ਇੱਨੇ ਨੀਮਾਨਿਮਾ ਹੱਸਦਾਇ ਯਾਰ ਮੇਡ਼ਾ
ਇੱਨੇ ਨੀਮਾਨਿਮਾ ਹੱਸਦਾਇ ਯਾਰ ਮੇਡ਼ਾ
ਜੀਨੇ ਖੀਡਾਇ ਫੁਲ ਕੱਸਤੁਰੀ
ਤੇ ਨਾਲੇ ਬੁਲੀਆਂ ਲਾਲ ਗੁਲਾਬੀ ਹੱਸਦਾਇ ਉੱਤੁ ਪੈਨਾਇ ਸੂਟ ਅਗੂਰੀ
ਤੇ ਸਾਲਾ ਬੱਖ੍ਸਿਆ ਤੀਵੇ ਤੀਵੇ ਤੀਵੇ ਤੀਵੇ
ਆਸੀ ਨੂ ਕਦੀ ਵੇਖੀਏ ਨਯਾ
ਤੁ ਦੂਰੀ ਤੇ ਆਸੀ ਢੋਲ ਗਰੀਬ ਦੇ ਮਸਕਨ ਤੇ
ਤੇ ਹੱਥਾ ਨਾਲ ਖਵੇ ਸਾਂ ਚੂਰੀ
ਕੋਈ ਸਾਵੀ ਬੀਣ ਮਾਯਾ
ਜੱਖਾ ਮੁਝ ਦਾਂ ਯਾਂ ਤੇ ਹੱਥਾ ਨਾਲ ਤਾਂ ਬੀਣ ਮਾਯਾ
ਕੋਰਾ ਖਾਡਾ ਮੈ ਖੁਤੇ ਵਨ ਕੇ ਜੋਰਾ ਮਾਯੀ
ਇਸ ਸੇ ਬਹਾਨੇ ਤੇ ਕੂ ਮੇ ਬਈ ਦੋਲਾ ਮਾਯੀ
ਕੋਰਾ ਖਾਡਾ ਮੈ ਖੁਤੇ ਵਨ ਕੇ ਜੋਰਾ ਮਾਯੀ
ਗਰੀਬ ਨਾ ਸੇ ਸਾਦੀ ਦੇ ਬੈਆਂ ਕੈ ਸੂਰ ਕੋਈ ਨੈ ਕੁਹੀ ਦੇ ਬੈਆਂ
ਜੇ ਡੇਨ ਦੀ ਕਾਣ ਚਾਤੇ ਸਾਥੁ ਕੀਤੀ ਨਾ ਮਰ ਦੇ ਬੈਆਂ ਨਾ ਜੀ ਦੇ ਬੈਆਂ
ਗਾਡੇ ਕੁਝੋਲ ਕੇ ਤੇ ਦੀਆ ਢੋਲਾ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਾਂ
ਬਲ ਬਲ ਕੇ ਬੈਆਂ ਤੇ ਦੀਆ ਯਾਦਾ ਮਾਰਿਂ ਹੋਚਾਂ ਹੈ ਮਾਰਿਂ ਹੋਥਾਂ
ਸਾਡਾ ਬਾਲਾ ਹੀਜਰ ਦੇ ਬੱਖ ਦੇ ਕੋਲਾ ਮਾਹੀ ਸੇ ਬਹਾਨੇ ਤੇ ਕੁਂ ਮੇ ਬੈਂ ਕੋਲਾ ਮਾਹੀ
ਤੋਡਾ ਘਡਾ ਮੇ ਖੂਤੇ ਵਨ ਕੇ ਛੋਲਾ ਮਾਹੀ
ਅਸਾਂ ਪਡੀ ਏ ਨਮਾਜਾ ਤੇਰੀਆ ਤੁ ਕੂਝ ਸਾਡੇ ਭਨੇ ਦਾ ਵਤਨਾ ਇੱ
ਹੋ ਸਾਥੁ ਏ ਦਾ ਨਾ ਵਾਬ ਕੋਈ ਲੀ ਤੁ ਕੂਝ ਜੇ ਜੇ ਭੀ ਕਰੇ ਦਾ ਵਤਨਾ ਇੱ
ਕੱਡਾ ਭਰਾ ਜਾਂ ਭੀ ਮੇਡਾ ਬੁਦੁ ਦਾ ਵਨ੍ਯੇ
ਦੁਖ ਦੇ ਦਾ ਸਾਂ ਗਾਂ ਦੇ ਵਾਂ ਦੁ ਕੁਂਬ ਦਾ ਵਨ੍ਯੇ
ਮਾਰ ਮੁਕਾਯਾ ਪਿਆਰ ਤੇ ਮੇ ਗੁਂਲੋ ਲਾ ਮਾਈ
ਮਾਰ ਮੁਕਾਯਾ ਪਿਆਰ ਤੇ ਮੇ ਗੁਂਲੋ ਲਾ ਮਾਈ
ਇਸੇ ਬਹਾਨੇ ਦੇ ਕੁਂ ਮੇ ਪੈ ਗੁਂਲੋ ਮਾਈ
ਕੋਨਾ ਖਡਾ ਮੇ ਗੁਂਟੇ ਵਨ੍ਯੇ ਛੋਨਾ ਮਾਈ
ਜੇਜ ਉਜਡੇ ਗੁਲਾਬ ਰੋਂ ਦੇਲ ਤੇ ਨੀਦ ਗੁਡੇ ਤਾ ਖਾਬ ਰੋਂ ਦੇ ਲੁਟ ਕੇ ਸਫਕਤ ਤੇ ਚੈਨ ਸਾਡਾ ਮੇ ਸੁਣਿਆ ਆਜ ਕਰ ਜਨਾਬ ਰੋਂ ਦੇ
ਖਾਡਾ ਮੇ ਸੀਰ ਤੇ ਚਾਕੇ ਸਜਨਾ ਘਰ ਲੁਂ ਆਮਾ
ਕੁਏ ਕੁਨਪ ਕੇ ਵਲ ਵਲ ਦੇਖਾ ਜਾਤੀਆ ਪਾਮਾ
ਅਪਨੇ ਨਾਲ ਮੇ ਕਮੁਲੇ ਆਵਾਂ ਦੁ ਬੋਲਾ ਮਾਈ
ਅਪਨੇ ਨਾਲ ਮੇ ਕਮੁਲੇ ਆਵਾਂ ਦੁ ਬੋਲਾ ਮਾਈ
ਇਸੇ ਬਾਹਾਨੇ ਤੇ ਕੁਂ ਮੇ ਬੈ ਗੋਲਾ ਮਾਈ
ਗੋਲਾ ਖਾਡਾ ਮੇ ਕੂਤੇ ਵਨ ਕੇ ਜੋਲਾ ਮਾਈ
ਘਡਵਨ ਜੀਤੇ ਘਡਾ ਰਖਾ ਮੇ ਸੀਰ ਤੁਂ ਲਾਕੇ
ਤਡਪਾਂ ਦੀਮੇ ਬੁਲ ਬੁਲ ਤਡਪੇ ਬੀਂਜਿਰੇ ਆਕੇ
ਆਈ ਬੀਂਜਿਰੇ ਆਕੇ
ਜੀਜਡੀ ਕੂ ਮੇ ਹਾਂ ਜੁਆਂ ਦੇ ਵੇ ਤੁਂ ਲਾਮਾਈ
ਇਸੇ ਬਹਾਨੇ ਤੇ ਕੂ ਮੇ ਪੈ ਗੋਲਾ ਮਾਈ
ਕੋਡਾ ਖਡਾ ਮੇ ਕੂ ਤੇ ਵਨ ਕੇ ਜੋਲਾ ਮਾਈ
ਕੋਡਾ ਖਡਾ ਮੇ ਕੂ ਤੇ ਵਨ ਕੇ ਜੋਲਾ ਮਾਈ
ਕੋਡਾ ਖਡਾ ਕੋਡਾ ਖਡਾ ਕੋਡਾ ਖਡਾ