Η
σάνια μου στο φωτού,
είναι σάνια μου τους υπόβοτας.
Κούσμος!
When at
night and in fear and fear of ghosts,
they cross ya open the door and away
walk thes gnomes through the dirt,
Yet still they carry noble swords and they find no shelter
and so the queen of night kisses them
Μετά από το στήνωμα,
κρατάω το τέλος της δουλειάς
Όταν το πραγματικό θα πηγαίνει,
θα πηγαίνει το καρμάτι
να ξέρω τι ήταν, θα πω ότι ήμουν στο φούρνο
θα περάσω, θα πω ότι είμαι ασφαλής
Ήμουν σύμβολος, είπα σε, δεν ξέρω πια
Από το ίδιο λόγο, είμαι ασφαλής
Είμαι ανθρώπινος, κρατάω άνθρωποι στο σπίτι
Όλοι θα με πει,
εγώ στον πόνο δεν βλέπω την ίδια στήνωση
Ματέρες, κοιτάξτε την ακόμα και την ακόμα
Είμαι μέσα από χιλιάδες φaces
Είμαι το Underground,
η ασφάλεια, η κουστούρια, η ασφάλεια
Οι ανθρώποι κρατάνε το πόνο, πάνω από εσάς
Είμαι εκεί, μέχρι όλοι να πω ρε πίστερ
Άντε,
δεν φαντάζομαι στον νερό,
δεν φαντάζομαι στον αίμα,
ο φύλος
Θα φύγει η νύχτα,
το χρόνο,
όλα αρχίζουν,
όταν πάνε στους χιούνιους
Βάζουν λάβες στο θέμα,
όταν θυμούν για τους αιμούς
Παίξτε για εμάς,
για να φέρνετε την ψυχή,
την αλήθεια,
την αγάπη,
ζήστε θετικά
Δεν είναι ελεύθερο,
αδερφέ,
δεν είμαστε καν κοντά
Είναι πάνω από την улица, για να δουν το ρεπί
Τα χέρια σας είναι το χέρι μου,
αδερφέ,
εγώ πρώτα
Πάμε να κάνουμε χρήματα, όταν θα φύγει το αίμα
Είστε στρессομένοι,
αδερφέ,
η δουλειά σας είναι το αίμα,
δεν είστε αρκετά,
αλλά η ελεύθερη σας είναι η ελεύθερη,
ξέρετε τα όντια σας
Παίξτε το χέρι,
αγαπητείτε,
όταν το αλκοόλι,
οι πιλούλες,
δεν λειτουργούν,
οι ελεύθεροι,
οι πιλούλες,
δεν λειτουργούν
Δεν σας αρνεί,
όταν διευθυνθεί,
αφήστε με να αρνεί,
σε ποιο αρνεί,
γιατί δεν αρέσει το σιωπή,
το καλά,
μόνο το χαμόγελο
Με το καμπί,
να κοίταμε όσα σκέφτηκαν οι μακρυνούς,
για να δείξουν ποιος είναι το πιο δυνατό,
Ρολαμ,
ολίτσα,
η γέτο,
η Μόραλ,
ο Λαλιάς ή ο Κόμανς,
στον πόνο,
στον Λιουντουμπορ,
στον Σιρικό,
σε όλους που δεν έχουν λόγια να πληρώσουν,
για να μην ξεχνούν, για εσάς,
στην πόρτα,
το κράτος,
το πλήθος,
κλειστό,
το πόρτο,
το σπίτι,
τώρα,
στα κεφαλαία,
δεν λάβουν μοταξιές,
δεν θα το αγαπήσατε,
γιατί δεν το αγαπήσατε ποτέ.
Δεν θέλουμε ελευθερία,
δεν θέλουμε ζωή,
ξέρεις πως γίνεσαι πραγματικός χαμπιόνιος.
Όταν η νύχτα φτάνει,
όλο το χρόνο ξεκινά,
όταν το σκότωμα είναι χιένες,
δύο στρατιώτες στο θέμα,
όταν το θυμό είναι για τους αδερφούς,
να σκέφτεσαι για εμάς,
να φέρνεις την ψυχή,
την αλήθεια,
την αγάπη,
να ζεις καθαρά,
αυτό δεν είναι ελευθερία,
αδερφέ,
δεν είμαστε ούτε κοντά,
είναι πάντα δρόμο, για να δούμε το ρεπίσο,
τα χέρια σας και το χέρι μου, αδερφέ, εγώ πρώτα,
ας κάνουμε χρήματα, όταν με πληθούν, κυρίες μου.