Μουσική
Είχα μάθει να υποχωρώ, να λέω αυτό που θέλεις να ακουστεί
Για να επιβιώνω, βγήκα μέσα από ένα σπίτι με τόση οργή
Τα κράταγα όλα μέσα, ήμουν στην πρέσα, ακολουθούσα μοντέλο ζωής
Γιατί κυνηγάω μια επιβεβαίωση που τέποδε δεν είναι αρκετή
Γιατί έχει τόση βοή, ποια είναι η δικιά μου φωνή
Η υπερανέληση φτιάχνει έναν κόσμο παράλληλο, θα τρελαθείς
Ζόλευαν έλλειψη πάλι και πάλι το σίγουρο ανθισβητής
Άμα δεν υπάρχει συγκίνηση, πες μου τι κάνω απάνω στη γη
Θέλω να νιώσω τις σύννες, είμαι άλλος άνθρωπος ή μη λυκρινής
Πέτα τα πάνω μου, όλα μαζί μου, προχώρα και δεν μας αγκίζει κανείς
Δεν θα κάνω πίσω στη μάχη, γι' ας με τρομάζει η επιλογή
Έμαθα μόνο να μιλάνω λάθη, όχι να αγαπώ τη ζωή
Συγχώραμα, μα κάνω θορύβο, είναι που δεν θέλω να ακούγω τις σκέψεις μου
Είμαι σφιγμένος από πάντα, η αυτοπεποίθηση είναι δυσεύρετη
Ξέρω πάντως να δουλεύω, η επιμονή μου μοιάζει ανήκητη
Δεν θα σ' απογοητεύσω έλεγα και έκανα ό,τι ήταν στο χέρι μου
Τώρα ποιον θα κάνω περήφανο, αυτό είναι τα δύο σου τι
Ήταν όλα ένα ψέμα και πάω να γίνω αυτό που ήσουν εσύ
Χρόνια σε άρνηση και αναπαράγω το τραύμα του εγωιστή
Όλα τα τέρατα που με στοιχεύουν δεν φύγαν ποτέ από εκεί
Έπεινα ξύδι και μόνιμος εμένα γύρω από τα λάθος άτομα
Με κάθε φρίκι που έτρωγα έπεφταν έκρονα οι άλλα κομμάτια μου
Γυρεύοντας εύκολο αίσθημα εν τέλει έχανα απλά τα πετάλια μου
Κρυβόμουν από εμένα τη μέρα, τη νύχτα πέταγα τα ζάρια μου
Είναι τυφλός ο θυμός όταν νιώθεις πως έχεις αδικηθεί
Έχω προβάλει το πόνο με πάνω σε άλλους και αυτό με ταλαιπωρεί
Έγινα είκοσι μα έχω μέσα μου ακόμα ένα καραγμένο παιδί
Βουτυγμένος ως τρες με νοχές και παράλυτο από το σοκ που έχει υποστεί
Έφτιαξα μια φούσκα από λόγια να με προστατεύει από το καθετί
Αλλά έτσι σκυρώνεις το πνεύμα και δεν ξεκουράζεις, εσένα είναι σε παρασιτής
Η πρόθεση μου δεν είναι κακή, βασικά είναι ανυπαρκτή
Φως μου ήταν αλγητικό και σε εμένα πριν ήρθε ό,τι χαμένη μου δύναμη
Το άγχος γίνεται απάθεια και πίτα κάθεσαι ανάσκελα
Ή ψάχνεις κάτι για να σε καλύψει πριν του κλείσει ξανά το κατάστημα
Σιγάρα αναμμένα καβλάτα και γλέντι, πάντοτε έχεις το κατάστρωμα
Μόλιοι έχουν χάσει το θάρρος να μάθουν μεθάν, δεν κοιτάνε τη θάλασσα
Δε γουστάρα καν να θυμάμαι, τώρα πασχίζω να μπροσά μου άλλαξαν
Το εγώ μου να κάνω στην πάντα, το φοβό να βλέπω κατάματα
Όσο κι άμα παραπάτησα, μόναχα εμένα καταράστηκα
Ό,τι καταχράστηκα γύρισε πίσω και με κάψε μου έδωσε μάθημα
Είμαστε όλοι κιόλας προκατελημένοι ανάλογα τι έχουμε δει
Όμως αυτό δεν σημαίνει πως ξέρουμε ποια των πράγματων θα είναι η τροπή
Κάθε στιγμή που περνάει δεν γυρίζει και το ποιος είσαι διαλύγεις εσύ
Ποτέ μην αφήσεις κανέναν να έρθει και να ορίσει ποια είναι η δικιά σου ψυχή
Θέλω να δω τον ήλιο, βγαίνω απ' το πηγάδι, μα τα βλέφαρα κλείνουν στο φως
Θέλω να ανοίξω τα μάτια, σηκώνω τα χέρια, γνωρίζω ποιος είναι ο εχθρός
Θέλω να πλάσω το μέλλον, να γράψω το τέλος, να δράξω κάθε μου λεπτό
Τι κι άμα πέσω κάτω, μάγκα σήκω πάνω, σήκω πάνω, φύγαμε από εδώ