ਸੋਚੇਆ ਨੀ ਸੀ ਕਦੇ ਸੋਰਖੀਨਾ ਜਾਮਾਂ ਗੇ ਲੋਂ ਦੇ ਸੀ ਰੋਗ ਜਦੋ ਖਾਡ ਕੇ ਹਡਮੇ ਤੇ ਰਾਤਾ ਨਾਂ ਮਤੇ ਲਾਕੇ ਕੀਤਿਨਾ ਮੇਨ ਤਾਂ ਤੇ ਤਾਰਲੇਆ ਪੈਰਕੇ ਸੇ ਛੀ ਦੀ ਤੋਡ ਨੀਮੀਟੀ ਭੀ ਨੀ ਲਗਿ ਹੋਣੀ ਕਦੇ ਜੀ ਦੇ ਪੀਂਟੇ ਨੂ ਬੈਕ ਵਡ ਦੈ ਸਦੇ ਨੇ ਮਾਣ ਸੇ ਬਠੇਂਡੇ ਨੂਵੀਤਰਾਂ ਦੇ ਫੋਡ ਨੇ ਫਰਾਰਿਆਂ ਨੂ ਕੂਰ ਦੇ ਸੇਂਟਰ ਨੂ ਕੇਰੀ ਬੈਠੇ ਜਾਟ ਸਂਗਰੂਰ ਦੇਕੀਚੀ ਤਡ ਬਾਉਣ ਗੇ ਓ ਆਖਤੋ ਸੇ ਆਣੇ ਆਨੂ ਭੈਡ ਕੇਦ ਰਾਕ ਤਾਂ ਤੇ ਵਡ ਜਾਂਦੇ ਢਾਣੇ ਆਨੂਬਤਾ ਮਾਨੂ ਵੀ ਮਾਤ ਪੋਣੀ ਜਟਾ ਤੇਰੇ ਸੋਲੇਆਨੇ ਪਾਜ ਪਾਜ ਲੁਕਨਾਈ ਠਾਗਾਂ ਦੇ ਆਟੋਲੇਆਨੇਮੀਟੋ ਵੀਚੋ ਯੁਠਿਕੇ ਗਲੋ ਵੀ ਉਤੇ ਸ਼ਾਈਆਂ ਵੱਟਾ ਯੁਤੋ ਯੁਠਿਕੇ ਟਰੈਂਡਿਂਗਾ ਚੀਆਇਆਂਆਟੇ ਤੋਡ ਨੀਰ ਤਾਨੇ ਪਤ੍ਰ ਵੀ ਪਾਡ ਤੇ ਬਾਪੁ ਆਲੇ ਭੋਲ ਤਾਨੇ ਗਦੀਆਂ ਤੇ ਜਾਡ ਤੇਕਾਮ ਜਿਤਾ ਹੋਂ ਖੇਚੀ ਰਾਖਾਨਲੁਗੇ ਸਰਾਪੇ ਦੇ ਵਾਰ ਸੇ ਹੇ ਮਨਨਾ ਸੇਖਿਆਨੀ ਏਨਾ ਨੇ ਹਾਰਾਨੂਆਵਦੀ ਆਈ ਤੇ ਆਉਣ ਜਦੋ ਤੇ ਮੂਰੇ ਲਾਲੇਂਦੇ ਆ ਸਰਕਾਰਾਨੂਮੇਦਿ ਆਬਰ ਜਾਂਤੇ ਖਰਕ ਖਰਕ ਕੇ ਮੇਦਿ ਆਬਰ ਜਾਂਤੇਕੇਤੇ ਰੈਂਦਾ ਚੀਮੇਆਲਾ ਰੈਂਦੇ ਸਦਾ ਟੋਲ ਦੇਕੀਤੀ ਰਾਕ ਕੀਤੀ ਰਾਕ ਕੀਤੀ ਰਾਕ ਦਮ ਜਟਾ ਖੇਛੀ ਰਾਕ