Klauðs fóri góðlu leytir,
teifaði út um tíu sveitir,
en kall tegrið enga fann.
Sér hver manna hvað sem heitir,
átt skal prísum flyðru reiti,
þennan fræga físki mann.
Klauðs hákars makan myrti,
um meining hverra lítið hýrti,
sagsið hérðan í þáinn.
Þeim er sjáan þetta gera,
þótt í gamli kallin vera,
fyrðu lítið fræm draikinn.
Þarðinum mínum klauðs tetri,
kann ég engann drúri fá,
og skælýfsað entum vetri,
auðnur fljóta megi anþá.
Um sviðið himna sánti pétri
sjálfum
fá að róa hljá.
