Iron Mother
Ég er bona sem síð
við glyfta og stari
Ábúns og arpnakleppt og
Ég huga mér líði
við muningarsórar
er mysli alltaf mingur bann
Ég átti þá árt
sem fölskilda gefur
og geymi það hjarta mér í
sem fölskilda núna
á hagspotni sefur
og aldrei hún vagnar á mér
Ég íttu úr hörvinir
á streinir njóri
og blímaldan háa þá þeim
Ég sá það ferfa
í ölluna stóru
og aldrei ég sá það svo neyr
Ég síð nú í fjörun
og aldan hún brotnar
við glettan af glóðu stöð
Árblind minn augu
til ímins ég rétti
ná kvítandi drandi heim
Æ, gefðu mér drottin minn
allt upp á fjóra
sem hefst þú í fullur frá mér
Sinina mína
og mannin minn góða
sem settir þú borðum í ekk
Árblind minn augu
til ímins ég rétti
ná kvítandi drandi heim
Þú hjarta mitt Hamar
í æðum ég drunar
glóðið er brímið á nýtt
Ót sína hrífur
í armanna köldur
ég aldrei á nýjaftur stið
Æ, gefðu mér drottin minn
allt upp á fjóra
sem hefst þú í fullur frá mér
Sinina mína
og mannin minn góða
sem settir þú borðum í ekk
Æ, gefðu mér drottin minn
allt upp á fjóra
sem hefst þú í fullur frá mér
Sinina mína
og mannin minn góða
sem settir þú borðum í ekk
Æ, gefðu mér drottin minn
allt upp á fjóra
sem hefst þú í fullur frá mér
Sinina mína
og mannin minn
allt upp á fjóra
sem heft þú borðum í ekk