สุดท้ายเหมือนไม่ค่อยได้สน เหมือนไม่ค่อยได้มาใส่ใจไม่แค่เท่าไหร่นะนายจะทําอะไร นายวันนี้เราทําอะไรเมื่อไหร่ก็ทําสา แต่วันที่แพ้อ่อนแอไม่มีแรงใจ มองทางเดินที่กว้างไกลอาจมองไม่เห็น แต่เรารับรู้ด้วยใจใกล้แค่ไหนจับมาหา เมื่อมือจับมือแม้วันนานแค่ไหนก็ไม่เคยไกลเพราะว่าเราเป็นเพื่อนจริงจริงมายเพราะอยู่เป็นของขวัญ เนื่องในวันท้ายเพราะว่านายคือเพื่อนแทบขึ้นไปเพราะทุกๆชีวิต มีอะไรเราต้องเจอของเรา ของนายนะวันเวลาผ่าเลย เพราะว่าเพื่อนไม่เคยผ่านไปเข้าใจไหม แต่วันที่พา อ่อนแอบไม่มีแรงใจมองทางเดินที่กว้างไกล อาจมองไม่เห็นแต่เรารับรู้ด้วยใจ ใกล้แค่ไหนจับมาหาเมื่อมือจับมือคือแม้วันนานแค่ไหนก็ไม่เคยให้คุณเพราะว่าเราเป็นเพื่อนจริงที่มาเพื่อนที่จับมือเพราะอยู่เป็นของขวัญ เนื่องในวันท้ายเพราะว่านายคือเพื่อนแทบขึ้นไปแต่วันที่พา อ่อนแอบไม่มีแรงใจมองทางเดินที่กว้างไกล อาจมองไม่เห็นแต่เรารับรู้ด้วยใจ ใกล้แค่ไหนจับมาหาเมื่อมือจับมือๆพูดแม้วันนานแค่ไหน ก็ไม่เคยให้คุณเพราะว่าเราเป็นเพื่อนจริงที่มาเพื่อนที่จับมือเพราะอยู่เป็นของขวัญ เนื่องในวันท้ายเพราะว่านายคือเพื่อนแทบขึ้นไปพูดแม้วันนานแค่ไหน ก็ไม่เคยให้คุณเพราะว่าเราเป็นเพื่อนจีนมาเป็นเพื่อนดีกว่าใหม่เพราะอยู่เป็นของควันหนึ่งในวันท้ายเพราะว่านายคือเพื่อนข้า และเพื่อนข้า
