Desde chico sus manos fueron veletas
E en el patio cantando pasaba el día
Sevillianos, fandangos, tangos y rumba
Diciendo sus penas por bulerías
A día de visita era unha fiesta
E a súa madre dicía, andá, chiquillo
E entre bromas e olas,
Jasmine I vino Foi crecendo un apodo como un cuchillo
E nun banco trabaja por as mañas E a xente de Tipe,
Don Rafael
E de noche dá vueltas á súa chaqueta
Para facer unha estrella do cabaré
Ai, a Tacones,
a que rompe corazones Entre rimel e colores,
lentejuelas e canciones
Vá deixando o corazón
Ai, a Tacones,
é como un ramo de flores Entre espinas e dolores,
sufrimentos e pasiones
Pregonando a súa canción
Ai, a Tacones,
súa volantes son ciclones Dúas agujas,
súa tacones E o amor que lleva dentro caía dito nun rincón
Que me llamen a Tacones,
que me llamen a Tacones Que a Tacones sou eu
Moncho cariño,
que a Tacones sou eu e a mi prima Manoli
A Tacones sou eu
Ela tina a pluma, pero os tacones os llevaba eu
Para envidia dela, claro
Le llevaron un día un buen regalo
Era un traje de alguien que le adoraba
Con un papel escrito que así decía Para ti,
la Tacones,
de quien te ama
Su debut lo anunciaron por todas partes
E se acudió toa la gente a reventar
Para ver a Tacones con sú vestido Entre envidia,
recelo e caría
Ai, a Tacones,
a que rompe corazones Entre rimel e colores,
lentejuelas e canciones
Vá deixando o corazón Ai, a Tacones,
é como un ramo de flores
Entre espinas e dolores,
sufrimientos e pasiones Pregonando sú canción
Ai, a Tacones,
sús volantes son ciclones Dúas agujas,
sús tacones
E o amor que lleva dentro caía dito
nun rincón Que me llamen a Tacones,
que me llamen a Tacones
Que a Tacones sou eu