वजिन्दमानी
बेडि दल दर्यां वेच ठेल खलोता
खलोता
खलोता खलोता
खलोता खलोता
खलोता
वो
मैंनु खोटीयां संगीताल दियन, ओदरावधियन
मंजीयां दे खार पासे,
चंगा किते छोड़ दी तैयो तेरे लेक देखे इनासे
दी क्यों बदिनामी, वे मुडि क्यों खोन कितै,
सुखा मेरा खोन कितै, कलीनी कीडियां तेरे बोलू शामी
पक्षी वास गरीब निमान,
तेरी लक्षन दाजीन खलीन करेस,
तू बेशक कदर न जाने,
दंभी सक्यों में बतन ते सुन्जो सिया,
गरीबान खुर्पत ते संग मार गते है,
ते शहरान काली उमंग मार गते है,
मुसवेरन उठां ते धिल लगेया,
ते आसेकन फिके जे रंगवार गते है,
सुप्री सुप्री उठी मैंता भनी भनी आईवे,
कजला न पाया नाले सुर्खी न लाईवे,
निमी पाया माया, निमी पाया माया, सूत जपानी,
शक कर देन गरीद तमानी,
बे मुड क्यूं, फोन की सैई,
खुपका मेरा फोन नितै, कले निकी देन कोलूचामी,
सावल,
मैया छली मुपे,
न आवे त नेक तेरी, जे आवे, त सोचके,
आल कदिया ते बहे जाविल,
ओ गमिया ते नहीं आंदे, ओ जड़े खुषिया तु रह जाविल,
तेरे कोलू आया मैया घरू जिनकी के,
बोलना तु मेरे नली मैया कवडी के,
मेरे घरी तेने थारे बड़े वहमी,
रासांदी नहीं पई एह भुलामी,
भे मोड़ी क्यों, होन की पई,
गा मेरा भून नी तै, चले नी किलिया ते दे कोलूचामी,
परिवार्ड परेम दिलाज़,
निता दिश्मन होर,
नितें दे पैनी,
कोई बस लग देई ता भज्या,
जमीखेडा होर किनी वैसल,
उआ सग दे ता आजा,
वर्ष बोई पीती,
जिसे कहनाल नी कीती, उजिने मेरे नाल सोई कीती,
ते दे कोलूचामी,
वरी ये जमानारले रहानी हो देंदा,
धिलभेडा मैनु घरी भानी हो देंदा,
खेडी गिती ये या,
खेडी गिती ये या, मेरे भी तुखामी,
दूरुखार ना सलीम थलामी,
बेभोड क्यूं खोन कीताई,
सुखा मेरा खून कीताई,
कली निक्खिडिया, ते दे कोलूचामी,
कली निक्खिडिया, ते दे कोलूचामी,
ते ने मुक्षिती क्यूं बजिनामी,
बेभोड क्यूं खोन कीताई,
सुखा मेरा खून कीताई,