ก่อนนึกไปยังว่าดี
ก็คิดว่ามีค่าพอ
ที่ถ้าแค่เธอใช้รอ
ให้เขาเดินกลับมา
กอดไว้แค่ชั่วคราว
รอน้ําวันบอกลา
อยู่อย่างคนกลัวๆกล้าๆ
มันไปอย่างนาน
ก็หลงว่าเธอให้ใจ
ก็ฝันไปเองว่าจริง
ที่เธอก็เป็นแค่สิ่ง
แก่เหงาเป็นวัน
แต่ซึ้งแค่ร่างกาย
เท่านี้ที่ผูกพัน
ช่วงเวลาจะยาวหรือสั้น
ก็แล้วแต่เธอ
เป็นใดเพียงทุกคนทั่วไป
ที่เธอไว้ใช้เพื่อคันเวลา
คําว่ารักมันมีราคา
แค่ความเหงาใจ
ลองตัวเองทั้งทางที่รู้ว่า
ตอนจบเป็นวันไหน
แค่คันเวลาเข้ามาฉันไป
ทําไมเธอ
ที่เธอทําเอง


ก็รู้เธอลืมไม่ล้ม
กับเขาคงเป็นเรื่องใหญ่
ความลังมันคงฟังใจ
ไม่ฝึ้งโชคชะตา
แค่นี้ก็มากพอ
กับฉันแค่ผ่านมา
จะต้องเจออะไรข้างหน้า
คือตามแต่เธอ
เป็นได้เพียงแค่คนทั่วใบที่เธอไว้ใช้เพื่อขั้นเวลา
คําว่ารักมันมีราคาแค่ความเหงาใจ
หลอกตัวเองทั้งทั้งที่รู้ว่าตอนจบเป็นแบบไหน
คือขั้นเวลาเข้ามาฉันไปถูกไหมเธอ
เป็นได้เพียงแค่คนทั่วใบที่เธอไว้ใช้เพื่อขั้นเวลา
คําว่ารักมันมีราคาแค่ความเหงาใจ
หลอกตัวเองทั้งทั้งที่รู้ว่าตอนจบเป็นแบบไหน
ตอนจบเป็นแบบไหน
แค่ขั้นเวลาเข้ามาฉันไป
เป็นได้เพียงแค่คนทั่วใบที่เธอไว้ใช้เพื่อขั้นเวลา
คําว่ารักมันมีราคาแค่ความเหงาใจ
หลอกตัวเองทั้งทั้งที่รู้ว่าตอนจบเป็นแบบไหน
แค่ขั้นเวลาเข้ามาฉันไปถูกไหมเธอไหม

ถูกไหมเธอ
ถูกไหมเธอ
ถูกไหมเธอ