ஜகத்து மோ஧்யா,
ஜாதியத்தே,
லாலசே,
விடம்பணைகளிஂத கூடி
ஸங்கர்ஷகுண்டிட்த 12 டேஷத்தமானதில்
பாகியவாடிய அ஗்ரஹாரத மாதரஸா, மாதலாம்பியரிகே
அவருக்கையுண்ட நந்திவர்தத சிச்சக்திய பலவாகி ஜநிஸ்தத சிச்ஜோதியே பஸவண்ண.
பலவாகி ஜநிஸ்சச்சடியே பலவாகி ஜநிஸ்சசடியே
பலவாகி ஜநிஸ்சசடியே பலவாகி ஜநிஸசசடியே ப��
களபதி ஜாதவே஦முணிகள கர்பேயந்த வி஧யாஸம்பணநாதநு
நந்ந நல்மே பரஜா ஸமூகவே
பண்டிதவர்஗வே,
அ஧ிகாரி஗ளே,
இந்நு களியாளதலில்ல அஷாஂதிய கூகு கேளி வருத்ததே
அதக்கெ காரண, நாடிந படதன,
அவு஗ளநு பரிஹரிஸலு நமகியி஗ள் பேகாயிருவு஦ு ஸம்பத்து
பரவ்ரம்!
ரஜரவுணவி கட்கதல்லிலா
அந்நரே,
கூ஡ிட்ட ஹணதல்லிரே எந்த அர்தவல்லவே?
அரணிவ காலக்கே ஸிரியு ஬ெந்நலி பக்கு,
அரி஦ு ஹித்தரைய கிறே தும்பி தயியா
நிரையடா
வஸ்து நிரேவுது நோடைய
அரஸு பரிவார கைவார நோடைய
காலக்கு தயியா நிரந்ஜநவ மிரவகாலக்கே தும்பித ஹரவிய கல்லு கொண்஡ அந்தே
கூ஡ல ஸங்கமதேவார்
பர஭ு! பர஭ு!
பரதிமாகறஹதவ வளசமாகிலபார்ஷவதலில்லந்நிலமாளகிய உதற்றதமூளே இல்லி
கூதிட்டிட்த ஶிலாஸம்படவந்நு தந்திருவேன்
அவ஧ரிஸவேகு பர஭ு!
ஆஹா!
இதந்தின் விதவதசவையந்து கரயத மூளவிதிஷா!
மஂதரிகளே! பண்டிதோததமரே! இதநு பரிஷிலிஸி!
பரவு!
கண்ணட,
ஆந்஧ர,
஗ரந்த,
நா஗ரிலிபிகளை பரிச்சய நமிகி஦ே!
ஆதரே, இல்லிபி அவ்களலி ஒந்துவுள்ள!
மண்சண்ணமந்தரிகளே!
நானும் பராம்பரிதுட்டேன்!
ர஭ு,
நா஗ரியலி ஹலு வி஦களி஦ே!
ஆதரே, இல் ஶாஸணதலிபி யாவு஦க்கூ ஸரி ஹோ஗ு஦ு!
பயஷாசா ஭ாஷயலி,
பயஷாசிகளஈபியலி பரததே இதந்னு,
பயஷாசிகளே ஓ஦வேத்!
ம஦்஧வரஸரே, நீவாதரு பரயத்நிஸி!
பர஭ு,
தம்ம இயி ஸிமஹாஸணத்தகளக்கு களகாலததப்படாலதநாம்
பரததபடாலதநாம் இதந்து இதரலிரு பரஹா ஹ��
பர஭ு,
தம்ம இயி ஸிமஹாஸணத்தகளக்கு களகாலததபடாலதநாம்
பரததபடாலதநாம் இதந்து இதரலிரு பரஹா ஹேளு�
பர஭ு,
தம்ம இயி ஸிமஹாஸணத்தகளக்கு களகாலததபடாலதநாம்
பரததபடாலதநாம் இதந்து இதரலிரு பரஹா ஹேளு�
பர஭ு, சித்தா,
அரமணேயல்லி ஶி஦்வாரா இம்பதஂதி஦ீ
வளஹோக்கரே லக்ஷமி ஸரஸதியர வி஗ரஹ஗ளிவே
லக்ஷமி வி஗ரஹ஗ளிவே
பரகாலமாலிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிகளிக�
ஆ஭ரணகளும் சின்ன ஬ிள்ளிகளலகளா வஸ்துகளின்தா
தும்பி஦ ஏலு கப்பின பட்டாரிகளும்
ர஭ு஗ளும் பரிக்ஷஸப் போது
஬ஸவராஜரே
கண்ணின் அளகஂது உரயா
வஸ்தரதலகூது இளயா
அண்ணதலகூது அ஗ளா
இந்திங்கே நாடிங்கே வேக்கெங்கே நா஦ு஡ே
உடலஸங்கணாணே எம்ப தத்பதப்பரிபாளகணாள்
அது நமகுவு திளி஦ி஦ே ஬ஸவரஜரே
நிம்ம மாவணவர வண஦ேவரசரநி஧நதிநதா஗ி
மஹா மந்தரிபடிடவநிலலாகரிஸி
நமா ஆகு அ஧ிகாரிவர஗மத்து பளஜாஸமூடாயதாசேயா
லிபியண் நோதித பரதிபலவா஗ி ஆதரே இது அநகதியப்பர்பு
உபஸ்திதரி஦்஧ எல்லர் அ஭ிமதவு இந்ததரே
நானு ஬஧தகஂகண
கல்யாண஦ விஜஜள ஸாரவ஭ோமரஸேவிகே
வந்நி இயு மஹாமஂதரி கிடவுந்நலகரிஸு
பலதேவமந்தரிகாலதே பஜாநு ரா஗க்கே பாத்ரணாயிரேந்து நம்ம ஹாரைகு
கயய்யமுட்டி பூஜிஸுவரே எந்நகை சு஧஧வல்லவையா
மணமுட்டி பூஜிஸுவரே எந்நகை சு஧஧வಲ்லவையா
஭ாவசு஧஧வாதோடே ஊடலஸங்கையநு
இத்தபா எந்தத்திகொள்ளனேகையா ஊடலஸங்கையநு
இத்தபா எந்தத்திகொள்ளனேகையா
எந்தத்திகொள்ளனேகையா
கரத்தவால்கள்ளத்தவால்கள்ளதவால்கள்ளதவால்
இவர்கள்கள்ளதவால்கள்ளதவால்கள்ளதவால்
ஆகே நிரஹங்கார,
஗ுருலிங்கஜங்கம,
஦ாஸோஹ,
஭க்தமஹேஷா஦ி ஸ்தல஗ளு
இவு எல்லா ஸரி
ஆதரே வெக்தி தானு வெளியத ஹோரத்து ஏனந்நு ஸா஧ிஸலாரா
எஷ்ட ஒண்ணு வைவி஧்யா இய் ஜிவந
வெளிது கேடுகு஗ள ஜடிலா ஜாலா எஷ்டோந்து ஸங்கீர்ண
ஆதரே இயீ நிஷித நேரவ ஬றம்ஹ
இல்லி முட்டிதரு முள்ளு
முள்ளிந உளகேல்லோ அமுருதப்பலவி஦ே
அதன்நு கண்டு ஹி஡ியவே
இல்லருட்டு வூடி கட்டித இயீ மணே
நிஜவாத மஹாமணையாகவே
கள்ளண கள்ளண கள்ளண
கள்ளண நான்நா தாகிந எல்லா கத்துடித
ஸவாமி ஸவாமி கள்ளணந்நஂ ஹிடுததநிதேவே
களணே!
இல்லி ஹிடதிரீ ஜங்கமணந்நூ?
ஸவாமி,
இதா ஜங்கமணநலலா களளலா களளலா
வளலா!
வளளவே஗ளந்நு களதத்தியஂ வள஡ி களதத்தியஂ இதா இடிடிதாணிதேவே
சேசிசசி!
எந்தஹா தப்பு மா஡ி஦ின்?
ஆதனா கட்டு஗ளநு ஬ிச்சி முத்தவளஸி!
இதே நிது ஸவமி?
தப்பு மா஡ி஦ இதந்நு ஸக்ஷயக்கே ஗ுரு படிஸுதனு ஬ிட்டு
முத்தவளஸி என்னு விரலா?
பாப!
ஆதா ஬டவநிரமி!
இஸ்சரணநமணியலி ஏநாதரு ஸிக்கிதமபா ஆசே ஹுத்து வந்த ஆதனிகே
அய்யா!
நினைகே ஏநு வேகோ நிற்சிந்தனாகி திகதுபோ
நந்ந குத்திகிகே கைஹாகி மாஂ஗லிவந்நே கித்தஇ இதனகே சமியே ஸவாமி
நீலா
ஸஜீவமாஂ஗லியா நானே ஜீவந்ததின் திறலு
ஆணிஜிவதாலிகாகி ஹல஬ுவியேகே
ஆ஭ரணா ஹோயிதின்து சிந்தியே நீலா
ஸஹஜா ஸவந்தரிய்க்கே ஆ஭ரண்கள தொட்கேகே
ஸமுதரகே ஹரையே ஶரங்கார
நாரிகே ஗ுணவே ஶரங்கார
நம்ம
நம்ம
உடணிரு த சதி
என்று நம்பித்தேன ஐயா
கை
கிடிது சஜ்ஜனர் என்று நம்பிருத்தேன ஐயா
ನಾಯಾ ಅಯಿಯಂ ಎನನವಈಯನ ಕಈನಓಂದಿತದು.
ತಗಿದಿ ಕಟಿ ಎಲವಾ ಚಣಟಾಲಕಿತದಿ.
ಕಳಣಮನಗವಪಪಲಿಕಳನಬನದರೇ.
ಉದಲಸಂಗಮನಲಲದಿ ಮತಾರಿ ಅಲಲ.
ನಾನಾ,
ಚರವಾ ಅಪರಾದವಾಯಿತದು.
ಮಹಾ ಚಇತನನನಕಾಯಿ ಹಿಡದಿ ನಾದವರಿ.
ನಾನಂ ನಿರವಾಗಲಲಿ ಪರಿಟನಿಸತಾಯನಇ.
ಅಯಾ,
ಇಯಾಭರಣಗಳನನಲಲಲಿ ಸಪಿಕರಿಸವಕರರುಪರುಪಿ ಮಾಡವಿ.
ಎಭಬಾ,
ನಾನಂ ನಿಜವಾಗಿಯಂ ಕಳಲಾ.
ಜಙಗಮಲರಿ,
ಕಳಲಾಗನಾಗಟಿಟಿ ನಿಂಗಲರರಿ, ಕಲಲರಿ.
ಜಙಗಮಲರರಿ,
ನಾನು ಅಂಡುವರುಕೊಂಟು ಮಾಡಿಕೆ ಸಿವನೆ.
ಎಲ್ಲಾ ನಿನ್ನು.
ಇದು ಜನಮರಾಗೆ ಇನ್ನು ತಭ್ಪು ಮಾಡಿಕೆ.
ನೀನು ಯಾರ್ಮಾಡಿಕೆ?
ಅನ್ನು ಕಳ್ಳಾಣ್ಣಾ,
ಮಾಹಾ ಕಳ್ಳಾಣ್ಣಾ, ಕಳ್ಳರಲ್ಲಿಂಗಾ.
ಇನ್ನುಮೇಲೆ ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡಿಕೆ,
ಬಿಟ್ಟುವಿಟ್ಟೆಬುದು.
ಕಳ್ಳತನ ಮಹಾ ಪಾಪಾ.
ನಿನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಆನಂದ ವಾಯ್ಪು.
ಉಳ್ಳೆ ವನಾಗಿ ಬಾಳುವದನ್ನು ಕಳ್ಳಿಯಾ.
ಇಲ್ಲಿತ್ತುವಾಗಿನ್ನು.
ಆದರೆ,
ಇಯು ಕಳ್ಳರಲಿಂಗನುಗೆ
ಕಲಸಾಯಿ ಹಾರ್ಕೊಡುತ್ತಾರೆ.
ಇಂದಿನಿಂದ ನಿನು ಒಬ್ಬ ಇಯು ಮಹಾಮನೆಯ ಬಂದುದ್.
ಇನ್ನೀನು ಕಳ್ಳರಲಿಂಗನಲ್ಲ ಶಿವಾ ಭಕ್ತ ಶಿವಲಿಂಗ.
ನಿನು ಕಧ್ದಿರುವ ಇಯು ದಿಪಾ ನಿನ್ನ ಬಾಳಿಗೆ ಬೆಳಕುನೀಡುವನ್ನು ಆಗಿಳು.
ಬಾ ಶಿವಲಿಂಗ.
ಸಂತೋಷಾತ್ರೆ, ಅಭ್ಬ.
ಶರಣು ಶರಣಾರ್ಥೆ.
ಬಸುವಣ್ಟಾ,
ನಿನು ಮಾನವನ್ನಲ್ಲ ದೇವಮಾನವ.
ಸಮಸ್ಟಿಯ ಉದ್ಧಾರದಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಟಿ ಅಭಿರುದ್ಧಿಯಂದು ಸಾರಿದ ಪುಣ್ಣಿಪುರುಷನೇನು.
ಭೋದಿಕ,
ನೈತಿಕ,
ಆಧ್ಯಾತ್ಮಗಳೆಲ್ಲವು,
ಎಲ್ಲ ಮುಕಗಳನ್ನು ಪೂರ್ಡತಿಯಂದು ವಳಗೂಡ್ರವೇಕು ಎಂಬ ವಿಚಾರವನ್ನು ಬಿಟಿಗಳಗೆಯುದು,
ಎಲ್ಲರ ಸುತ್ತಾಯಿ ಮಾಡರುವ ಪರೋಪ್ಪಕಾರ
ಸರಣು ಶರಣಾರ್ಥಿ
ಶರಣು ಶರಣಾರ್ಥಿ
ಕಲ್ಯಾಣಿ
ಕಲ್ಯಾಣಿ
ಬನ್ನೀ ಸ್ವಾಮಿ,
ವಿಷಿಲಿನಲ್ಲಿ ಬಸವಳಿದು ಪಂದಿದ್ದಿ
ಕಲ್ಯಾಣಿ,
ಶರಿಯರದ ಬಳಲಿಕೆ ಬಾಯಾರಿಕಿಂದೆ ಇಂಗಾ ಬೋದು
ಆದರೆ ಮನದ ಬಳಲಿಕೆ ಹೇಗಿ ಇಂಗಿಸಲಿ ಎಂಬುದೇ ಚಿಂತಿಯಾಗಿದು
ಶರಣರಿಗೂ ತಾಪಗಳು ಕಾಡ್ವವೇ ಆಸ್ಚರಿಯ ಶಿವನ
ತಾಪದಲ್ಲಿ ಬೆಂದವನ್ನು ಯಾವ ತಾಪಕಾಡಬಲ್ಲಿದು
ಜ್ವಾಳಿಯಿಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟವನ್ನು ಮತ್ತಾವ ಜ್ವಾಳೆ ಸುಡಬಲ್ಲಿದು
ಸೂರಿಯನನ್ನು ಕತ್ತಲು ಮುಸ್ಗುವುದು,
ಶರಣನನ್ನು ತಾಪತ್ರಯ ಮುಸ್ಗುವುದು
ಇರುಡು ಒಂದೆ, ಕೇಳಿದವರು ನಕ್ಕಾರು ಸ್ವಾಮಿ
ಪ್ರತ್ಯವನ್ನು ಕುವಿನ್ನು ಮುಮ್ಮಾರ್ಗವಿದೆಯನ್ನು,
ಮುದಲ್ಲು ಪ್ರಸಾದ ಸ್ವಿಕರ್ಷಿ ಧನಿವಾರಿಸಿ,
ಆಮೆಲೆ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡವಿರುನ್ನು,
ಕಲ್ಯಾಣಿ,
ನನ್ನ ಚಿಂತಿಗೆ ಕಾರಣ ಬಳಿಕ್ಕೆ ಹೇಳಬವುದಲ್ಲಾ,
ಸರಿ, ನಿಮ್ಮೆಚ್ಚಿ, ಅದೇಯನು ಹೇಳಿ,
ಇನ್ನು ಅರಮ್ನೆಯ ವಡ್ಡೋಲಕ ಮುಗಿಸಿ,
ನಮ್ಮ ಭಾಗ್ಯದೇವದೆ ಬಸವನ್ನವರು,
ತಮ್ಮ ಶ್ವೇತಾಶ್ವವನ್ನೆ ಇರಿವರತಿದ್ದರು,
ಅವರನ್ನೇ ಕಂಟುಂಬ ನೋಡತನಿಂತ ನಾನು,
ಶರಣು ಅನ್ನನ್ನುವರೇ ಇಂದೇ,
ಅದೇಯಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ,
ಶರಣು ಶರಣಾರ್ಥಿಯಿನ್ನು ಬೇಕಿ,
ನಮ್ಮ ಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ,
ಹೇಚ್ಚನ ಶರಣನ್ನು ಭಾರನನ್ನು ಮೇಲೆ,
ಇದು ಹೊರಲಾರ್ಥ ಭಾರವುನ್ನು ಕಳದುಕೊಳ್ಳುವ ಪರಿಯನ್ನು ಕಲ್ಯಾಣಿ.
ಅಯು..!
ತಕ್ಷಣ ಅವರ ಪಾದಮುಟ್ಟಿದ್ದರೇ,
ನಿಮ್ಮ ಇಸ್ಚಿನ್ತೆಗೆ ಅವಕಾಶವೇ ಇರುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ,
ಪುಂಗಿಯ ನಾದಕ್ಕೆ ಮನಸೋತು ತಳಿಯಾಡಿಸುವ ನಾಗನಂತೆ,
ಎನ್ನ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಮಂಕುಕವಿದಿತ್ತು.
ಆಕಾಶವೇ ಬತ್ತಲೆಯಾದರೇ, ಅತಕ್ಕೆ ಹೊದಿಸ್ವವರ ಆರು?
ನಿವು ಅರಿತ್ತವರೇ ಹೀಗೆ ಮರೀತನ್ತಿ ವರ್ತಿಸಿದರೇ,
ಅರಿವನ್ನು ಹೇಳಿವವರ ಆದರು ಯಾರು, ಸ್ವಾಮಿ?
ಎನ್ನ ಸತ್ತೆಕ್ಕೆ,
ಎನ್ನ ಭಕ್ತಿಕೆ, ಎನ್ನ ಮನಕ್ಕೆ,
ಎನ್ನ ನಿಷ್ಚೆಕ್ಕೆ ಒಂದು ಗುತ್ತು ತೂರ್ ಕಲ್ಯಾಣಿ?
ಸ್ವಾಮಿ,
ದೇಹವಿದ್ದನ್ನು ತಲೆ ನಡೆಯಬಲ್ಲುದೇ,
ಕಣ್ಣು ನೋಡಬಹುದಲ್ಲದೇ, ಕರ್ಣ ನೋಡಬಹುದೇ,
ನಿಮ್ಮ ಸೇವಿಯ ತುತ್ತು ನಾನು,
ನಿಮಗೆ ಹೇಳಬಲ್ಲಲೇ,
ನಿಮ್ಮ ಭಕ್ತಿಯ ಸೂತ್ರದಿಂ
ತಲೆಯಿಲ್ಲದೇ ಕಾಲು ನಡೆಯಬಲ್ಲದೇ,
ಹಟ್ಟಿಯಿಲ್ಲದೇ ಬಾಯಿ ಉಣವಲ್ಲದೇ,
ಎನ್ನ ಭಕ್ತಿಗೆ ನಿನು ಶಕ್ತಿಯಾದ ಕಾರಣ,
ಎನ್ನ ಸುಕ್ಕ, ದುಕ್ಕ, ಅನ್ಯವಿಲ್ಲ ಕಳ್ಯಾಡಿ,
ಅತು ಕಾರಣ ಕೇಳಿದೇ.
ಒಮ್ಮಿಲ್ಲಿ ಲೋಡಿದರೇ, ಮುಂದೆ ಕಾಲುವದೇಲ್ಲ ಕತ್ತಲಿಯೆ.
ನಡೆದನ್ತೆ ಬಿಳಕು ಕಾಳುವದು.
ಪ್ರತ್ಯಾಗಿ,
ಅವರಿಗೆ ಹಡವನ್ನು ಆರ್ಪಿಸಿದರೇ?
ಚೇಚೇ,
ಅತು ಸೂರಿನಿಗೆ ಮಂಗಳಾರತ್ತಿ ಬಿಳಗಿದರೇ?
ಹಾ,
ವಾಟವಾದ ಚೆಮ್ಮಾವಗೆಯಿನ್ನು ಮಾಡಿ ಆರ್ಪಿಸಿದರೇ?
ಇದೆ ಎಂತ ಮಹತ್ತುದ ಕುಡಿಗೆ ಕಳ್ಯಾಡಿ.
ನಾನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿಲು ಅವಕಾಷವನ್ನಾಥರು ಕೋಡಿ,
ಸ್ವಾಮಿ.
ನಿಮ್ಮ ಬಲತೊಡಿಯ ಚರ್ಮಾ, ನನ್ನ ಎಡತೊಡಿಯ ಚರ್ಮಾ,
ಇವಗಳಿಂದ ಅಪೂರ್ವಾದ ಜೋಡುಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದರೇ?
ಅಷ್ಟು ಸಾಕ್ಯನ್ನು, ತ್ಯಾ?
ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ,
ನಮ್ಮ ಕಾಯಿಕದ ಮೋಲಕಾ,
ನಮ್ಮ ಆಹಂಕಾರವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕ್ವೇವು ಎನ್ನು ಅನ್ತೆ,
ನಮ್ಮ ದೇಹದ ಸವಲ್ಪ ಭಾಗಾ
ಅಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸೀರಲೇಂದು ನನ್ನ ಯೋಚನೆ.
ಸರಿಯಾದು ಯೋಚನೆ ಕಲ್ಯಾಣಿ,
ಅನ್ನನ್ನು ಕಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಆಟ್ಟೆಗಳು ಸವದನ್ನು ನಮ್ಮ ಕರ್ಮಗಳು ಸವಿಯಲ್ಲಿ.
ಎಷ್ಟೋ ಜನ್ಮಗಳ ಕರ್ಮಾ ಹರ್ದಿತು, ಅಲ್ಲವಿ ಕಲ್ಯಾಣಿ.
ನಮ್ಮ ಉದ್ಧಾರಕನ ಪೋಜಾಕಾಯಿಂ ಕರ್ಯಿದ ಕೆಲಸಾ ಪ್ರಾರಮ್ಪಿಯಿದೆ.
ಆಗಲಿ ಸ್ವಾಮೀ.
ಓಂ ನಮಸ್ ಶಿವಾಯಾ.
ಓಂ ನಮಸ್ ಶಿವಾಯಾ.
ಸ್ವಾಮೀ,
ನಾನು ಅಗ್ಞಳು ರುಣಭಾರ ತಪ್ಪಿಸಿ ಹೊರೆಭಾರ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು,
ನನ್ನ ಬುತ್ತಿಗೆ ತೋಚಿದ ಉಪಾಯೆ ಸೂಚಿಸಿದೆ.
ಅದು ಸರಿಯೋ ತಪ್ಪೋ,
ತಿಳಿದ ನಿಯುವು ವಿಚಾರಮಾಡಿದ್ದರೇ ಚನ್ನಾಗಿತ್ತು.
ಇಲ್ಲಾ ಗ್ಞಾನಗಳು ಪ್ರಮೇಯ,
ಪ್ರಮಾತ್ರು,
ಪ್ರಮಿತಿ,
ಪ್ರಮಾಣವಿಂಬ ನಾಳ್ಕು ಅಂಶಗಳಿಂದ ಕೊಡಿರುತ್ತದೇ.
ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳುವ ಕ್ರಿಪಿಮಾಡಿ, ಸ್ವಾಮಿ.
ಪ್ರಮಾತ್ರು ಅನ್ನು ಯದಾರ್ಥ ಗ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಆಶೇಯನ್ನಾಗೆ ಅತನ್ನು ಅರಿವವನು.
ಪ್ರಮೇಯಾಯನ್ನುರೇ ಗ್ಞಾನಕ್ಕೆ ವಿಷೀಯವಾಗಿರುವ ವಸ್ತು.
ಪ್ರಮಿತಿಗ್ಞಾನವನ್ನು ಗ್ರೇಹಿಸಿದರಿಂದು ಉನ್ಟಾಗು ಅಸ್ಥತಿ.
ನಾನು ನಿಧಿಯಾದ ನಿಯುವ ಹೇಳಿದ್ದುದುನ್ನು ನಡಿಸುವ ಆಗ್ಞಾಧಾರಕ್ಕಳು ಮಾತ್ರ ನಾನು.
ನಾವೀಗ ಕೈಕೊಂಡಿರುವ ಕೈಂಕರ್ಯ ನನ್ನಿಂದ ಸಾಧಿಸಲಾದಿದ್ದೆ ಸ್ವಾಮಿ.
ನಾವೀಗ ಭಕ್ತರು ಕಲ್ಯಾಣಿ.
ಭಕ್ತನಾದವ ಬಾಳೆಯ ಹಣ್ಣಿನ ತಿರವೇಕು.
ಬಿಲ್ಲದ ಕುಳಿಯನ್ನು ತಿರವೇಕು.
ಬಲಿತ ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣಿನ ತಿರವೇಕು.
ಅನ್ನಾಗ ಎಲ್ಲವು ಸಾಧ್ಯಾ.
ಆದರು ನಾನ್ನ ಮನಸು ಚಂಚಲ್ಗೊಡಿತ್ತಿದೆ.
ಅಧೇರತೆ ನನ್ನನು ಆವರಿಸಿದೆ.
ಚಿತ್ತ ಸ್ಥೈರಿಯ ಹೇಗೆ ಪಡೆಲೆ, ಸ್ವಾಮಿ.
ಪುಷ್ಪಗಳ ಜೊತಿಯಲ್ಲಿ ಮನೋ ಪುಷ್ಪ ಸಮರ್ಪಿಸು.
ಅನ್ನಾಗ ಕಾಯದಲ್ಲಿ ಕಾಯಸವಿದು.
ಪ್ರಾಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಸವಿದು.
ನಿಷ್ಚಿಂತ್ವಾದಂತೆ ಕೈಗೊಂಡಿರುವ ಕೈಕರ್ಯ ಸುಲಭುವಾಗಿ ಸ
ಸಿವಿಯೂಗಿಂದ ಸತತ ಸಾಧನೆ
ಎಂಬ ಆಕಳ ಹಾಲಿನಿಂದ ಅಡಿಗಿ ಮಾಡಿ ಆರೋಗನೆ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಎನ್ನು ಸಂಕಲ್ಪು ಮಾಡು.
ಸಾಧನೆ ಸಿವಮೇಚ್ಚಿವ ಚೆಮ್ಮಾವಿಗಳು ಸಿದ್ಧವಾಯಿದ್ದು.
ಇದರ ಕುಸುರಿ ಕೆಲಸಾ?
ಕಲ್ಲಿಯಾಣಿ,
ಮೇರು ವನ್ನೆ ಗೆದ್ದು ಬಂದಂತೆ ನನ್ನ ತಳಿಯಮೇಯಿನ ಭಾರಕ್ಕಳದೇ.
ಮುಂದಿನ ಕಾರಿಕ್ಕೆ ಎನುವಾಗು ಅಪಾ.
ಗಂಗಾ,
ನಿಲಾ, ಅದೋ ಇದು ಮಹಾಮನಗೆ ಶಿವನ ಆಗಮನವಾಯಿದ್ದು.
ಬಾದಾತಲ್ಲಿಗು ಸ್ವಾಗತಿಸ್ವಬನ್ನೆ.
ನಾವು ಅಸ್ಪರಿಷ್ಯಾ,
ಪಲೆಯಾ,
ನನ್ನ ಪಾಪಕೂಪಕೆ ತಳ್ಳಿಕ್ಕೆ.
ತಂದೆ,
ನಿತ್ಯ ಅನಿತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದು ಮತ್ತೆ ಕೈಲಾಸವಿಂದು ಹಳಬುವುದು,
ಜೋತಿಯನು ಕತ್ತಲೆ ಎನ್ನು ಒನ್ನಾಗುತ್ತಾಗು.
ಹನೆಯಿಯಿಂದು ಕಂಗೊಳಿಸುವ ಭಸ್ಮಾ,
ಶಿವನ ಮಗನಿಂದು ತೋರಿಸಲು ಕೊರಲಲ್ಲಿ ಲುದ್ರಾಕ್ಷಿ.
ನನ್ನ ಉಡೆಯನುದು ಧುಡಗೊಳಿಸುವ ಇಷ್ಟಲಿಂಗಾ.
ವಾಯಲ್ಲಿ ದೇವಮಲ್ಪರ ಸಾತ್ವಿಕ ನಿಳುವು.
ಇದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚೆನು ಬೇಕು ಮಹಾನ್ತನಾಗನು.
ಅಂಗದಲ್ಲಿ ಸಂಗತಕುಳಿಸುದಲ್ಲಿ ಇಂಗವೇ,
ನಿಮ್ಮ ಸರ್ವಾಂಗದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರಲ್ಲು ಪುಳಯಾಯಿನ್ನು ವಿರಲ್ಲ.
ನಾನು ಸಾಮಾನ್ಯನು,
ನನ್ನನ್ತವುನಿ ಯನ್ನು,
ಶರಣು ಶರಣಾರ್ಥಿ ಎಂದ ಭಾರಹಿಳೇಲ್ಲಿಂದು ಬಂದೆ.
ಇಕಾದರೇ ಪಾವನಾದರೇನು,
ಶಿರಿ ಮಹಾದೇವನ ನಿನೆವವನ ತುಂಬಿಳುವ ಮಿಳುವೇ,
ಬಿಲುಡುಗೆಯ ಹೊದೆವೇ,
ಪಾದ ರಕ್ಷೆಯ ಕಾಯದು ಬುದುಕುವು.
ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವಾ,
ಭತ್ತಕಾಯ ಮಮಕಾಯವುನ್ನು ದೇವರು ಅನ್ನುವ ಕಾರಲು.
ನಿಮ್ಮ ಶರಿರಕ್ಕೆ ನಮಸ್ಕರಿಸೆನು,
ನಿಮ್ಮ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ವನ್ತಿಸುವೇ.
ಅನ್ನಾ,
ಎನ್ನೋ ತಿಳಿದ ಮೂದನಾನು.
ತನು ಮನಮುಟ್ಟಿ ಮಾಡರುವ ಇಯೆ ಕಾಣಿಕೆನ್ನು,
ನಿಮ್ಮಿಗೆ ಅರ್ಪ್ಪಿಸಲಿನ್ನು ಬಂದರುವೇ.
ಸ್ವಿಕರಿಸಿ ಉತ್ಧರಿಸಿದೇವಾ.
ವೆಳಕ್ಕು ವೆಳಕ್ಕನ್ನು ಮತಿಸಿದಾಗ ಕತ್ತಲೆ ಹೇಗೆ ವೊಳಿದಿತು.
ಶಿವಶರಣರು ಶಬ್ದ ಸೂತಕಿಗಳನ್ನು,
ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಜೋತಿರ್ಲಿಂಗದ ಅನ್ತೇ.
ನೂಡಿ ತಫ್ವವು ಆಗವಲ್ಲದು.
ಇಲ್ಲಾ ಮಾಯಯು ಆಗವಲ್ಲದು.
ಹೋಗಳು,
ಅದೇಯನೋ ಕಾಣಿಕೆ ಅಂದಿರಲ್ಲ.
ಎನದು?
ಹರಳೈಯ ತಂದೆ,
ಇದರ ಚರ್ಮಾ ಸುಕ್ಷಮವಾಗಿದೆ ಇಲ್ಲಾ.
ಅದ್ಬುತವಾಗಿದೆ ಇಯಿ ಕುಸಿಡಿಯ ಕಲಸಾ.
ಆದರು ನಾನಗೆಕೋ...
ಉಪ್ಪೇಕ್ಷಿ ಮಾಡಿದರೆ, ಎಣ್ಣಾ.
ನನ್ನ ಬಲತುಡಿಯ ಕಲ್ಯಾಣಿಯ ಎಡಿತುಡಿಯ ಚರ್ಮಾ ಅಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೇ.
ಬಡವನಾನು ಹೇಚ್ಚಿಯನು ಕುಡವಲ್ಲೇ.
ಇವುಗಳನ್ನು ಮಿಟ್ಟಿ ನಮ್ಮ ಹರಿಯನ್ನು ಹಗಳಿಸಿ, ಎಣ್ಣಾ.
ಶಿವಾ ಶಿವಾ,
ಹರಲೈಯ ತಂದೆ,
ಏಕಿಂತಹ ಬಿಕರ ಕ್ರುತ್ಯ ಮಾಡಿದೆ.
ನನ್ನ ಪಾಪಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಈಸ್ಚಿತ್ತವಿಂದು ತಿರ್ಮಾನಿಸೇ.
ಮಂಜಿನ ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಲು ಹುಡುಕಿದಂತೆ,
ನಿಮ್ಮ ಅನ್ತಾಹ ಪಾವನ ಮೂರ್ತಿಗಳು ಜಿವನದಲ್ಲಿ ಪಾಪವನ್ನು ಹುಡುಕುವುದನ್ನೆ.
ಇಚಿತ್ರಾ.
ಗುರುವಿಗೆ ತನೂವ ನರ್ಪಿಸಿದೆ ಅಷ್ತೇ.
ಅಣ್ಣಾ,
ಹೆಚ್ಚೆಯೇನು ಇಲ್ಲಾ,
ಒಂದು ಜಿತೆ ಪಾದರಕ್ಷಿಯ ಕಾಣಿಗೆ.
ಅರಲೈಯತ್ತಂದೆ, ಇವು ಪಾದರಕ್ಷಗಳಲ್ಲಾ ಜಿವರಕ್ಷಗಳೆ.
ನಿಮ್ಮ ಭಕ್ತಿಯ ಪ್ರಭೆಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಯಾನದ ಕೀರ್ತಿ ದಿಗ್ದಿಶಕೆ ಬಿಳಗಿತು.
ಸಿರಣ ಧರ್ಮದ ದೋಜಾ ಮುಗಿಳೆ ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಿದ್ದು.
ನಿವು ತನು ಮೆಟ್ಟಿದರೆ ನನೆಗೆ ಆನಂದಾ.
ಬಡವನ ಭಕ್ತಿ ತಿರಸ್ಕರಸಿ ಬೇಡಿತಂದೇ.
ಬಡವನ
ಮನೆ ನೋಡಾ ಬಡವರು.
ಮನನೋಡಾ ಗನಾ.
ಸೋಂಕಿನಲ್ಲಿ ಸುಖ್ಯಿ.
ಸರ್ವಾಂಗ ಕಳಿಗಳು.
ಪಸಾರಕ್ಕನುವಿಲ್ಲ ಬನ್ದ ತತ್ಕಾಲಕ್ಕುಂಪು.
ಉಟಲ ಸಂಗನ ಶರಣರು ಸುತಂತ್ರ ಧಿರಾಳು.
ಅನ್ನಾಗ ಮೆಡಲು ಹಿಂಜರಿವರೆಗೆ.
ಕಾಯದ ಕಳವಳವಾಹಿದು ಮನದ ಮಾಯಯ ಮಾಣಿಸಿ.
ಭಾವದ ಭರಮೆಯ ಅಳಿದುಕೊಂಡು.
ಮಾಹಾ ಶರಣರಾದ ನಿಮ್ಮ ಶರಿರದ ಚರ್ಮಾ ನನ್ನ ಪಾದಕ್ಕೆ ತಾಗಿಸಲೇ.
ಚೇಚೆ,
ಪರಮಾತ್ಮನ ಕರುಣಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತ ಮಹಾತ್ಮರ
ಚರ್ಮದಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟ ಇಯು ಚೇಮ್ಮಾ ಉಗೆಗಳು.
ಇವುಗಳ ಸ್ಥಾನಾ ಕಾಳಿನಲ್ಲಾ ತಳೈಯಮೇಲೆ.
ಶಿವಿಶಿವಾ ಪ್ರಮಾದಾ, ಪ್ರಮಾದಾ.
ದಂದೆ,
ಪತಿತ ಪಾವನರಾದ ತಾವು ನನ್ನ ಉದ್ಧರಿಸಲ್ಲಿರೇಕೆ.
ಅರ್ಷವನ್ನು ಶುದ್ಧಮಾಡುವ ವಸ್ತು ಒಂದುಂಟೆ ಇಯು ಲೋಕದಲ್ಲಿ.
ಸಂತೋಷವಾಗೆ ಹಿಂದರಿಗೆ.
ಮಾನವ ಮಾತ್ರಿಗೆ ಇಟಿಗದ ಇದ್ಯಮ್ಮಾವುಗೇ ಕೂಡಲ ಸಂಗಮೆಟ್ಟಲು ಅರ್ಹಾವಾದಲ್ಲ.
ಆನು ಭಕ್ತನೀಮ್ಬ ಹಮ್ಮಿನಿಂದ ಮೇಟ್ಟಿದರೇ,
ನನ್ನುನು ಅವು ಸುಡದೇ ಬಿಟ್ಟಾವೇ.
ಶಿವನ ಪಾದಕ್ಕೆ ಮಿಸಲಾದ ಇದು ವಡವೆಗಳ ದರ್ಷನ ಸ್ಪರ್ಷನದಿಂದ,
ಪಾಪಿಗಳ ಪತಿತ್ವ ನಶಿಸಿ ತನು ಮನಗಳು ಖನವಾಗಲು.
ಇದು ಸಂಗಮನಾಗ್ಮು
ಸಂತ್ರವ್ತಿಯಿಂದ ಹಿಂದರಿಗೆ.
ಹೇಯೇ,
ಯಾರೋ ಅತು?
ಹರಲನ್ಯೆನು?
ಎಸ್ಟು ಅನ್ನು ದೈರಿಯ?
ರಾಜಿಬಿದಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಮದುಹುವರಸಿಯಿ ಎದರಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು?
ಮಣಿಯದೇ ಸರಿದೇ ಹೋಗ್ತಿದ್ದಿಯಲ್ಲು?
ಸೋತ್ಕಿರಿಂದ ತಲೆ ತಿರಗ್ತೇನು?
ಇಲ್ಲಿಲ್ಲಾ,
ತಪ್ಪಾಗಿದ್ದರೇ ಕ್ಷಿಮಸಿ.
ಮಿಂಯಿಗ ಹಲೇರ ಹರಲಾಲ್ಲಾ ಮಾಶರಣನಲ್ಲಿಗೆ.
ಇನ್ನು ಮಾವಿನ ಕಾಯಲಗೊಂದೇ ಕೇಕ್ಕೆಯ ಕಾಯಿನ ಆಣೆಯ.
ಇನ್ನು ಅಣ್ಣನವರಿ ನೂಡಿದಿರುವಾಗಾ, ನಮ್ಮ ದೀತ್ರ ಅಹಂಕಾರಾ.
ಅಣ್ಣಾ, ಅಣ್ಣಾ, ಇದು ನಿಮ್ಮ ತಪ್ಪಲ್ಲಪ್ಪಾ.
ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟವ ಕಾಲಿಗೆ ಚೂಡಾಮಣಿ ಕಟ್ಟ ಹೋದವರ ತಪ್ಪು.
ವಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅನ್ನ ಬಸವನ್ನನಿಗೆ ಕಾಗಿಯೂ ಒಂದೆ,
ಓಗಿಳೀಯೂ ಒಂದೆ.
ಗೂಬೆ ಜಾತ್ಯವು, ಗೂಬೆ ಜಾತ್ಯವು.
ಮೇಟ್ಟು ಹೊಳಿಯು,
ಪಟ್ಟು ಹಡುದು,
ಸಿವತ್ಸ ಗೋತ್ರನ ಪವಿತ್ರ ಅಂಶದಲ್ಲಿ ಹೊಟ್ಟಿದ ಇದು ಮೊದು ವರಸನಿಗೆ.
ತರ್ಮ ಭೋದೆ ಮಾಡುವನ್ನು ಆಯಿತು.
ಮೇಟ್ಟು ಹೊಳಿಯು,
ಪಟ್ಟು ಹಡುದು,
ಸಿವತ್ಸ ಗೋತ್ರನ ಪವಿತ್ರ ಅಂಶದಲ್ಲಿ ಹೊಟ್ಟಿದ ಇದು ಮೊದು ವರಸನಿಗೆ.
ತರ್ಮ ಭೋದೆ ಮಾಡುವನ್ನು ಆಯಿತು.
ಮುತ್ತಿರೀ ಮಂತ್ರಿಗಳೇ ಆಮಾತು.
ಮುಚ್ಚೋ, ಮುಚ್ಚೋ.
ಸಮಗಾರ ಕಾಲಾಳತ್ತಿಗೆ ಕಾಳು ಹಿಡುದು ಸತ್ತ
ಪ್ರಾಣಿಯ ಚರ್ಮದಲ್ಲಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರಿವ ನಿಚಕುಳದವ?
ಕ್ಷಮಿಸಿ,
ಅದು ನನ್ನ ಕಾಯಕ.
ಪರಿಶುದ್ಧ ಕಾಯಕೆ ಹೇಡುದು ಪವಿತ್ರ ಜಿವನ ನಡಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಧಾರ್ಮ.
ಅನ್ಯಾಯಾ, ಉದ್ಧಾಟದನ, ಅವ್ಮಾನಾ.
ಅರಲಾಯನಿಂದ ಮುಖಬಂಗಾ, ವಲೆಯ.
ವಲೆಯರ ಭಾವಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಎಲುವ ನಟ್ಟಿದ್ದರು,
ವಲೆ ವಲೆ ಇನ್ನೂವುದು ಇಯಿಲೋಕಾ.
ಹಲವು ಎಲುವಗಳಿದ್ದ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲುದದ ನೂಡಿದರೆ,
ಅತು ವಲೆಯರ ಭಾವಿಗಿಂತ ಕಿಳಲ್ಲವೇ ಮಂತ್ರಿಗಳೇ.
ಸರಿ, ಸರಿ.
ತಲೆಯಮೇಳನ ಗಂಟಿನಲ್ಲಿ ಎನಿದೆ?
ಮಾರಾಟದವಲ್ಲ.
ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ರದೆಯದ ಭಕ್ತಿ.
ಬಸವಾನುಗ್ರಾದ ಶಕ್ತಿಕೊಡಿರುವ ಕಾರಣ ಬಿಳಿಗಿ ಕೊಡುವನ್ನತ್ತದ್ದಲ್ಲ.
ಬಿಚ್ಚು ತೋರ್ಸೋ.
ಬೇಡಿ ಮಂತ್ರಿಗಳೇ.
ಬೇಡು ಮಾತ್ರಿಗಳೇ.
ಬೇಡು ಮಾತ್ರಿಗಳೇ.
ಬೇಡು ಮಾತ್ರಿಗಳೇ.
ನನ್ನ ಕಾಲಲತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿದೆ.
ಹರಲಾ, ಎಷ್ಟೋ ಇದ್ರವೇಳೆ?
ಬೇಡಿ ಮಂತ್ರಿಗಳೇ.
ಮೇಟ್ಟಿ ಮೇಟ್ಟುತ್ತೇನೆ.
ಉರಿ, ಉರಿ, ಉರಿ.
ಶುವಾ.
ಉರಿ, ಉರಿ, ಅಯೋ, ತಾಳಲಾರೆ, ತಾಳಲಾರೆ ಇಯುವರಿಯ.
ಅವನ್ಯ ಮಗಳೇ, ನನ್ನನಿ ಭಾದೆಯಿಂದ ಉಳ್ಳಿಸಲಾರೆ.
ಅಪ್ಪಾಜಿ,
ನಿವು ದುಡಿಕಿವಿರೇ.
ಇಗೆ ಇದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರ ಆ ಹರಲೇನ್ನು ವರೇ ಸೂಚಿಸವೇಕು.
ಉತ್ತಮ ಕುಳದವನಾದ ನಾನು ಅವನ್ನು ಆಶ್ಚಿಸಿವುದೇ.
ಅಪ್ಪಾಜಿ,
ಉತ್ತಮ ಆದಮತ್ವಗಳು ಕುಳದಲ್ಲಿಲ್ಲಾ ಅಪ್ಪಾಜಿ.
ಹರಲೇನ್ನು ಚಾತಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಳ್ಳಿಯ.
ನಿತಿಯಲ್ಲಿ ಪರಮ ಶಿವಾ ಭಕ್ದ.
ಅಪ್ಪಾಜಿ,
ವಸೋರ್ಣನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರನ್ನು ಇದಿರ್ಗೊಂಡು ಕರದುತ್ತಾ?
ಪೆನ್ನಿ, ಪೆನ್ನಿ ಅಣ್ಣನುವರೇ.
ತಾಯಿ,
ನಿನು ಮದುವರಸರ ಮಗಳೆನ್ನು, ಅಮ್ಮ.
ತಾಯಿ ಇಲ್ಲಾದೇ,
ತಂದೆಯೆ ಪ್ರಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳದ ಮಗಳು ನಾನು.
ಎಲ್ಲರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಸಂಗಮನಾತನೆರಣು ಚಿಂತಿಸ್ಥಿದ್ದಿರೆ,
ಮಾ.
ಮತ್ತರಿಗೆ ನೋವಾದರೇ,
ಗರ್ಭದಲ್ಲಿರುವ ಮದುವಗು ನೋವಾಗು ಅಲ್ಲಿದ್ದೆ.
ಭಕ್ತರಿಗೆ ನೋವಾದರೇ, ಭಕ್ತವತ್ಸಲನಿಂದು ಸಹಿಸರು.
ಶರಣರಾದ ಹರಲೈಯನ್ನು ಮಾಡಿದ ಅವಮಾನದಿಂದ ದೈವದ ಅವಕ್ರುಪೆಯಾಗಿದೆ.
ಅವರಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮೈಯಾಚಿಸಿನ್ನು, ಎಲ್ಲವು ಸರಿಯಾಡಿದೆ.
ಓಹೋಹೋಹೋ, ಉತ್ತಮ ಕುಳದವನಾದ ನಾನು,
ಅವರಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮೈಯಾಚಿಸಿನ್ನು,
ಇದು ನಾಯವೆ, ನಾಯವೆ.
ಉತ್ತಮ ಸಂಸ್ಕಾರಗಳು, ಉತ್ತಮ ಆತ್ರಣಿಗಳು,
ಒಂದು ಜಾತಿಯ ಗುತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಮದುವರಸರೇ.
ಹರಲೈಯನವರು ಸಮಗಾರರಾದರೆನು ಆಯಿಟ್ಟು,
ಅತ್ತಮ ಅವರಾಕಾಯಕಾರ್.
ಸಮಾಜದ ಹಿತಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ಯಾವ ಉದ್ಯೋಗ ಕೈಗುಂಡರು,
ಅತು ಪವಿತ್ತಿ.
ಯೋಜಿಸಿ,
ನಾನು ವರಲೇ.
ಮಗು,
ನಿನ್ನ ದುಕ್ಕಾ ನಾನಿಗೆ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.
ಅದರಿಂದಲೇ ಇಳಿಯವರಗೆ ವಲ್ಲೇ.
ಹರಲೈಯನವರಮನೆಯ ಕರಿಯಬಾನೆಯ ನಿರನು ತಂದು ಸ್ಣಾನಮಾಡಿಸಮ್ಮಾ ನಿನ್ನ ತಂದೆಗೆ.
ಶಿವಾ ಕಾಯಲಿನು ಮಾಡಿದೆ.
ವರಲೇ.
ಆಗಲೇ,
ತಂದೆವರನ್ನು ಇಸ್ಸಂಕತಿದ್ದಿನ್ನ ಪಾರುಮಾಡಲು.
ನಾನು ಏಕೆ ಇಕೆಲಸಮಾಡು ಬಾರದು.
ಇಸ್ಸಮಾಡಲು
ನಾನು ಮಾಡಿದೆ.
ಮುದ್ಧುವರಸಾ,
ಹರಳೇಯನವರಲ್ಲಿ ನೀನು ಉದ್ಧಟನಾಗಿ ವರ್ತಿಸಿದ್ದರಿಂದಲೇ ನೀನು ಇದುರುಗದ್ದು.
ಇದು ಗದಕ್ಯ ಪರಿಹಾರ ಅವರ ಅನುದ್ಧಹ ಒಂದೇನು.
ಪಸವಣ್ಣನವರ ಸಲಹೆ ಅತನ್ನು ಅನುಷ್ಟಾನಕ್ಯಿದ್ದಾರೆ.
ಪರಿಹಾರ ಅವರು ಪರಿಹಾರ ಅವರು.
ಎನು ಪಲೆಯನಲ್ಲಿ ನಾನು ಕ್ಷಮೆ ಆಚಿಸಲೇ?
ನನ್ನ ಕುಳಗಾವರವ ಅಧಿಕಾರ್ದ ಗತಿಯೆನೆ.
ಪಸವಣ್ಣನವರು ನನ್ನನ್ನು ಅವಮಾರಿಸಲೆಂದೆ ಇಸಲಹೆ ಇತ್ತರೆ.
ಇರಲ್ಲಾರದು.
ನಾನು ಜಿವದಿಂದ ಪದುಕ್ಷಿಯ ಮೇಕಿದ್ದರೆ.
ಅದನ್ನೇ ಮಾರ್ಕ್ಕಾ.
ಅಯೋ, ಉರಿ.
ಉರಿ.
ಉರಿ.
ಲಾವಣ್ಯಾ.
ಲಾವಣ್ಯಾ.
ಇಸ್ತ್ನಾನದ ಮೀರು ಎಲ್ಲಿಂದ ತಂದೆ?
ಅಪಜೇ,
ಅಣ್ಣನ್ನು ಅವರು ಸಲೆಹೆಂದೆ ಹರಲೇಯನ್ನು ಅವರು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ,
ನಿಮ್ಮ ಪರವಾಗಿ ಕ್ಷಮೆ ಬೇಡಿ,
ಕರಿಯವಾನಿನ ನಿರನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸ್ನಾದದ ನಿರಗೆ ಬರಸಿದೆ.
ಇದು ತಪ್ಪಾಗಿದ್ದರೇ.
ಲಾವಣ್ಯಾ,
ನಿನ ನಾನಗೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮ ವಿತ್ತೆ ಮಗಳೇ.
ನನ್ನ ಊರಿ, ಮೈಯಲ್ ಲಾವಣ್ಯಸಿದ ರೋಗಾ ಎಲ್ಲವು ಮಾಯವಾಗಿದೆ.
ನಡೆ,
ಮದಲು ಹರಳೈಯನ ವರ್ಳಿಕ್ಷಮೆ ಬೇಡಿ,
ನಂತರ ಮುಂದಿನ ನೇಜನ್ನು.
ಇದೆ ನಿತು?
ಮದುವರ ಸಮಂತ್ರಿಗಳು ಪಲೆಯ ಹರಳೈಯನ ಕೊಡುಸಿಲಿಗೆ?
ಕತ್ತಲೆ ಎಷ್ಟಿದ್ದರೇನ್ನು,
ಅದನ್ನೋಡಿಸಲು ಬೆಳಕಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಿದೆ.
ನುತ್ಯ ಮುಖದಲ್ಲಿದ್ದ ನಾನು ಉಳಿಸಿದೆ,
ಇಯು ಪೀತಿಯ ವೇಸುಗೆ ಸ್ಟಿರವಾಗವೇಕೆಂದು ಬಯಸಿ ಬಯಸಿ ಇಲ್ಲಿಯ ವರಿಗೆ ವರಬೇಕಾಯಿತ್ತು.
ಸ್ಟಿರವಾಗವೇಕೆ ನಾನು ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ
ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯಾಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಯ�
ನಮ್ಮದು ಸಾಮೂಹಿಕ ಬದುಕುಮದು ವರಸರೇ.
ನಡೆಯಿರೀ.
ಬನ್ನೀ.
ಇಸ್ಸಿಮ್ಹಾಸನವನ್ನು ಶುನ್ಯ ಸಿಮ್ಹಾಸನವೆಂದು ಕರಗಿದೆ.
ನಿಮ್ಮ ಕಳಪನಿಯ ಚಿತ್ರವುನ್ನು ಹೇಳಿವುರಾಬಸವನ್ನು ಅವರೇ.
ಪ್ರಭುರಾಯರ್ ಅವಧರಿಸವೇಕು.
ಮೂಲಾಧಾರ,
ಸ್ವಾಧಿಷ್ಟಾನ,
ಮಣಿಪೂರ,
ಅನಾಹತ,
ವಿಶುದ್ಧಿ,
ಆಜ್ಞಾ,
ಇನ್ನು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಚಕ್ರಾರೂಪವಾದ ಆರು ಕಮಲಗಳನ್ನು ರಚ್ಚಿ,
ಅವುಗಳ ಶಿರೋಭಾಗದಲ್ಲಿ ಬ್ರಮ್ಹಸ್ತಾನವಾದ ಸಾಹಸ್ರಾರ ಕಮಲದ ನಡುವೇ
ಶೂನಿಯ ಸಿಮ್ಹಾಸನವನ್ನು ನಿಳ್ಮಿಸಿರುವು ಶಿಲ್ಪಿಯ ಉದ್ದೇಶಾ
ಪ್ರಣವವೇ ಬೇರು,
ಸ್ವರಗಳೇ ಬುಡಗಳು,
ಶಿವಪಂಚಾಕ್ಷರಿಯೆ ಶಾಕ್ಹೆ,
ಅಕ್ಷರಗಳೇ ಹೂಗಳು,
ಪರತತ್ವವೇ ಪಲಾ,
ಅದಿರಲಿ,
ಇಸ್ವುನ್ಯ ಶಿಮ್ಹಾಸನವನ್ನು ಆರೋಹಿಸು ವರಾರು.
ನಡೆವಲ್ಲಿ ಹಮ್ಸವನ್ನು,
ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ಕೋಗಿಲೆಯನ್ನು,
ನಾನೆ?
ಮುಹೇಶ್ವರಲ್ಲಿಂಗನ ಇಚ್ಚೆಯಿದ್ದನ್ನು ತಾಗಿನು.
ಬಸವನ್ನನ್ನು ಅವರೇ,
ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ, ಇದು ಒನ್ನು ಪ್ರಶ್ಣಿ ಎಲ್ಲಾ ಗುರು.
ಸಮಸ್ಯಯು ಅಲ್ಲ.
ಆದರು,
ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಗಳ ದ್ರಿಷ್ಟಿಯಿಂದ ಪರಿಶಿಲ್ಲಿಸವೇಕಾಗಿದೆ.
ಇನ್ನು ಜಾತಿ?
ಲಿಂಗಾಧಾರಿಗೆ ಜಾತಿ ಭೇದವಿಲ್ಲ.
ಮೇಳು ಕಿಳೆಮ್ಬುದಿಲ್ಲ.
ಅಸಹಾನೆ ಅಸಹಯವೇಂಬುದು ಇಲ್ಲ.
ಸಿನ್ನ ಅಳಿದು ಬಣ್ಣ ಉಳಿಯ ವೇಕು.
ಕೂವು ಅಳಿದು ಸುವಾಸನೆ ಉಳಿಯ ವೇಕು.
ಅಲ್ಲವೇ ಬಸ್ವಾಳ್ಣ?
ಇನ್ನು ನಿಷ್ಕರ್ಷಿಸವೇಕಾದ ವಿಚ್ಚಾರ ಕ್ರಾಂತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗ ವಾರು.
ಕೂವುನ್ನು ಹಿಂದೆ ಪರಿಮಾಳ ಬರುವನ್ತೆ,
ಅತು ಬಂದೆ ಬರುತ್ತುದೇ.
ನೇರವಾಗಿ ವಿಷ್ಯಕ್ಕೆ ಬನ್ನೀ.
ಮತುವರಸರೇ, ಎಳಿ.
ಗುರುವೇ,
ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಶರಣರಾದ ಹರಲೇಯನವರ ಮಗಳಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು,
ಇವಾಹಮಾಡುವ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದು.
ಇದಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಒಪ್ಪಿಗಿವೇಡುತ್ತಿದ್ದೇ.
ಇದು ಕೇವಲ ಇವ್ವರ ಪ್ರಸ್ಣೆಯಲ್ಲ ಮದುವರಸರೇ.
ಸಂಪ್ರದಾಯಿಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನಡಿವ ಸಾಹಾಸಾ.
ಆಗಿದ್ದರೆ, ಇದು ಆಸಾಧ್ಯವೇ?
ಆಸಾಧ್ಯವುನ್ನು ಸಾಧ್ಯವುದೇ ನಮ್ಮ ಸಾಹಾಸವು,
ಅಲ್ಲವೇ ಬಸ್ವಾಣನವುರೇ.
ಆದರು,
ಇದರ ಸಾಧಕ ಭಾದಕೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿರುವಿರೆ?
ಇದು ಬಲಾತ್ಕಾರದ ಮದುವೇಯಲ್ಲ,
ಗಣ್ಣು ಹೆಣ್ಣು ಪರಸ್ಪರ ಒಪ್ಪಿ,
ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳೇ ಮುಂದೆರಿಂತು ಮಾಡುವೇ.
ನಿಮ್ಮ ಅಜಲ ನಿರ್ಧರಕಂಡ ಸಂತೋಷವಾಯಿದು.
ವಿಪತ್ತುಗೊಳು ನಿಮ್ಮ ಪಾಳಿಗೆ ಅರಳೈಯಾದು.
ಬಸವ ತತ್ವಾ ರೂಪಿಸುವುದು ಹೇಡಿ ಹುಳ್ಳಗಳನ್ನಲ್ಲ,
ತತ್ವ ಸಿಮಹರನ್ನು ಯನ್ನು ಜಗತ್ತೆ ತಿಳಿಯುವನ್ನು ಆಗಲಿದು.
ನಿಮ್ಮ ಎಲ್ಲರ ಸಂಕಲ್ಪಪಲದಿಂದ ಹಾವಾಗಿ ಕಚ್ಚಲ್ಯಿರುವುದು,
ಉವ್ವಾಗಿ ಹಾರವಾಗಲೆ.
ಒಪ್ಪಿಗೆ.
ಶಿವಾಯನಮ್ಮಾಹಾ.
ಶಿವಾಯನಮ್ಮಾಹಾ.
ನಡೆಯಲಿ ಮಂಗಳ ಕಾರಿಯಾ.
ಮಂತ್ರಿವರ್ಗೆ,
ಪಂಡಿತ ಸಮೂಹವೇ,
ಗಳ್ಣಿರೆ.
ಶಾಂತಿ ಸೂಯವಸ್ಥೆ ಸಮ್ರುದ್ಧಿಂದ ಕಂಗೋಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಇಯಿ ಕಲ್ಯಾಣದಲ್ಲಿ,
ಅಶಾಂತಿಯ ಕಿಳಿಯುಂದು ಉದೈಸಿದೆ ಎಂಬ ವಾರ್ತೆ ನಿಷ್ಕರ್ಷಗಾಗಿ,
ಇಂದಿನ ತೃತ್ತು ಸಭೆ.
ನಾರಾಯನ ಕ್ರಮಿತರೆ, ನಿರೋಪಿಸಿ.
ಧರಮಗ್ಳಾನಿ,
ವರಣ ಸಂಕರ, ಕಣ್ಯಾಪಹರಣ,
ದಾಸಿ ಸಂಗ್ರಹಣ.
ಇಲ್ಲಾ ಪಾತಕಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಮಾಡಿದ ಮಹಾ ಪಾತಕಾ ಕಲ್ಯಾಣದಲ್ಲಿ ನಡಿದು.
ಇದೆಕ್ಕೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವಿತ್ತವರು ಬಸವಣ್ಣನುವು,
ರಾಜ್ಯ ಸೂತ್ರನಡಿಸುವ ದಂಡನಾಯಕರು.
ಬಸವೇಶಾ, ಇದೆಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಉತ್ತರ?
ಆನೆಯೆ ಮೇಲೆ ಹೋಹವನ ಸ್ವಾನ ಕಚ್ಚಬಲ್ಲದಿ.
ಅಪರಾದಗಳ ಮಂಡನೆಯಾಗಿಲ್ಲ.
ಮದುವರಸರು ಜನಮ್ಮತಹ ಬ್ರಾಮನುದು.
ಬ್ರಾಮನನ್ನ ಕಣ್ಯೆಯನ್ನು ಅಂತ್ಯಜನ ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟು,
ಇವುರು ವರಣ ದರ್ಮಕ್ಕೆ ಅಪಚಾರಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
ಮದುವರಸರು, ಇದೆಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಉತ್ತರ ಪ್ರಭು.
ಶಿವ ಸಮಸ್ಕಾರದಿಂದ ಶೂದ್ರ ಶೂದ್ರತ್ವಾ ದೀಜನ ಬ್ರಾಮನತ್ವಾ ಕಳಗೆ ಹೋಬುತ್ತದೇ.
ನಾನು ಶಿವ ಸಮಸ್ಕಾರ ಪಡಿನಿರುವೆ ನಾದುದ್ದರಿಂದ,
ನಾನೆಗೆ ಜಾತಿ ಭೇದವಿದ್ದಾರೆ.
ಹರಳೇಯನ ವರೇ.
ರಭು,
ನಾನೇಗ ಭಲಿಮ್ಮ ಶರಣ.
ಇದನು ಪಂಡಿತವರಕ್ಕೆ ತಿಳೇಳು.
ಅಲ್ಲದೇ,
ನನೆಗೆ ವಾದುದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯೆ ಇಲ್ಲ.
ಕರಮಿತರೇ,
ಇವೆಲ್ಲ ಅಪವಾದಗಳು.
ಅಪರಾಧವಲ್ಲ.
ಬಸವಣ್ಣ.
ಪ್ರವ್ರಿ,
ಸತ್ಯ, ಧರ್ಮ, ಸಮ್ಯಮ, ತಪಸ್ಸು, ದಾನಾ, ಅಹಿಮ್ಸೇ.
ಇವೆಲ್ಲ ಪುರುಷ ಸಾಧನೆಯ ಮಾರ್ಕ.
ಜಾತಿ, ಕುಳಾ, ಅವಕ್ಕಿಲ್ಲ.
ಬ್ರಾಮಾಣ,
ಕ್ಷತ್ರಿಯ,
ವೈಶ್ಯ,
ಶೂದ್ರಾ,
ಮಾನವ ನಿರ್ಮಿತಾರೆ.
ಆಗಿದ್ದರೇ,
ನಿಮ್ಮ ದಿಶ್ಟಿಯಲ್ಲಿ,
ಬ್ರಾಮಣ,
ವೈಶ್ಯ,
ಕ್ಷತ್ರಿಯ,
ಶೂದ್ರಾ,
ಯಾವುದುವೇಲ್ಲ.
ಅಲ್ಲವೇ,
ಜಾತಿಯ ನಿರ್ಮಾಣ ಹೂಟ್ಟಿನಿಂದಲ್ಲ ಮಾಡುವ ಕರ್ಮತಿನ್ದ ಪಂಡಿದರೇ,
ಒಬ್ಬ ವೆಕ್ತಿ ಬ್ರಮ್ಹಾಗ್ಞಾನದ ಅರಿವಿನಲ್ಲಿ ತೊಡಿದಾಗಾ,
ಬ್ರಾಮಾಣ ನಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಅನ್ಯಾಯದ ವಿರುದ್ಧ ಸಿರುದು ನಿಂತಾಗ ಕ್ಷತ್ರಿಯನ್ನಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಬದುಕುವ ಸಂಪಾಧನೆ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಿಂತಾಗ ವೈಶ್ಯನ್ನಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಸಮಾಜ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ನಿರತನಾದಾಗ ಶೂದ್ರಣಾಗುತ್ತಾನೆ ಹೋರತು ಅವು ಜಾತಿಗಳಲ್ಲ.
ನುಡಿಮೆ,
ಅಧ್ಯಯನ,
ಅರ್ಚನೆ,
ಜಿವನದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಬೇಕುಂಬುದೇ ಶಿವ ತತ್ತಾರೆ.
ಇಲ್ಲರನ್ನು ಒಂದಾಗಿ ಕಾಣವೇಕುಂಬುದೇ ನನ್ನ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಪ್ರವೇರ್.
ಎನ್ನು ವಾಗದ ಮುನ್ನ,
ಕೋಳು ಹಿಡಿಯದ ಮುನ್ನ,
ಮುಪ್ಪಿನಿಂದ ಒಪ್ಪ ವಳಿಯದ ಮುನ್ನ,
ಮುತ್ಯಮುಟ್ಟದಮುನ್ನ ಸಂಗಯನ ಪೂಜಿಸುಮರುಳೇ.
ಎಂಬುದೇ ನನ್ನ ನುಡಿಯಿನ್ನಡೆ.
ಆದರೆ,
ಇಯು ಪಂಡಿತವರ್ಗಾ ಕೋಳು ಹೇರಿಂಗೆ ಕುಣ್ಣಿ ಭುಸುಗುಡತ್ತ ಬಡೆವಂತೇ,
ತಾವು ನಮ್ಮರು,
ನಮ್ಮುವರ ನಮ್ಮಲೇಯರು.
ತಾವು ಮಾಡರು, ಮಾಡುವರ ಮಾರಲೇಯರು.
ಮಾಡುವ ಭಕ್ತರಕಂಡು ಸೇರಿಸಲಾದವರ ಕೂಗಿಡೆ,
ನರಕದಲ್ಲಿಕ್ಕುವ ಉಡಲ ಸಂಗಮದೇವಾ.
ಪಸವೇಶಾ,
ಪಂಡಿತರೆ,
ಬರಿಯ ಆರೋಪಾ ಪ್ರತ್ಯಾರೋಪಲಿಂದ ಅಪರಾದ ಸಿದ್ಧವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಅತನ್ನು ಸೂಚಿಸಿ ಸಮರ್ತಿಸಿ.
ಪ್ರಭು,
ನಾನು ಸೋಯಂತ್ರೇರ್ತನಾಗಿ ಶಿವದಿಕ್ಷಪಡದು ಶರಣನಾಗಿದ್ದೇರು.
ನನ್ನನ್ತೆಯೆ, ನನ್ನ ಪುತ್ರಿಗೂ ದಿಕ್ಷಾಗಿದೆ.
ಆದು ತರಿಂದ ನಾವು ನಿರಪರಾಧಿಲ್ಲು, ಪ್ರಭು.
ಇಗೆ ಎದ್ದಿರುವ ಇದ್ಯ ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ ಇನ್ನಾವುದೋ ಕಾಳಣವೆರಬೇಕು.
ಅದರ ರೂಪಾ ಇದಾಯಿರ ಭೋದಲ್ಲವೇ.
ಪ್ರಭು,
ಸಾಮಾನ್ಯರ ಮನವಳಿಸಲು,
ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದು ಲಕ್ಷದ ತೊಮ್ಬತ್ತು ಸಾವಿರ ಜನ ಜಂಗಮರಿಗೆ ದಾಸೋಹಾ.
ಅರಮನೆಯಿಲ್ಲು ನಡಿಯುದು.
ಅದು ಮಹಾಮನೆಯಿಲ್ಲು.
ಬಸವಣ್ಣ ಭಂಡಾರದ ಮೊಂತ್ರಿಗಳು.
ಅಧಿಕಾರಬಲಾ, ಅರ್ಥಬಲಾ.
ನೇರಾಗೆ ಮಾತಾಡಿ ಕ್ರಮಿತರೆ.
ಅರಮನೆಯ ಕಿಳೂಬುಕಾಸು ಅದಕ್ಕೆ ವೇಯವಾಗುತ್ತಿನು.
ಅಲ್ಲಿ ಬೆಳಗುವುದು ಕಾಯಕವೇ ಕೈಲಾಸವೇಂಬ ಸುತ್ರ.
ದಾಸೋಹಾಯಂದರೆ, ನಾನು ದಾಸನಾಗಿ ಮಾಡುವ ಕೆಳಸವೇನ್ನು.
ಇದು ಮಾಡುವ ಸುತ್ರವುದು ನಾನು ಮಾಡುವ ಸುತ್ರವುದು.
ಸಿಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕವರಿಗೆ ಲಿಂಗ ದಿಕ್ಷೆಯಿತ್ತು ಪಂಗಡ್ ಬೆಳಸುವದು ರಾಜು ದ್ರೋಹವಲ್ಲವೇ?
ಆಹಾಹಾ, ಸಿಕ್ಕವರಿಗೆ ಎನ್ನವೇಟಿ,
ನಮ್ಮಳ್ಳು ಒಂದು ಉರಗಳ್ಳಿದೆ.
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಭಾಳು ಎಂಬ ಸಿಧಾಂತದ ಆರ್ಥಾರ್.
ಎಲ್ಲರು ಕೊಳಚಿಗಳಿಯೆ ವೇಕಿಂದ ಅಲ್ಲ.
ಇಲ್ಲಿರುವರನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತವೇಕೆ.
ಇವೆಲ್ಲ ಪರಿಕ್ಷೆಯನ್ನಂತರ ನಮ್ಮಳ್ಳು ಇಕ್ಷೆ.
ಇವೆಲ್ಲ ಪ್ರಶ್ಣೊತ್ರಗಳಿಯೆ ಮುಕ್ತಾಯವೇ ಇಲ್ಲವೇ.
ಇದೇ ಬಸವದಂಡನಾಯಕರು ಶರಣ ಸಂಬಂದ ತೊರೆದು ಅರಸೋತ್ತಿಗೆ ಇನ್ತಿಗೆ ಬಿರೀವುದು.
ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗವೇ ಇಲ್ಲ.
ಒಂದೇ ಅಧಿಕಾರ ಇಲ್ಲ ಅಧಿಕಾರ ತ್ಯಾಜ್ಯಾ.
ಅಹುದು ಬಸವೇಶಾ, ನಾನು ಪ್ರಜಾಪಕ್ಷಪಾಗಿ.
ಅಪರಾಧಿಗಳೆಂದು ಪರಿಗಳೆಸಲ್ಪಟ್ಟ ಮದುವರಸಾ ಹರಳೇಯನ ವರಿಯೆ,
ನಿವು ಶಿಕ್ಷ ವಿಧಿಸಲೇ ಬೇಕ್.
ರಭು.
ಶರಣ ದ್ರೋಹಾ ನಮ್ಮಿಂದ ಕಂಡಿತಾ ಆಗದು.
ನಾನು ಅವದಕ್ಕೂ ವೇದರಲಾರೆ.
ನಾನು ವೇದರಲಾರೆ.
ಶರಣು ಶರಣೆನಿ ತಿರ್ಪುದು.
ನಾನು ವೇದರಲಾರೆ.
ಶರಣು ಶರಣೆನಿ ತಿರ್ಪುದು.
ಇದು ಅಹಂಬಾವದು ನುಡಿಗಳು, ಪ್ರಭು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ನಾನು ಮಾನವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹಾರೆನು.
ಚಲಬೇಕು ಶರನರಿಗೆ ಪರಧನವ ನಲ್ಲೆನುಮ್ಬ.
ಚಲಬೇಕು ಶರನರಿಗೆ ಪರಸತಿಯ ನಲ್ಲೆನುಮ್ಬ.
ಚಲಬೇಕು ಶರನರಿಗೆ ಲಿಂಗ ಜಂಗಮ ವನ್ದೇಮ್ಬ.
ಚಲವಿಲ್ಲ ದವರಮೇಚ್ಚನು ಕೂಡಲ ಸಂಗಮ ದೇವಾ.
ಚಲವಿಲ್ಲ ದವರಮೇಚ್ಚನು
ಕೂಡಲ ಸಂಗಮ ದೇವಾ.
ನಮ್ಮ ಕೂಡಲ ಸಂಗಮ ದೇವಾ.
ಇಂದಿಗೆ ಸಭಾಕಾರಿಯ ಮುಗಿಯಲಿ.
ಅದರುಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಮಂತ್ರಿಪದವೆಯು ಕುಣಗಳು.
ಬಸಮರಾಜಾ,
ಅಪರಾದ ಸಿದ್ದವಾದರೇಯಲ್ಲಿ,
ಮತುವರಸರೇ,
ಹರಳೇಯ,
ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಪರಾದಿಗಳೆಂದು ತಿರ್ಮಾನಿಸಿದೆ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ.
ಇಗಳಾದರು ತೊಪ್ಪಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಿ.
ನಾರಾಯನ ಕ್ರಮಿತರು,
ಸಂಪೂಡ ಸಾಮ್ರಸ್ಯದಲ್ಲಿ ಲಿನಮಾಗು ಅವರು ಭಾಜ್ಯ ಕರುನಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರು.
ನಾರಾಯನ ಕ್ರಮಿತರು,
ಸಂಪೂಡ ಸಾಮ್ರಸ್ಯದಲ್ಲಿ ಲಿನಮಾಗು ಅವರು ಭಾಜ್ಯ ಕರುನಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರು.
ಗರ್ತಾ ಗರ್ತವ ಬೇರಸಿದಂತೆ,
ಕಿಷಿರಕ್ ಕಷಿರವ ಬೇರಸಿದಂತೆ,
ತಯಿಲ ತಯಿಲವ ಬೇರಸಿದಂತೆ,
ಜೋತಿ ಜೋತಿಯ ಬೇರಸಿದಂತೆ,
ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಪ್ರಾಣ ಸೈಯೋಗ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ನಾನು ಭಾಜ್ಯ ಶಾಲಿ.
ಅಂಗ ಲಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡೆಮ್ಬ ಭಾವವಳಿದು ಏಕೋ ಭಾವಮೂಡಿ ಸಮರಸದ ಸೋಕ್ಷಾ.
ತಡವೇಕೆ ಪಂಡಿತರೇ.
ಇನ್ನೇ ನಾತರು ಆಸಿಯಿದಿಯೋ?
ತರಿನೇತ್ರಾ,
ನಿನ್ನ ಹಣಯಮೇಳಿನ ತರಿನೇತ್ರದಿಂದೋಮ್ಮೇ ನೋಡು.
ಮೋಹಾ ವಿರಸಗಳಲ್ಲ ಭಸ್ಮವಾಗಳು.
ನಿನ್ನ ಬಲದ ಬಾನುನೈನದಲ್ಲಿ ನೋಡು.
ಕಳಂಕದ ಕತ್ತಲೆಯಿಂದ ಮುಚ್ಚಿರುವ ಕತ್ತಲೆ ಕಳಿದು ಹಮ್ಬಳಕು ಮೂಡಿ ಹರ್ದೆಯ ನರ್ತಿಸಲಿ.
ಬೇಡೆನು
ದೇವಾ ಬೇಡುವಿ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ.
ಇನ್ನ ಬೇಡಲ್ಲಿ.
ಮಾತ್ಯಾ ಚಿನ್ನೆಗಳಿಂದ ವಿರೂಪಗೊಳಿಸಿ.
ಹೇಡಮುರಿ ಬಿಗಿರಿ.
ಆನೆಯ ಕಾಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಿರಿ.
ವರಟಾದ ಮುಳ್ಳು ಕಲ್ಲಿನ ಕಂಟೆಯುಮೇಲೇ ಓಡಿಸಿ.
ತೇಹಾ ಕಿದ್ರವಿಚ್ಚಿದ್ರವಾಗಲಿ.
ಚರ್ಮ ಸುಳಿಯಲಿ.
ರಕ್ತ ಬಸಿಯಲಿ.
ತಲೆ ಕೂದಲು ಕಿತ್ತು ವರಲಿ.
ಮಾಂಸಕ್ಕಂಡ ಊದುರಿಬಿಯಲಿ.
ಮರಣವಿ ಮಾನವಿ.
ಬೆಳ್ಳವ ತಿಂದ ಕೋಡಗನಂತೆ ಸಿಹಿಯ ನೆಯದಿರ ಮನವೇ.
ಕಬ್ಬು ತಿಂದ ನರಿಯಂತೆ ಹಿಂದ ಕಳಸದಿರ ಮನವೇ.
ಗಗನ ವಡರಿದ ಕಾಗೆಯಂತೆ
ದೇಶೆ ದೇಶೆಗೆ ಹಮ್ಬಳಿಸದಿರ ಮನವೇ.
ಕೋಡಲ
ಸಂಗನ ಶರಣರ ಕಂಡು.
ಲಿಂಗವೆಂದೆ ನಮ್ಬುವೇ.
ಅಣ್ಣಾ
ರಾಜಾಗ್ಯೆ ಸಂಗಮನಿಚ್ಚೆ.
ರಾಜಾಗ್ಯೆ ಅಪ್ರಾಜಿಗಳಗೆ ಶಿಕ್ಷಿ ಆಯಿತು.
ಅಣ್ಣಾ ರಾಜಾಗ್ಯೆ ಪೂರೆಸುವೇ.
ಅಳದಿದಿ ಅರಸು ಮುಣಿದ ಮೇಲೆ ನಾಡೋಳ್ಯಿರವಾರದು.
ಗಳ್ಣ ಮುಣಿದರೇ ಹೆಣ್ಡತಿ ಮನೇಯುಳ್ಳಿರವಾರದು.
ನಾವು ಕೇಳಿದ ವಾರ್ತೆ.
ತತ್ವಾ ಪಾಲಿಸುದ್ದಕ್ಕೆ ಇಗತಿಯಂದು ಕಳವಳವೇ ಕಳ್ಯಾನಮ್ಮಾ.
ತತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಾಡಕ್ಕೊಡುವದಕ್ಕಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗ್ಯೆ ಯಾವದಿವೇ ತಂದೆ.
ಶರಣ ತತ್ವಸಿಮಹರು ನರಿಗೆಂದು ಜನ್ಮನೀಡರು.
ಹೋಗಿ,
ಶರಣ ಸಮುದಾಯವೇ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಸೇವಕ.
ಆನು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪ ನಿನಸಿಯನೆಂದಡೇ ಗಳನೆಯಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಶರಣಿಂದು ಇಲ್ಲಿಕೊಂಬ ತವಕದಲ್ಲಿದ್ದೇ.
ನಿಲಾ,
ನಾನು ಇಷ್ಟಳಿಂಗದ ಪೂಜೆ ಮಾಡವೇಗು.
ಸಿದ್ಧ ಪಡಿಸು.
ಅಂಗಯಿಲ್ಲಿದ್ದ ಲಿಂಗದಲ್ಲಿ ಯೋಗಿಗ ತರಿಷ್ಟಿ ಅಳವಡು ವನ್ತೆ.
ಕಣ್ಣು ನೇರಕ್ಕೆ ತರಿಷ್ಟಿ ನಿಲ್ಲಿ.
ಅನಿಮಿಷ ತರಿಷ್ಟಿ ಲಿಂಗದಲ್ಲಿ ಕಿಳಿಸಲಿ.
ನನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಾ ಅಲ್ಲಿ ಹೊಳದು ತೋರಲ್ಲಿ.
ಲಿಂಗದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಾ ನನ್ನ ಪ್ರಾಣದಲ್ಲಿ ಅರಲಲೇ.
ಉಸಿರಾಟ ಮನ್ದವಾದಲ್ಲಿ.
ಕಾಲ ಹೆಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಮಿಡಿತ ಮೇಲೇರಲ್ಲಿ.
ಮೂಲಾಧಾರ ಚಕ್ರದಲ್ಲಿದ್ದ ಸುಪ್ತ ಶಕ್ತಿ ಉನ್ಮುಖಗುಂದು ಸಹಸ್ರಾರವನ್ನೇರಲ್ಲಿ.
ನಾಮ ರೂಪಕ್ರಿಯೆ ಅಳಿದು ದೂರ ಸರಿಯಲ್ಲಿ.
ದೇಹದ ಚೈತನ್ಯ ಶಕ್ತಿ ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಲ್ಲಿ.
ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಲ್ಲಿ.
ಇದೆಲ್ಲಾ ಇಂಯೆ ಕೆಳ್ಳಿಲ್ಲಾ.
ಇನ್ನು ನಿಂನಾರು ನಾನಾರು.
ಇನ್ನು ನಾನು, ನಾಳೆ ನಿಂನು.
ನಾನು ಮುಂದೆ, ನಿಂನು ಹಿಂದೆ.
ಅನಂತರ ಅನಂತದಲ್ಲಿ ಹಿಂದು ಮುಂದುಗಳನ್ನು ನಳಿದು ಉನ್ದಾಗುವಾರು.
ತನ್ಯಲ್ಲಾದೇ ಸ್ವಾಮೆ.
ನಾನು ಹೊರಟೆನಿಲ ರಾಜಾಗ್ಞೆ ಎಂತೆ.
ಅರಸು ವಿಚಾರ ಸಿರಿಯು ಶುಂಗಾರ ಸ್ಥಿರವಲ್ಲ.
ಕೆಟ್ಟಿತು ಕಲ್ಯಾಣ ಹಾಳಾಯಿತ್ತು ನೋಡಾ.
ಒಬ್ಬ ಜಂಗಮದ ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ಚಾಲುಕ್ಯರಾಯನ ಆಳ್ವಿಕೆ ತೆಗೆದಿತ್ತು.
ಸಂಧಿತ್ತು ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವಾ ನಿಮ್ಮ ಕವಳಿಗೆ.
ಸಂಧಿತ್ತು ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವಾ ನಿಮ್ಮ ಕವಳಿಗೆ.
ಸಂಧಿತ್ತು
ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವಾ ನಿಮ್ಮ ಕವಳಿಗೆ.
ಬಸವನ ಮಾಟ ನಿರ್ಮಾಟವಾಯಿತು.
ಬಸವನ ಭಕ್ತಿ ಬಯಲನೆ ಕೂಡಿ.
ಬಸವನ ಭಕ್ತಿ ಬಯಲನೆ ಕೂಡಿ.
ಬಸವಾ ಬಸವಾ
ಎಂಬ ಶಬ್ಧ ವಡಗಿ.
ಬಸವಾ ಬಸವಾ ಎಂಬ ಶಬ್ಧ ವಡಗಿ.
ನಿಷ್ಷಬ್ಧ ವಾಗಿತೆಯ ಸಂಗೆಯ.
ನಿಷ್ಷಬ್ಧ ವಾಗಿತೆಯ ಸಂಗೆಯ.