عارفان
ساعت سو نیمه شبه شبه
من میدارم وقتی خوابن همه
صدای تیک تیک ساعت ساعت
درسی که تو وجودمه
یه حسی باز من و سمت پنجرکشون
یه خونه و
خیابونی که تو خاطرمون
دارم از نفس میافتم درمه با تو کرده
دست تو تو دست من نیست دست من سرده سرده
گاش اینجا بودی یه ذره فرداش
یه ذره آدم امید داشت به فرداش
با این که تو با مونی این دلم سر کرد
من دونا به خاطر منم شده یه لحظه برگرد
برگرد
گله نمی کنم پایم نشو خودم ساختم آینده شو
من یه دیوونم که بعد رفتن اون آدم نشو
فقط یکم نگرانم نگران این که خوب حالش
زندگیش الان رویایی هست یا شبگری و صبحی سبالش
من باز نگرانم نگران واسه خوشحالیاش
منم یه جور سر می کنم فقط اگه بدونم خوشحالی باش
کی فکر میکد من مغروری این جوری داغون شب تو چند هفته
می دونم دیگه امیدینی بختی حتی اسمم رو یادت رفته
دیگه باید باور کنم به خاطراتمون دلخش کنم
ببخشید که با رفتن نابودم کردی و من دلخور شدم
ببخشید که خواستم تو دنیا فقط مال من باشی
زندگیم و رویایی صفتم درسته این نقاشیه
کاش اینجا بودی یه ذره فرداشت
یه ذره آدم امید داشت به فرداشت
با این که تو با بودی این دلم سرکار
به خاطر منم شده برکت
نمی دونم چرا اصلا حالم خوب نیم
انگار نمیتونم فرموشت کنم
کاش که الان کشم
می دونم نمی شه برگردیم من و تو خیلی سر کردیم
می دونم اگه الان ببینی منو ببین میکی با سامن این سردردیم
انقدر دوست داشتیم همون که دیگه حد درد کردیم
ولی ما اشتباه کردیم
آره اشتباه کردیم
کاش اینجا بودیم
یه ذره آدم امید داشت
به فرداشت
ره ره
ره ره
کاش اینجا بودیم
ره ره
ره ره
یه ذره آدم امید داشت
به فرداشت
کاش اینجا بودیم
کاش اینجا بودیم
جهانیه