ஏதிலிருந்து
தோழி நின் பாதையிலின் ஒரு பூமரமாய் ஞானாகே உலன்னு
தரளமாய் பூத்து நிறன்னு
தோழி நின் மண்குடில் முன்னிலே
செம்பகச் சில்லையில்
சினேஹ சுகந்தமாய் நின்னத்தலோடுவான் வந்து
தோழி நின் காலடி மாற்றமி
ஆயிரம் பாடெழும்
பூழியில் நான் இன்னும் கண்டு
தோழி
தோழி
தோழி
ஞானார்
பாள்குடமேன்
தீமுக்கிலுகள் மீதே, மலகல்தன் படிக்கேறும் நேரம்
தீராதாவுமாயி, தாள்வரத்தாளி, கூளிரினுக்கை நீட்டும் நேரம்
நருமொழிகள் செவிகளிலோதி, பொடிமழத்தன் குசுருதிகளாடி
திருநாள் வர வரியாராயி, பிரிய மவ்நமி தலியாராயி, இதிலே தோழி
நின் பாதையிலின்னோரு பூமரமா நானாகே உளெஞ்சு, தரளமை பூத்து நிறைஞ்சு
முரிவுகளில் பாட் தருவினு போனும் பிரணயமாம் நீர் துள்ளியூரி
செய்யோர்மகள் போலே மரதக வள்ளிகம், நீலுகையாய் பழரனேரா
மெழுதிரிதன் பிடையும் நாளம், நிரமிழியில் கதிராய் விரியும்
துடு மெட்டியில் குறி அடையாளம், பிரணயாக்சரமாய் விளம்பன் இதிலே
தோழி
பாதையிலிருந்துரும் பூமரமாய் நானாகே உடைஞ்சு
தரணமாய் கூத்து நிறைஞ்சு
கோழி நின் மண்குடில் முன்னிலே செம்பகச் சில்லையில்
சினேஹ சுகந்தாமாய் நின்னைத் தலாடுவான் வன்னு
தோழி நின் காணடி மாற்றமி ஆயிரம் பாடெழும்
பூழியில் நான் நின்னு கண்டு
தோழி
தோழி
தோழி
தோழி