भलपुआर काजोली रंगे
मातीशे तुमाके
मरो मर
खे अनुपले
खोहारी
मुग्दी बने
आबे गरे खिरीकीते
रोयासुमय खले
खाणे-खाणे आही कु आही
लाजे-लाजे आही धर आही
बारे-बारे आही सुम आही मुर्खी आखनी
धिरे-धिरे आजीलू आही
पहहपहह मनोर बिनोनी आशुतिया
कोई सीना की
हाँ हाँ
तुमी साले
मुले दू सोखु तुली
माया भी कथा जागी उठे
तुमी कोले
मुले दू बाहु मेली
तुमे ख़दाये
विभूर्तुमा के देखी तुमी बारु जानाने
उखाहु आजी उठानो मा बारु कोई बुर्जाने
हे पहारे
सिथी बुकुते थोई
शोबी आकी लोड
खी हराने मुक
आजी आमोनी करे
अनुभवे मुक जीयाई रखे
जीवनोरे बातोर तुमी आही बाने
बुकुते काखोलोले
ओजानी तब्रानो दियाई जानोनी
बोलोकोटे देखी आईती