جدے جوان پتر نوں
مسلوب کردیتا گیا
شباز چہان نے لکھی آئے اوس ماں دا ہارا
جنوں سوراں وچ پرویا آئے فہد خان نے
تے اپنی درد بری آواز وچ سنا رہے نے کیسر چوہاں
بچیاں
نال ماماں سجدیاں نے
بین بچیاں دے ویران ماماں
رنگ روپ نے
بچڑے ماماں دا لوک بچیاں دی نے شان ماماں
بُت رکھ تو آل
ہو جاوے ہو
جاں دیاں نے
حلکان ماماں
کلی کلیاں وے کلی
کلیاں تیرے باجوں بچیاں وے میں ہو گئی چلیاں
کلی کلیاں وے کلی کلیاں
ہویا کی جے بیکھ دی نگاں نہیں بچیاں
ماماں تیری تیرے توں جداں نہیں بچیاں دل نوں دینیاں
دل نوں دینیاں وے اس راں فسلیاں
کلی کلیاں وے
کلی کلیاں
پُت بے توں میریاں چُرائیاں روڈکاں کیڑے جا کے دیس وچ لائیاں روڈکاں
پُت بے توں میریاں چُرائیاں روڈکاں
دِل دیاں کر کے دِل
دیاں کر کے
ویرام گلیاں
کلی کلیاں وے کلی کلیاں
یسو
میرا جگتے سے تُو یوں دردی پُترا جدائی تری
موت ورگی
یسو میرا جگتے سے تُو یوں دردی پُترا جدائی تری موت ورگی
ہون نے بے کار
ہون نے بے کار میرے لئے تسلیاں
کلی کلیاں وے کلی کلیاں تیرے باجوں بچے آوے میں ہو گئی چلیاں
کلی کلیاں وے کلی کلیاں