ਸੋਚੇਆ ਨੀ ਸੀ ਕਦੇ ਸੋਰਖੀਨਾ ਜਾਮਾਂ ਗੇ ਲੋਂ ਦੇ ਸੀ ਰੋਗ ਜਦੋ ਖਾਡ ਕੇ ਹਡਮੇ ਤੇ ਰਾਤਾ ਨਾਂ ਮਤੇ ਲਾਕੇ ਕੀਤਿਨਾ ਮੇਨ ਤਾਂ ਤੇ ਤਾਰਲੇਆ ਪੈਰ
ਕੇ ਸੇ ਛੀ ਦੀ ਤੋਡ ਨੀ
ਮੀਟੀ ਭੀ ਨੀ ਲਗਿ ਹੋਣੀ ਕਦੇ ਜੀ ਦੇ ਪੀਂਟੇ ਨੂ ਬੈਕ ਵਡ ਦੈ ਸਦੇ ਨੇ ਮਾਣ ਸੇ ਬਠੇਂਡੇ ਨੂ
ਵੀਤਰਾਂ ਦੇ ਫੋਡ ਨੇ ਫਰਾਰਿਆਂ ਨੂ ਕੂਰ ਦੇ ਸੇਂਟਰ ਨੂ ਕੇਰੀ ਬੈਠੇ ਜਾਟ ਸਂਗਰੂਰ ਦੇ
ਕੀਚੀ ਤਡ ਬਾਉਣ ਗੇ ਓ ਆਖਤੋ ਸੇ ਆਣੇ ਆਨੂ ਭੈਡ ਕੇਦ ਰਾਕ ਤਾਂ ਤੇ ਵਡ ਜਾਂਦੇ ਢਾਣੇ ਆਨੂ
ਬਤਾ ਮਾਨੂ ਵੀ ਮਾਤ ਪੋਣੀ ਜਟਾ ਤੇਰੇ ਸੋਲੇਆਨੇ ਪਾਜ ਪਾਜ ਲੁਕਨਾਈ ਠਾਗਾਂ ਦੇ ਆਟੋਲੇਆਨੇ
ਮੀਟੋ ਵੀਚੋ ਯੁਠਿਕੇ ਗਲੋ ਵੀ ਉਤੇ ਸ਼ਾਈਆਂ ਵੱਟਾ ਯੁਤੋ ਯੁਠਿਕੇ ਟਰੈਂਡਿਂਗਾ ਚੀਆਇਆਂ
ਆਟੇ ਤੋਡ ਨੀਰ ਤਾਨੇ ਪਤ੍ਰ ਵੀ ਪਾਡ ਤੇ ਬਾਪੁ ਆਲੇ ਭੋਲ ਤਾਨੇ ਗਦੀਆਂ ਤੇ ਜਾਡ ਤੇ
ਕਾਮ ਜਿਤਾ ਹੋਂ ਖੇਚੀ ਰਾਖਾ
ਨਲੁਗੇ ਸਰਾਪੇ ਦੇ ਵਾਰ ਸੇ ਹੇ ਮਨਨਾ ਸੇਖਿਆਨੀ ਏਨਾ ਨੇ ਹਾਰਾਨੂ
ਆਵਦੀ ਆਈ ਤੇ ਆਉਣ ਜਦੋ ਤੇ ਮੂਰੇ ਲਾਲੇਂਦੇ ਆ ਸਰਕਾਰਾਨੂ
ਮੇਦਿ ਆਬਰ ਜਾਂਤੇ ਖਰਕ ਖਰਕ ਕੇ ਮੇਦਿ ਆਬਰ ਜਾਂਤੇ
ਕੇਤੇ ਰੈਂਦਾ ਚੀਮੇਆਲਾ ਰੈਂਦੇ ਸਦਾ ਟੋਲ ਦੇ
ਕੀਤੀ ਰਾਕ ਕੀਤੀ ਰਾਕ ਕੀਤੀ ਰਾਕ ਦਮ ਜਟਾ ਖੇਛੀ ਰਾਕ
