ਰੇ ਆਂ ਸੋਯਾਦ ਗਾਵ ਸੀਰੋਰਾ ਸੂਟਰ ਸੁਣਨ ਮੇ
ਮੈ ਦੇਖੁ ਹਰਦਮ ਆਂਖ ਲਾਲ ਕਾਂਧੇ ਪੇਗਣ ਤੇਰੇ
ਦੀਏ ਕੀਤਨੇ ਬਨਦੇ ਮਾਰ ਤੇਨੇ ਨਾ ਰੁਕੇ ਕਦਮ ਤੇਰੇ
ਪਤਾ ਕੀ ਮਣ ਮੈ ਹੈ ਤੇਰੇ ਫੀਕਰ ਮੈ ਮਰਲੁ ਮੈ ਤੇਰੇ
ਕੈਵੇ ਹੈ ਮੇਰੀ ਨਾ ਪੀਟ ਕੈ ਯੇ ਸੁਣ ਮੇਰੀ
ਯੋਗੇ ਸੀਆਦਵ
ਰੈ ਕੁਛ ਨਦਰਾ ਬਦਮਾਸੀ ਮੈ ਯੋਕਾਰ ਬੁਰੀ ਹੋਸੇ
ਜੋ ਜੀਤਾ ਹੈ ਸੁਣ ਡਰਕੇ ਉਸਕੀ ਕਦਰ ਨਹੀ ਹੋਸੇ
ਤੁ ਹਾਣਡੇ ਬਣਕੇ ਸੇਰ ਜਗਤ ਮੈ ਹਾਤੀ ਭੀ ਡੋਲੇ
ਰੇ ਸੇਰ ਕੀ ਸੇਕੀ ਸੁਣਤਾ ਨਾ ਮਤ ਜਾਦਾ ਤੁ ਬੋਲੇ
ਬਦਾਂ ਕੀ ਮਣ ਮੈ ਹੈ ਤੇਰੇ ਫੀਕਰ ਮੈ ਮਰ ਲੀਓ ਮੈ ਤੇਰੇ
ਰੇ ਮਾ ਕੈਵੇ ਹੈ ਮੇਰੀ ਨਾ ਪੀਟ ਕੈ ਯੇ ਸੁਣ ਮੇਰੀ
ਨਾ ਖਾਵੇ ਜਾਦਾ ਗਰਮ ਕਦੇ ਸੁਣ ਮੂਝ ਲੇ ਜਾ ਤੇਰਾ
ਮੇਰੀ ਮਾ ਰੇ ਜੋਰ ਜਵਾਨੀ ਨਾ ਰੇ ਠਨਡਾ ਖੂਣ ਮੇਰਾ
ਜੋ ਬਣਤੇ ਜਾਦਾ ਤੇਰਾ ਸੁਣ ਵੋ ਡੂਬ ਜਾਤੇ ਹੈ
ਨਾ ਕਰਦੇ ਕਦੇ ਫੀਕਰ ਜੋ ਨਾਮੀ ਸੇਰ ਹੋਤੇ ਹੈ
ਬਜਾਂ ਕੀ ਮਣ ਮੇ ਹੈ ਤੇਰੇ ਫੀਕਰ ਮੇ ਮਰ ਲੀਉ ਮੇ ਤੇਰੇ
ਰੇ ਮਾ ਕੈਵੇ ਹੈ ਮੇਰੀ ਨਾ ਪੀਟ ਕੇ ਆਈਏ ਸੁਣ ਮੇਰੀ
ਨਾ ਕਰਿਏ ਬਾਤ ਘਮਣਡ ਕੀ ਰਾਵਣ ਜੇਸਾ ਢਂ ਹੋਜਾ
ਯੋ ਤਰੇਤਾ ਯੁਗ ਨਾ ਕਲ ਯੁਗ ਹੈ ਸਤ ਛੋਟਾ ਪਾਪ ਵਡਾ
ਬਤਵਾਡੀ ਸੁਨੀਲ ਕਾ ਚਰਚਾ ਜਗ ਮੇ ਮਾਨਸ ਹੈ ਗਿਆਨੀ
ਰੈ ਅਂਸੁ ਯਾਦਵ ਗਾਵ ਸੀਰੋਰਾ ਸੂਟਰ ਸੁਣਨਾ ਮੀ
ਬਤਾਰ ਕੀ ਮਣ ਮੇ ਹੈ ਤੇਰੇ ਫੀਕਰ ਮੇ ਮਰਲੀਉ ਮੇ ਤੇਰੇ
ਰੈ ਮਾਂ ਕੇ ਵੇ ਹੈ ਮੇ ਰੀ ਨਾ ਪੀਟ ਕੇ ਆਈਏ ਸੁਣੁ ਮੇ ਰੀ