Kee!
Ik trek de sabel uit me scheen
En laat de vijand al maar komen
Kee!
Ik trek de sabel uit me scheen
Er zit gevaar tussen de bomen
Ik eindig mijn epistelieve beste brave meid
Er is hier in de wildernis voor schrijverij geen tijd
Okee!
Ik trek de sabel uit me scheen
Maar dan kan jou ver overzee
M'n opa was zo'n twintig jaren kloniaal
In die zogenaamde goeie ouwe tijd
De brieven die hij schreef bewaar ik allemaal
Ik wil ze voor geen honderdduizend gulden kwijt
Want daarin schreef m'n stoere grootpapa Aan m'n lieve grootmama
Kee!
Ik trek de sabel uit me scheen En laat de vijand al maar komen
Kee!
Ik trek de sabel uit me scheen Er zit gevaar tussen de bomen
Ik eindig mijn epistelieve beste brave meid Er is
hier in de wildernis voor schrijverij geen tijd
Okee!
Ik trek de sabel uit me scheen Maar dan kan jou ver overzee
Maar tussen al die brieven is er eentje
bij Die schreef opa op een hele zwarte dag
Toen zat die vast en zeker in een vechtpartij
Als je het nu leest schiet je dadelijk in de lach
Want daarin schreef m'n stoere grootpapa Aan m'n lieve grootmama
Kee!
Ik heb geen sabel in me scheen Die heeft de vijand meegenomen
Kee! Ik heb geen sabel in me scheen Ik stond een ogenblik te dromen
Ik eindig mijn epistelieve beste brave meid
Er is hier in de wildernis voor schrijverij
geen tijd Okee!
Ik heb geen sabel in me scheen
Maar dan kan jou ver overzee En na
een jaar of tien zal ik jou weer zien
Okee!
M'n lieve Kee!