செக்களவு திருமாளிக்குல போன வீடு
எப்பி ஓ போலகப்போ
அப்பா
அப்பா
தேல அம்மா வீடு
கை கேச்சு
தேலவிட்டு அறைங்கி உள்ளே நொடேதாது
அவளுக்கு சந்தோழம்
நான் அடிக்கரிக்கு தனியா நினைத்தேன்
பண்ணெண்டு மாதம் சுமந்து பெத்த குழந்தை பரது
பண்ணெண்டு மாதம் பத்து மாதம்
குணக் குண்டு
நான் மகனுக்கு என்று ராஜ்யம் வாங்குறேனே
மகன் ஒத்துக்கொள்வானா, ஒத்துக்கொள்ள மாட்டானா
என்று சிந்திக்க வேல
எனக்கு நீங்க யாராவது விருந்து வைக்கிறீங்க வெச்சிங்க
ஞிலையா article
போனவில்லாம் அம்மானு கால்ல விழுந்தார் அந்தக்
காலம் முன்னால் பிள்ளைகளும் அம்மா கால்ல விழுந்தார்
என்ன அப்பா சவிக்குமா தாத்தா சவிக்குமா சவிக்கும் பாட்டி சவிக்கும்
மாமா சவிக்கும் மாமி சவிக்கும் அம்மா எல்லாரும் சவிக்கும்
இப்ப எனக்கு காதல் வந்து தந்தையாரை வணங்கவேண்டிவென்ன காதல்
காதலாகி கசிந்தி கண்ணீர் மல்கி
ஞானசம் வந்தத் தேவாரம்
ஜபம் பண்ணுறபோது காதல் வருணமா
தயிமானார் சொன்னார்
மண்ணுரங்கும் மண்ணுரங்கும் வேருளை எல்லாம் உறங்கும் கண் உறங்கும்
எம் இறைவர் காதலால் பெங்கிழியே
தெய்வத்தின் மேல காதல்
இப்ப அப்பா மேல காதல்
மூண்டெழு காதலால் முளரித்தால் தொழ வேண்டினேன் ஏய்தினேன்
உள்ளம் விம்முமால்
மண்டகை நெடு முடி அரத்தற்கோ மகன் யாண்டையால்
பணித்திற் என்று இரு கை கூத்தினான்
என் அப்பா புது வரிப் போலாதவர்
இருக்குட்ற வரியை உயர்த்தாதவர்
ஆளைங்களைலாம் உழுங்காக பார்க்குவிட உலபத்தின் லவர்
யாருக்கு எளிமையாக காட்சி தருவார்
என் தந்தையால் ஆட்சியிலே
நில் நடுக்கம் பூகம்பம் கிடையாது
பஞ்சம் கிடையாது
வஞ்சம் கிடையாது
லஞ்சம் கிடையாது
மன்துரிகள்லாம் பழைய பெற்றியே குடியிருக்காங்க
சுசர்லண்டுக்கு போரத இல்ல
அம்மாம்
அப்பா எங்கே?
என் தந்தையால் எங்கே?
நான் வணங்குகிற கடவுளு எங்கே?
மகனே,
உன் அப்பா
வானொழுகம் போய்விட்டு,
அப்பா மறஞ்சுவிட்டாரா?
நீ மர்சியருக்கு ஒருவருடைய கவலை நினைத்துப் பக்கறாயா
கழிப்பு u
மனநீர்
பரடம்
எனது அன்னா
செவ்வடம்
அன்னா
அவக்கு எந்த வியாதியும் இல்லு
இனி தந்தையாரை போல உத்தம புருஷனை காண முடியாது
காமதாஜரை போல ஒரு ஆள் காண முடியும் பார் நீங்க சொல்லு
கடைசி வரைக்கும் வாடகை வீட்டில் இருந்தாரு
மருந்துக்கும் காண முடியாது
அம்மா,
அப்பா மறஞ்சுது நாட்டுக்கு நெற்றும்
எனக்கு நிஜமான அப்பா தஸ்சரலவர் இல்லு
நிஜமான அம்மா நீங்க இல்லு
நிஜமான குரு வசன்டரல் இல்லு
எந்த எம்யாயும் எமுனும் அம்தமில் பெரும்கூணத்தி
ராமன் muchosடாலால்
வாய் தந்தை குறு எல்லற்றாம் ராமெண்ணாதாம்
அண்ணா விட்டைய்வ�ை எனக்கு வேறு கிடையாது
நாங்கள்தான் அண்ணா போன வழியில போறவன்க�
அம்மா
கரணையைவழியிலான ராமெண்ணா எங்கேன்
நான் வநங்குகிற தெய்வன் எங்கேன்
ராமா
அப்பா போன விப்பாடு
ஐயோ திரையன் நிலையலை என்று திறந்து போனாதா அம்மா
ராமன்னாவை பெற்றது கவுத்தலை வளர்த்தது நீங்க
எங்க அன்னுக்கு தாடிக்கட்டியது முதல்ல உங்க கால்ல விழுந்தேன்
எங்க அன்னாவுக்கு உங்க மேல உயிர்
மீண்டும் உங்கமையும் உயிர்
எங்ங அன்னாக் காணகம் போலபோது அம்மாவும் வேண்டான்னு சொல்லேற யா
நீங்க வேண்டானு சொல்லின்று அண்ணா போயிருக மைட்டாங்கலே
எங்க தின்ன consumed
இங்க விருந்து குரங்கு மாதிரி நீங்க
என்ன வேலை என்று நினைச்சாரா
பாலதான் அப்பா இறக்கும் முன்னியே உங்க அண்ணா போய்த்து
முன்னியே உங்க அண்ணா போய்த்து
முன்னி ஒரு முறை விஸ்வாமித்திரம் என்று வந்து அழைச்சினு போனார்
நீங்க அது வேறு இதை வேறு எதிர்பாகக்கூடாது
இதுதான் அவர் சீட்டில் இருப்பனன்னு பாடுபட்டுவன்னோ
இந்த அரசியீலே வேண்டாம் இந்த முழுகு போட்டுப் போய்ட்டாதோ
இல்லை,
நாட்டில் நல்ல கேள்வி நானம் இல்லை என்று காணகம் போனாரா?
இல்லை, ஏன் போனார்?
பரதா,
உங்கள் நாடக்கு வந்து உங்கள் அப்பா சம்பராசூர இத்தத்துக்கு போனார்.
நல்லது அம்மா.
அப்பா நான் தேல் ஓட்டன.
உத்தரு,
தேல் பள்ளத்தில் தாஞ்சி அச்சி முரிஞ்சு போய்ச் சொன்னார்.
நல்லது.
அப்பா என் கையைப் பிடித்து குறிக்கி இரண்டு வரம் தருத்து.
கணவனுக்கு மனதி செய்வது கடமை.
கடமை உனக்கு உடமை.
கடமை உன்னாதாதது மடமை.
உன் மஞ்சல் வாழ,
உன் கும்குமம் வாழ,
உன் தாடிக் கையில் வாழ,
நீ செய்ததற்கு ஏன் இரண்டு வரம் கொடுக்கலாய் என்று?
அந்த வரம் கொடுக்கலாய் என்று வில்லங்குமே கதையாது இல்ல.
வெளியூரு போறோம்.
அன்ப வரம் கொடுத்தாரே,
நாளை எண்ராக கிடக்கூடா தங்கல் வில்லை வரம்.
இது வரம் கொடுத்தால் நாடி எந்தாகும்?
அவர் அதைக்கு கடமையை அவர்மே செய்யும்.
எனக்கு தெரிந்ததை உங்களுக்கு சொல்லவேண்டும் என்று எனக்கு கடமை.
அம்மா,
அந்த வரம் கொடுக்கிறேன் என்று சொன்னதே பிழை.
சரி.
நீ வரம் வாங்கினாயா?
வேணும்போது பெற்றுகிறேன் என்றால் இது கோர்ட்ரு வாய்தவ.
அன்னையே வாங்க வந்திருந்தாய் அல்லவா?
ஒரு வயிறு நெக்கிலத்தோ, வயிறத்தோடோ.