Utopya aramanın anlamı yokBu dünya mükemmel değil ve olamaz da bu kadarı bile fazlaArarken kaybolursan, bulunmaz yok olursunUmursamaz ki kimse ama belki de bulursun huzurunuKusurunu artarsın, düzeltirsin bu durumuYenersin gururunuO zaman şükret ve de ki yaşadım, vardımDüşündüm, sorguladım, belki çoğu zaman yanıldımAnlattım, anlatıldım ama bitmedim, bitmemTükenip gitmem, dilimde tüy bitmez, bitse de fark etmezSonuçta insanım, dilim var, konuşurumKalbim var, yumuşarım, aklım var, bulaşırımBen bulaşırım, kimseler bilmezVe ben konuşurum, kimseler duymazHep dolaşıyorum, kimse hissetmezDünyaya alışamam, varlığım bilmeceBen bulaşırım, kimseler bilmezVe ben konuşurum, kimseler duymazHep dolaşırım, kimse hissetmezDünyaya alışamam, varlığım bilmeceNedir bu gerçekler?İncelerler mercekleSonumuz belli değil mi?Siyahla gelecekler ve gerçekler nedir ki diyeceklerSorgulayın biraz siyah içinde beyazİyiyle kötü yine yan kötüyüzSeç ateşte yanİyiye geç ve bekleyinYalanca duyun olsunSahte duymayan kulakların ve öpmeyen dudaklarınGörmeyen bir çift göz ve izole duvarlarınHiç önemi yok ki bunların eğer sen yoksanVarlığın bir noksanAynadaki yansıman bir doksanDiye kendini bir boksanNeyse şimdilik yeterHalim yok ve dermanımı daKaybedip yarını da yakarım şu anımıBir boşluk bulur kaçarımBir şarkı aklınızda, dilinizde dolaşırımBen bulaşırım, kimseler bilmezVe ben buluşurum, kimseler duymazHep buluşurum, kimse hissetmezDünyayı anlaşamam, varlığım bilmecemBen bulaşırım, kimseler bilmezVe ben buluşurum, kimseler duymazHep buluşurum, kimse hissetmezDünyayı anlaşamam, varlığım bilmecem*