ਪੇਲਾ ਫਤੇ ਗਾਡ ਸਾਬ ਜਾਕੇ ਸੀਸ ਮੈ ਚੁਕਾਯਾ ਜੇਥੇ ਸੋਟੇ ਲਾਲ ਸੋਂਗੇ ਸੀ ਗੇ ਆਣਕੇ
ਓ ਸੇ ਤਰਤੀ ਨੂ ਚੋਮ ਫੇਰ ਮੱਤੇ ਹੇ ਨਾਲ ਲਾਯਾ ਜੇਥੇ ਬਾਜਾਂ ਵਾਲੇ ਗੇ ਸੀ ਤਾਡੀ ਮਾਰਕੇ
ਓ ਤੋ ਬਾਜ ਚਾਲੇ ਸੀ ਅਨਂਦਾਂ ਦੀ ਪੁਰੀ ਜੇਥੇ ਪੋਂਚ ਕੇ ਅਨਂਦ ਪਡਾਯਾ ਗੇਆ
ਜੇ kiye�ੇ ਸਿਰੀ ਉਤੇ ਹੈਤ ਰਕ ਦੇ ਤਾਬਾ ਜਾਵਾਲੇ ਆਨੇ ਪਤਾ ਨੀ ਵੇਰਾਗ ਕੇ ਤੋਂ ਆਗੇਆ
ਜੇ ਵੇ ਸਿਰੀ ਤੇ ਹਾਤ ਰਕ ਦੇ ਤਾ ਬਾਜਾ ਵਾਲੇ ਆਨੇ ਪਤਾ ਨੀ ਵੇ ਰਾਗ ਕੀਥੋ ਆ ਗੇਆ
ਅਠਾਤਰ ਹਜਾਰ ਮੋਰਾ ਕੀਨੇ ਸੀ ਵੱਸਾਂਯਾ ਕੋਨ ਬਚੇਆਨੁ ਦੋਦ ਸੀ ਪੇ ਆਗੇ
ਨਾ ਆਜ ਤਾਕ ਹੋਯਾ ਨਾ ਕੇ ਸੇ ਦੇ ਗੋਡੋ ਹੋਣਾ ਆਸਾ ਕੋਨ ਸੀ ਜੋ ਕਰ ਕੇ ਵੇ ਖਾਗੇ
ਮੋਣਗੇ ਪਹਾਡਾ ਤੋਂ ਮੀ ਵਡੇ ਜੀਗਰੇ ਸੀਖੀ ਕੇ ਸਾਂ ਤੇ ਸਵਾਸਾ ਨਾ ਨਿਬਾਗਿਆ
ਨੀਕੇ ਨੀਕੇ ਬਚਿਆਂ ਦੇ ਥੋਟੇ ਕਰਵਾਗੇ ਓ ਮੋਣਸੀ ਜੋ ਗਣਾਂ ਛੇ ਪਵਾਗਿਆ
ਨੀਕੇ ਨੀਕੇ ਬਚੀਆਂ ਦੇ ਟੋਟੇ ਕਰਵਾ ਕੇ ਓ ਕੋਣ ਸੀ ਜੋ ਗਲਾਂ ਚੇ ਪਵਾ ਗੀਆ
ਮੀਖਣੀ ਦੱਸਂ ਪੀਤਾਜੀ ਨੇ ਬਨੁਕ ਸ਼ਾਤੀ ਚਾਮਾਂ ਨਾਲ ਗੋਲੀ ਅਗੇ ਡਾ ਹਾਗੇ
ਦੀਲੀ ਓ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸੀਸ ਚਾਕ ਸ਼ਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਨਾਦ ਪੁਰਵਾਲ ਚਾਲੇ ਪਾਗੇ ਆ
ਕਾਉਨੁ ਸੀ ਓ ਸੇਙ ਜੀਨੁ ਕੈਕੇ ਰਂਗ ਰੇਟਾ ਗੁਰੂ ਗੋਬੀਂਦ ਨੇ ਸ਼ਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾਲੇ ਆ
ਕੀਟਾ ਵਡਾ ਇੱਤੀਹਾਸ ਪਰ ਕਦਰਿ ਨਾ ਸਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾਲੇ ਆ
ਨੂ ਸੋਚ ਨੀ ਰੇ ਅਖਿਆਂ ਦੇ ਵੀਚ ਵਾਗਿਆ
ਕੇਦਾ ਦੇਨਾ ਦੇ ਦਵਾਗੇ ਅਸੀ ਹੋ ਹੋ ਸੁ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਵਾ ਲਾਖ ਨਾਲ ਏਕ ਜੋ ਲਡਾ ਗਿਆ
ਏਹੀ ਗਲਨ ਸੋਚ ਦੇ ਦੀ ਅਖਿ ਮੇਰੀ ਲਗੀ ਮੇਨੁ ਨੀਦ ਨੇ ਸੀਆ ਕੇ ਕੇਰਾ ਪਾਲੇਆ
ਇਕ ਬਾਪੁ ਜੀ ਨੇ ਮੋਡੇਆ ਤੋ ਫਾਡ਼ਕੇ ਹਿਲਾਯਾ ਇੱਟ ਵੇਕਿ ਆਮੇ ਜੋਗੀ ਚੀਮਾਈ ਆਗੇਆ