ਆਰੇ ਨਾ ਜਦਾ ਨਾ ਕਰੇ ਆਵਾਤ ਨਖਰੇ ਕੇਡੇ ਹਾਰੇ ਹਾਲ ਗੁਝਾਰਾ ਕਰਨਾ ਹੈ
ਮੈ ਮਾਨੀ ਆਪਨੁ ਹੋਲੇ ਰਾਕੇ ਤੇਰੇ ਭਾਰ ਨੁ ਭਾਰਾ ਕਰਨਾ ਹੈ
ਸਦੇ ਤੋਈ ਸਰਕਾਰ ਨੁ ਵੈ ਕਰਕੇ ਮੈ ਕਦਣ ਗਵਾਰਾ ਕਰਨਾ ਹੈ
ਤੇਰਾ ਦੁਸੁਮਣ ਜਾਣੇ ਮੈ ਜਾਣਾ ਤੋਈ ਸਰਵ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਨਾ ਹੈ
ਅਲੇਫ ਤੇ ਬੇ ਮਾਈਆ ਮੁਟੋ ਜੇ ਨੋ ਕਰਿਆ ਸਿਰ ਚਾਵਣਾ ਕੇ ਮਾਈਆ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮਜ ਹੈ ਆ ਢੋਲੇ ਨੂ ਦੁਂ ਦਾ ਵੈ ਦੇ ਖਤਮ ਚਾਕਰੀ ਏ ਰੋਲੇ ਨੂ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮਜ ਹੈ ਆ ਢੋਲੇ ਨੂ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮਜ ਹੈ ਆ ਢੋਲੇ ਨੂ
ਸਾਟ ਗਤ ਢੋਲਾ ਕੋਈ ਨੈ ਫੈਦੇ ਰੀਂਜ਼ਗੀ ਦੇ
ਸਾਟ ਗਤ ਢੋਲਾ ਕੋਈ ਨੈ ਫੈਦੇ ਰੀਂਜ਼ਗੀ ਦੇ
ਰਾਲਿਕੇ ਗਟਿਏ ਡਾਂਗ ਜਰੇ ਰਾਂ ਦੇਨ ਜੀਂਦਗੀ ਦੇ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮਜ ਹੈ ਆ ਢੋਲੇ ਨੂ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮਜ ਹੈ ਆ ਢੋਲੇ ਨੂ
ਮੇਨ ਬਦਾਰ ਜੇ ਰਾਂਗ ਪੇਆ ਹੋਂਦਾ ਛੁਨਿਆ ਨੂ
ਮੇਨ ਬਦਾਰ ਜੇ ਰਾਂਗ ਪੇਆ ਹੋਂਦਾ ਛੁਨਿਆ ਨੂ
ਸਂਗ ਤਰਾਕੀਤੇ ਸਂਗ ਤਰਾਕੀਤੇ ਛੋਡ਼ਕੇ ਸਾਰੀ
ਦੁਨੀਆ ਨੂ ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮੁਝਾਇ ਆ ਡੋਲੇ ਨੂ
ਜੋਖੇ ਰੁਝ ਗੈ ਓ ਯਾ ਜਾਣ ਕੀ ਆਇ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਜਾਮੇ ਨੇ ਓਖੇ ਆ ਸਾਂ ਦੇ
ਮੇ ਤੁ ਵਤ ਵਤ ਦੁਸੁਮਣ ਪੁਛੁਦੇ ਰਹੈ ਕੇ ਦੇ ਜੋਰ ਨੀ ਲਮੀਆ ਬਾਇਂ ਦੇ
ਤੇ ਮੇਨੁ ਮੋਤ ਵੇ ਖਾਲੀਆ ਦੇਂ ਦੀ ਰੈ
ਤੁ ਸਾਂ ਬਾਣ ਗੈ ਹੋਰ ਕੇਨਾ ਦੇ ਲੁਕ ਮਾਨ ਨੂ ਮੁਲਾਕ ਉਲਾਮੇ ਦੇ ਦੇ
ਤੁ ਸਾਂ ਨੀ ਖਾਡ ਗੈਆ ਸਜਨਾ ਦੇ
ਕੋਲਜ ਦੇ ਇਂ ਪੀਤੇ ਦੇ ਦੋ ਤੁ ਸਾਂ ਸਾਟ ਗਦੇ ਆ ਛੇਟ ਧੋਬ ਦੇ ਤੇ ਨੈ ਕੀਤੇ
ਸਡਕ ਤੇ ਛਪਰੇ ਡਾਂ ਦਾ ਵੈਂ ਦੇ ਛਾਕ ਧੋਲਾ
ਸਡਕ ਤੇ ਛਪਰੇ ਡਾਂ ਦਾ ਵੈਂ ਦੇ ਛਾਕ ਧੋਲਾ
ਏਕ ਵੇਰੀ ਮਾਨਿ ਵਾਜੀ ਰੁਸਾਣ ਨਦੇ ਸਾਵਾਤ ਡੋਲਾ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮੁਝਾਏ ਆ ਡੋਲੇ ਨੂ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮੁਝਾਏ ਆ ਡੋਲਇ ਨੂ
ਚੇਡਿਆ ਹਾਠਾ ਸੇਰਤੇ ਆਹਾਣ ਕੇ ਗਾਜ਼ਗਿਆ ਨੀ
ਚੇਡਿਆ ਹਾਠਾ ਸੇਰਤੇ ਆਹਾਣ ਕੇ ਗਾਜ਼ਗਿਆ ਨੀ
ਚੇਡਿਆ ਹਾਠਾ ਸੇਰਤੇ ਆਹਾਣ ਕੇ ਗਾਜ਼ਗਿਆ ਨੀ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮੁਝਾਏ ਆ ਡੋਲੇ ਨੂ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮੁਝਾਏ ਆ ਡੋਲੇ ਨੂ
ਓ ਵਕਤ ਵੀ ਹਾ ਸਡੀ ਸ਼ਾਈ ਦੇ
ਕੀ ਸੇ ਨਗਰੀ ਦੇ ਸਰਾਂ
ਦਾਰ ਆ ਸੇ ਹਾਤ ਹਰ ਕੋਈ ਸ਼ਾਕਿਰ ਚੂਦਾ ਹਾਰ
ਲੇ ਘੁਮ ਦੇ ਸ਼ੈਰ ਬਦਾਰ ਆ ਸੇ
ਦੇ ਕੈ ਬੁਲ ਬੁਲ ਲਗਮੇ ਗਾਂ ਦੇ ਆ ਨੂ
ਬਾਗਾਂ ਦੀ ਮੱਸਤ ਬਾਰਾ ਸੇ
ਆਜ ਮਣਕਾ ਮਣਕਾ ਹੋ ਗੈ ਆਂ ਕਦੇ ਯਾਰ ਦੇ ਗਲਦਾ ਰਾ ਸੇ
ਸ਼ੀਕਰੇ ਕੈਦ ਹੋ ਗੈ ਉਦਾ ਮੈਯਾ ਮੀਲੇ ਆਹੇ ਜਦਵਾਲ ਸੁਪੈਦ ਹੋ ਗੈ
ਅਜਣਵੀ ਮਾਨੀ ਤਾਗਜ ਬਹਾਂ ਦੇ ਪਤਨਾ ਤੇ
ਰਬਦਾ ਨਾਈ ਰਬਦਾ ਨਾਈ ਹਟਿਆ ਵਾਪਸ ਵਤਨਾ ਤੇ
ਬੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨਾ ਕੋਈ ਸਮੁਝਾ ਹੈ ਆਡੋਲੇ ਨੂ ਦੋਲੇ ਨੂ
ਦੋਲੇ ਨੂ