ਆਸੁਰ ਬੇਲੀ ਹੋਨ ਦੇਨ ਤੇ ਲਾਡ ਪਾਂ ਦੇਨ
ਲਾਡਨ ਦੇ ਵੇਚ ਨਾ ਹੇਕਾਦਾ ਮੈ ਜਾਂਦਾ ਪੇਂ ਆਤ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮਗਿਰ ਹੋਨ ਨਾ ਮੀ
ਓ ਸਾਕ ਠੀਕ ਤੁ ਵਾਂ ਮੈ ਤੇਰੇ ਮਗਿਰ ਨੋ ਸੇ ਤੁ ਨੀ ਆਓਰ ਸੈ ਓ ਵਾਗ ਜਾਂਦਾ ਗਂਟੇ ਦੋ ਗਂਟੇ ਤੁ ਬਾਗ ਪੀਛਲਾ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋਨ ਜਾਂਦਾ ਓ ਨੋ ਦੇ ਮਗਿਰ
ਦੀਮਾਗ ਨੋ ਆਦਾਈ ਕਿ ਤਰਤੀਬ ਦਾਸ ਸੈਜਾਣ ਨੋ ਕੀਮੇ ਗੋਲਾਂ ਓ ਆਦਾਈ ਹੇ ਤੁ ਬੇ ਨਕਾ ਤੁ ਮਨੀ ਨੀ ਦੇ ਤੋਂ ਕਾਈ ਨੋ
ਦਮੀ ਇਂਕਾ ਰਾਬਦਲ ਕੀਮੇ ਪੇਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਤੇ ਨੋ ਕੀਦੂ ਬੇਲੀ ਨਜਿਰਾ ਆਜਾਵੇ ਕੀ ਬਲਾ ਜਿਲੇ ਸੁਬੋ ਹੋਈਏ ਨ ਪੀਨਨਾ ਸ਼ਿਰੂ ਕਾਰਦੀ ਤੇ ਸੁਬੋ �
ਜਿਲੇ ਖਰਾਤ ਮਗਿ ਸੁਨਾ ਸੇ ਦੇ ਦਰਵਾਸ ਇਚ ਬੇਲੀ ਆਯਾ ਸੋ ਉਨ ਵੇਕ ਕਿਆਦਾ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਨੇ ਜੁਸਾ ਤੁਰਾ ਨੈ ਸਕਦਾ
ਦੀਆ ਦਾਪਾ ਬਨਦੇ ਕੀਵੇ ਪਲਿਚ ਲੂਡ ਵੀਰਾਗ ਬੁਲਾਕੇ ਕੀਤੀ ਵੱਤ ਨੈ ਵੈਰੀ ਪਸਂਦੇ
ਸ਼ਾਟਾ ਸਜਣ ਤਾ ਪਰਦੇ ਰਾਸ ਪਰਾਨੀ
ਸ਼ਾਲੀ ਰਵਪੀਆ ਬਖਤ ਬੁਲਾਂਦੇ
ਸ਼ਾਲੀ ਰਵਪੀਆ ਬਖਤ ਬੁਲਾਂਦੇ
ਤੇਰੇ ਯਾਰ ਦੀਦਾਰ ਦਾਪੇ ਨੈ ਮਨਜਰ ਵੁਆ ਖੋਲ ਚਾਕਾਰ ਨੈ ਵਾਂਦੇ
ਮਤ ਆਗਲੀ ਭੁਲਚੇ ਜੀਨਕ ਜਾਦੇ ਵੀ ਅਲਾ ਜਾਨੇ ਮੁਕ ਮਕ ਜੈਨਾਈ
ਤੁਸਾ ਦੀਲ ਦੀਆ ਲਾਧੀਆ ਮਨਿਆ ਤੁ ਵੱਸ ਇਂਦਰੀ ਲੋਕ ਲਕ ਜੈਨਾਈ
ਅਸ਼ਫਾਕ ਪਾਹਾਡ ਨੈ ਨੋ ਸਮਜੇ ਅਲਾ ਜਾਨੇ ਜੁਕ ਜਕ ਗੈਨਾਈ
ਆਦਾਈ ਆਜ ਮੁਡ ਬਡ ਕਾਮਿਡ ਤੋਡਾਈਲਾਈ ਜਦੋ ਬੀਲਕੋਲ ਦੋਖ ਦਾਖ ਗੈਨਾਈ
ਜਦੋ ਕੋਈ ਅਖੀਯਾ ਤੂ ਦੂਰ ਚਾਲਾ ਜਾਨਦਾ ਨੀਕੀ ਨੀਕ ਪੀਡ ਹੋਂਦੀ ਦੀਲ ਗਬਰਾਂਦਾ
ਨੀਕ ਨੀਕ ਪੀਡ ਹੋਂਦੀ ਦੀਲ ਗਬਰਾਂਦਾ
ਜੇ ਤੋ ਸ਼ਾਂ ਬਦਾਨੇ ਨੋ ਹੋਂਦੇ ਏਕ ਪੂਰ ਜੀਜੇ ਨੂ ਪੋਂਦੇ ਕੈ ਸਮ ਖੁਦਾ ਦੀ ਦੀਲ ਬੁਕ ਬੁਕ ਰੁਂਦਾ
ਮੁਰਪੀ ਨੀ ਹੀ ਪਾਂਦੀ ਆਂ ਜੀ ਹਾਂ
ਮੁਰਪੀ ਨੀ ਹੀ ਪਾਂਦੀ ਆਂ ਜੀ ਸਮ ਬੁਕ ਦੀਲ ਬੁਕ ਰੁਂਦਾ
ਤੇ ਹਾਰ ਕੋਈ ਦੇਲੀ ਵੱਸਤੀਆਂ ਦਾ ਨਾ ਕੈਂਦਾ ਬਹਤ ਦੁਲਾਵੇ
ਮੇ ਕਦਰੇਆ ਨਾਦ ਲੀ ਬਾਂਜਾਵੇ ਵੱਦੇ ਲਗਦੇ ਨੋਂ ਪਛਤਾਵੇ
ਜੇਸ ਬਲਦੇ ਦੇ ਮਗਿਰ ਜਾਹਾਨ ਨੁ ਸਤਿਆਇ ਜੇ ਤੁ ਫੁਟੇਆ ਦੀਲ ਗਬਰਾਵੇ
ਮੁਸੇ ਖਲਾ ਖਵਾਕੇ ਗਲਿਆ ਹੇ ਸਾਡੇ ਸ਼ੈਰ ਪੀਆਜ ਨਲਾਵੇ
ਮੱਜਬੂਰ ਜਦ ਕਰੇਂ ਦੇਨ ਹਲਾਤ ਜੀਦਗੀ ਦੇ ਮਨਸਰ ਜਾਂ ਵੀਖੀਮਣ ਦੀਲ ਬਰਦੀ ਦੇ ਰੁਖੀ ਦੇ
ਨਤ ਨਾਲ ਘਰਾਂ ਦੇ ਹੋਂ ਦੇ ਏਕ ਪੂਰ ਜਿਕਰ ਨੁ ਪਾਂਦੇ ਕਸਮ ਖੁਦਾ ਦੀ ਦੀਲ ਰੁਖ ਰੁਖ ਰੁਂਦੇ
ਮੁਡ਼ਕੀਨੀ ਹੇ ਪਾਂਦੀ ਏ ਮੁਡ਼ਕੀਨੀ ਹੇ ਪਾਂਦੀਏ ਮਾਂ ਜੀਆ ਮੁਡ਼ਕੀਨੀ ਪਾਂਦੀ ਏ ਮੁਡ਼ਕੀਨੀ ਹੇ ਪਾਂਦੀ ਹੇ ਮਾਂ ਜੀਆ
ਹਰ ਸੋਰਾ ਕਰਾਮ ਸੇ ਸੇ ਤੇਹਿਤੀ ਤੇ ਸੇ ਜਾਗਦੀ ਰਵੇਆ ਸੇ ਜਾਗਦੀ ਰਵੇਆ ਬਲੋਚ ਆਈ ਬਲੋਚ ਨੂੰ ਲਾਈ ਗਈ ਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨੇ ਲਗਾ ਮੇਰੇ ਇਲਾਕਿ ਦੇ ਕ
ਪੁਝੇ ਆਸ ਤੇ ਹਾਲ ਕੋਈ ਸੇ ਬਬਦਾਈ ਮੈਨੁ ਓਰ ਖੁਮਾਰੀ ਕੈ ਨੈ
ਅਲਾ ਜਾਣਦੇ ਕਮਲੀਆ ਖਾਨਾ ਦੇ ਮੈਨੁ ਬੈ ਤੁਬਾਰੀ ਭੀ ਕੈ ਨੈ
ਏਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾਈ ਨੌ ਕੇਟੀਆ ਨੂ ਓ ਅਮਰੁ ਸੂਰ ਪੀਆਰੀ ਕੈ ਨੈ
ਮੇਰ ਦੇਰ ਪਟਾਉਨ ਲਾਗਾ ਦੇ ਮੇਰ ਕੋਲ ਸਵਾਰੀ ਕੈ ਨੈ
ਪੀਮਨ ਦੇ ਸ਼ਾਕ ਕੋਈ ਨੈ ਦੋਖ ਦਾਰਦ ਹੀਂ ਪੀਵੈਂਦੇ
ਗੁਸਰੇ ਦੇ ਆਡੇ ਜਾਦਵੀਆ ਜਾਦਵੀਆ ਯਾਦ ਮੈਨੂ ਇਵੈਂਦੇ
ਜੇ ਦੋ ਹਾਰ ਕੋਈ ਸੁਕ ਨਾ ਲੀ ਸੋਂਦੇ ਏਕ ਪੂਰ ਜੀਗਾਰ ਨੂ ਪਾਂਦੇ
ਕੈ ਸ਼ਾਮ ਖੁਦਾ ਦੀ ਦੀਲੇ ਮੁਕ ਮੁਕ ਰੋਂਦੇ
ਮੁਡ਼ ਕੀਡ਼ ਹੀ ਪਾਂਦੀ ਏ ਮਡ਼ ਕੀਡ਼ ਹੀ ਪਾਂਦੇ ਯਾਦ ਮੁਡ਼ ਕੀਡ਼ ਹੀ ਪਾਂਦੀ ਏ ਮਡ਼ ਕੀਡ਼
