نایان بھاونی اے نا بھاون دے رہے آئے
نا کوئی حال کئی کوں سُناون دے رہے آئے
کھلی مجڑی بنری دے ہاتھ دا کنگان آئے
نا سٹھن دے رہے آئے نا پاون دے رہے آئے
میرا پردیسی نئی ولیہ کیوں دا مناواں میں
میرا پردیسی نئی ولیہ کیوں دا مناواں میں
کیوں میں دی ہتھاں تے لائیں کیوں بہانے وٹاں میں
میرا پردیسی نئی ولیہ کیوں دا مناواں میں
جدا بھوری میں وسدی ام یدائی دا کرے دی ہم
جدا بھیکھن والا کوئی نئی کیوں خود نوں سجاوں میں
میرا پردیسی نئی ولیہ کیوں دا مناواں میں
میں پیٹ کا دا جلا
چھڑی آئے فقط او دی شفا خاطر
میں پیٹ کا دا جلا چھڑی آئے فقط او دی شفا خاطر
کوئی پوساں بھی نئی چھڑی آں دوا خاطر دوا خاطر
کبر نہیں کیوں نا رب سنیاں مانگایاں سائے دواں میں
میرا پردیسی نئی ولیہ کیوں دا مناواں میں
اُنھیں آونے دیاں تاں گھاں لہا کے
روندی بیٹھیاں
اُنھیں آونے دیاں تاں گھاں لہا کے روندی بیٹھیاں
او نئی ولیہ اُنھیں کپڑے سیوا کے روندی بیٹھیاں
تے چم چم کے اُنھیں فوٹو ودیہاں نال لیلاں میں
میرا پردیسی نئی ولیہ کیوں دا مناواں میں
توڑے ایدے زفر دھر دی میں کئی شہوی سواری نئی
توڑے ایدے زفر دھر دی میں کئی شہوی سواری نئی
ای تھاں مہلے پچھلے اِن رتی بہو کر بہاری نئی
سائے گھر دا نئی گھر ولیہ کیوں گھر نوں سجاں مین
میرا پردیسی نئی ولیہ کیوں ای دا مناواں میں
کیوں
مین دی کتھا تے لائیں کیوں بان
وٹاں مین
میرا پردیسی نئی ولیہ کیوں
ای دا مناواں میں