Με καρδιά από σίδερο και μυαλά από χάλιβα
Στο στόμα δηλητήριο, στο νου μου τα τετράμετρα
Δίπλα μου είναι γύρω μου, γύρω μου είναι δίπλα μου
Κι εγώ μέσα στη νύχτα λέω να σπάσω τη ρουτίνα μου
Χωρίς ανάσα και χωρίς ενδιασμό
Με τα πόδια μας στην πλάτη και τα χέρια στο λαιμό
Με μισό κλειστό το μάτι, κυνηγάμε το φεριό
Και γράψαμε τη μουσική για αντιπερίσπασμο
Θα το φάμε ή θα μας φάει, δεν χορταίνουμε και οι δυο
Ή το πάμε ή θα μας πάει, τρόμο έχουμε κοινό
Δεν θα γίνω σαν τα μήτρα του, δεν σαν και εμένα αυτό
Έδωσα τόπο στην ηθική και τρόπο στον ήρμο
Κώδικα αξιακό, έφτιαξα από το τίποτα
Για να πατήσω πάνω του, πριν ανέβω στα σύννεφα
Δεν τραγουδάω τον εντυπωσιασμό των επιπόλαιων
Τιμή στους ληστές τραπεζών και στους αντάρτες πόλεων
Είναι πρωί να πληρώνεις το τίμημα σήμερα, σκάλωσα σε ένα επίρρημα
Τώρα, μούς και χαμογέλιο τώρα, θα στείλω το μένυμα
Δεν θέλω να κίνουμε κίνημα, εντώχει ποτάσνερ
Μπάσο, δεν δηλωσά επιρροή, προφανώς δεν κάνουμε κήρυγμα
Μιλάω από επιλογή, γεμίζω με πράξεις, τα λόγια καλά γενικά
Μάρκουν βασικά για σε πλήρωμα, ανήκω στον πλήρωμα που δεν έχει σημαίες
Εθνός είμαι από δυο δεξιά που παντάνε πάνω στην καλοποιημένη ιστορία
Που άλλοι χρησιμοποιούν για στρίχμα και είναι εκπληκτικό
Πως αλλάζουν προθέσεις, ιδέες, άξεις, πιστεύω, αν έρθει ρευστό
Βρίσκω στο σκύλο μου, δεν προσπαθώ να επιβληθώ, δεν
Είμαι αφεντικό, δεν κάνω ραμπαντρικό
Θέλω να έρθεις κοντά, έχουμε πόλεμο ταξικό
Σήμερα σκάλωσα σε ένα επίρρημα, τώρα
Σήμερα σκάλωσα σε ένα επίρρημα, σήμερα σκάλωσα σε ένα επίρρημα, τώρα
Βγήκε ξαπόλυτα τώρα και αναλαμβάνω το χείρημα, είναι αναγκαίο κάκο
Για μπλοστοί, σε αυτόν τον κόσμο, πάνε μπροστά
Και οι λήφοι έχουν την πιο μαλακισμένη σίγουρια
Για μπλοστοί, σε αυτόν τον κόσμο, πάνε μπροστά εμείς δεν πάμε μπροστά
Έχω αδερφό το Μπίτσεκ, I got a checkmate
Κυνηγάω σαν τον Κάιμπρας να βρω μια ελένη
Μάλμπορος στο σταχτόδοχείο στο χέρι με ριτζέιν
Δεσπεράντος γυρνώντας στην πόλη σαν τον Τζέσσι Τζέιμς
Με φωνάζουν Αλέκο, Λόκο, Σάιβα στο μικρό
Δεν κάνα live απ' την εποχή που υπήρχε το Ευρώ
Αυτός ο στίχος θα ρημάσει, για αλλιώς θα ρημάσω εγώ
Καμιά φορά μπορεί να αργεί να γίνει σαν τη Σαλονίκη στο μετρό
Οι αποτάσεις συνθλίβονται απ' το διαδίκτυο
Μα ζω μόνος και θλίβομαι όταν σκέφτομαι το ενίκιο
Εγώ να δουλεύω για το κάθε ηλίθιο, μη ψηλό ημερομύστιο
Σε μια χώρα μη ψηλό βιωτικό επίπεδο, με γελάω
Αφού τα σκέφτομαι και κλαίω όσο κονομάω
Εγώ διχαστή και αυτό με ενοχλεί κι αυτό τραγουδάω
Μπας και πρώτο που θέλω να πάω
Πάω να κάνω επάγγελμα το χόμπι μου και τώρα απλά σπουμάω
Ήμουνα μόνο στο σπίτι, δεν έδινα πόνο απ' το pc
Δεν έσυρα πλάνα ενέχειρα, απαλλαφερόφωνα που έχουνε σβήσει
Και πλέον κανείς δεν ελπίζει, να ανθίσει
Πόσα τηλέφωνα θέλει μια γη να φωτίσει
Σε συγκεκριμένες ροές πάνω, απ' το καπνιό στην ομίγλη πάω
Σαν το κανόμες τη δίνει, κατά κανόνα σε πίνει
Μόνο το χέρι μου ρίχνει κάτω, μόνο το χέρι μου ρίχνει
Στα τετράγωνα της στήχης, όσο περπατάς ταυρίτης
Είναι δόση της αυρήτης, είσαι
Μες στο σπίτι έρημοι της, έχουν ποιοι οι αριθμοί της
Μια ελπίδα κρυπτονιτισμένα
Μια υπόσχεση στο μέλλον, στο μυαλό μου χαραγμένο
Του ποτέ να μη σοκουπένω
Για πληστοί σε αυτό το κόσμο πάνε μπροστά
Κυλήθη έχυνε τη πιο μαλάκισμένη σιγουριά
Για πληστοί σε αυτό το κόσμο πάνε μπροστά
Πάνε μπροστά εμείς δεν πάμε μπροστά
Για πληστοί σε αυτό το κόσμο πάνε μπροστά
Κυλήθη έχουνε την πιο μαλάκισμένη σιγουριά
Για πληστοί σε αντώ το κόσμο πάνε μπροστά
Πάνε μπροστα εμείς δεν πάμε μπροστά
Υπότιτλοι AUTHORWAVE