Μαρκο Μπάρτολι, Μάτι Νεσκί, Ουτ Ρέιντεν, Είναι το καμουφλάζι
Με τόσα πρότυπα γίνεσαι χαμελέον, δοκίμασα το καμουφλάζ, δεν μου κάνει πλέον
Είναι αλκατράζ, ο τρόπος που ζεις και αγαπάς, σκουπί και μασάζ, πίνεις απόπλητα να σένεις φρέον
Εικόνες που γεννάνε λέξεις, συνέχεια τις ίδιες, θες να ξεπλέξεις μα είναι βαριές οι αλυσίδες
Σε έχουν μπερδέψει όσα είδες κάποτε ήσουν κάποιοι, τώρα κάλπικο ζητάς αποδοχή από τσουτσέκια και σκύλες
Φταίμε εμείς για ό,τι έχουμε χάσει, για όσους αποδράσεις μείναν στο χαρτί, μένει το γιατί να ψάξεις
Είμαστε όλοι εκεί, κολλημένοι σε παλιές καταστάσεις, οργάνωσε τη φυγή για να αποδράσεις
Και γάμα τους κάγκορες, αυτή είναι η πιο τυφλή απ' όλους, το παίζουν στάρ μάλλον σκάνει διανομή τους ρόλους
Δεν βρίσκω πίεξοδο, μα ψάχνω στο μυαλό τους τρόμους, ματώνω πάνω στο κουπλέκι, χωγραφώ τους πόνους
Εικόνες που γεννάν λέξεις, είναι κάτι σύριας, θες να ξεπλέξεις, μα είναι βαρτιές οι αλυσίδες
Πρέπει να παίξεις το παιχνίδι έστω και ανασυναίσθηκα πήγες, ή δεν πρέπει κι είναι όλα ψεύτη και πήπες
Με ψάχνουν ακόμα σε ρυθμούς και ρήμες, με φωτοαριθμούς και φτύνες, κι αυτά μπακούς για μισθούς και πίνες
Ζωή σε δοκιμαστικούς σωλήνες, πιο ταχυτή των γιαφτωκούς και εκλεκτούς κυφήνες
Απλά κοιτάω, καταγράφω, αν συγκίνητος, κοντά αυτός ό,τι πράττω κι αυτό μένω αγκίνητος
Ο πιο σωστός τρόμος, ο πιο επικίνδυνος, κι όλο πιο μικρός ο κόσμος πιο ασήματος
Μέσα στη ρουτίνα όλα παίρνουν αξία, οτιδήποτε ακόμα και μοιάζει κι η εχθροπραξία
Και δεν αλλάζεις, απλά αλλάζεις μαντεία, περούκα, ρούχα, μούτρα, σαν να παίζεις ταινία
Με τόσα πρότυπα θα γίνεις ρευστός, αλλάζουν όλα, τώρα σε τι θα μείνεις πιστός
Έχω ακόμα πόγα, καίει, μείνει πυρσός κι αν δεν τη βλέπεις, δεν σημαίνει απλά κι εις γίνει τυπλός
Παλεύω να είμαι αληθινός, όπως είπε και ο Λιάρχος, δεν μπορώ να χωρώ σε κάθε μήκος και πλάθος
Αντιαφορώ, όλοι έχουν δίκιο και λάθος, με νοκόστο και κάτω από φιλίδιο και κράνω σαν
Από παιδιά τώρα γυναίκες κι άντρες, από ανθρωπιά ποινέδες κάποιες, τα φανάρτια τα λάσπουν κατάρας
Μέρες άβγες, έχω μοναχτές στις γαμημένες μπάρες, βρίζωμενες τιμένες, σε πιτάρεις το madness
Μην προσπίσαι, γιατί απλά χάνεις χρόνο, πρέπει να ξέρεις που πας, δεν αρκεί να πάρεις δρόμο
Αλλιώς μένεις άδεια, νόσα σακή και πιάνεις χώρο, την εκπλακείς, μην περιμένεις να κλακείς για να βγάλεις δρόμο
Υπότιτλοι AUTHORWAVE