Þoppið í dvala sumarið burtu þauð
Jónni og mæja keirur þeir bóða brauð
Sturkan er ófrýst, kallt er í hlendi hlut
Hann tekur af skarið og hjarta sitt ríður út
Kompunæð er söður í draunin og fásinnið stingum á
Kompunæð er söður í draunin og hverfum í glansinn þar
Því ástíðum sér er allt
Þó dörlu ég við ég sér
Ég þarðin söytján, hugurinn fyrir spann
Mæja sér normið, veka allt fram den
Hún segir ég sem hann vildi verða sá fræg og líf
En tajadann stoppar, byttir ég fram að líf
Kompunæð er söður í draunin og fásinnið stingum á
Kompunæð er söður í draunin og hverfum í glansinn þar
Því ástíðum sér er allt
Þó dörlu ég við ég sér
Við getum aldrei með þess að mann heil
Við skjóðum ég er að stíla fyrir sendur
Því ástíðum sér er allt
Því ástíðum sér er allt
Því ástíðum sér er allt
Því ástíðum sér er allt
Kompunæð er söður í draunin og hverfum í glansinn þar
Kompunæð er söður í draunin og fásinnið stingum á
Kompunæð er söður í draunin og hverfum í glansinn þar
Því ástíðum sér er allt
Þó dörlu ég við ég sér
Við getum aldrei með þess að mann heil

Við getum aldrei með þess að mann heil