Gleth ygg sardasaun,
lífsins þröytum þínt,
flökt er munamán,
þín
er helgi hrínd.
Mynstu komu kryst, hér er skuga skýr,
fagnakomu kryst,
þér tíð og týr.
Kirkjan ómarauk,
býður
hjálp og hlýf,
þessi glugna köll,
bóða ljóms og líf.
Heyrið
mánsins már,
róið guð sem gaft,
og mín sjúkasár, verður hjálmahaf.
Hveigt er hjós, við hjós,
bult er
sortans við,
ánga rós, við rós,
allt hímins líf.
Nýður stjörnum stráð,
engitt framhjáfer,
líf ást,
sér hvert bönnskal bæt.
Glóðið guð sem gaft, þakir hjálspor síð,
hægder hún sinns haft,
haft er ljóms og líf.
