Ζούμε τις μέρες της βίας, στο τρέξιμο της δημιουργίας
Θέλω να βγω να βουτήξω επιτέλους στη θάλασσα της ηρεμίας
Ζύγιζο κάθε μέρα μου να στείλω την ενέργεια στα άκρα
Γιάντες που καταλήξαμε τράβαμε το κουπί στην ίδια βάρκα
Δεν είχαμε τα πρότυπα που θέλανε οι δικοί μας και τα φράγκα τους στην πάντα
Η κοινωνία πάντα απομονή απομονώνει και μας σώθη στην κατάντα
Διατρεπόμαστε να χτίσουμε παλάτια, φοβόμαστε να δούμε τους ανθρώπους μες στα μάτια
Η διαφυγή όσο την κυνηγάς δεν σε ξεχνάει
Ένα τρός ο χρόνος κι αυτή η φωνή όσο την αδική στα τραγουδάει
Αυτό είναι νόμος, αν η ζωή μας είναι ρόδα που γυρνάει
Άστη να σε πάει ξέρει να τσουλάει κι όπου κι αν σε βγάλει κοίτα να μη σε νικάει
Όντως σπάσαμε τα όρια μας με τη μουσική όσο ρουφιάνοι κατοικούν ανάμεσά μας
Μιλάμε στη γενιά μας που κοιμήθηκε βαθιά δεν νιώθουνε τον ελέγχο τους στα παιδιά μας
Είναι όλα εναντίον μας, γεννή η καρδιά μας και ενώ το ταμείο μας
Κι όσο επιβίωνα είδα τον εχθρό να εισβάλλεις το σπίτι μας
Σε μιλάμε στο διαδίκτυο γιατί καταγράφουν τα μυαλά μας
Κάποιοι θέλουν την ταυτότητά μας
Όσο ζεις να κάνεις τον ηλίθιο δεν κοντράρεις τον αλγόριθμο
Βάζουν τις ζωές μας στον αυτόματο, γράφουν να θυμάσαι τον ψευδόνιμο
Άιντε πριν βγω έξω με το αυτόματο
Τώρα δες μας ξεφτυλίζουν μάγκα αφού πρώτα εκείνοι μας χωρίζουν πάντα
Στο πηγ�νιο κέλυσου μαύρα μαγιά κι εσύ ξυπ να δούλεψε κι εμείς σου βλάκα
Προγραμματισμένος από τη γένα χαλυνάρι μέσα στο κωλομυαλό
Άμα δεν τα βρούμε πρώτα μετάξι μας τότε σίγουρα δεν βγαίνουμε από δω
Ζούμε τις μέρες της βίας στον τρέξιμο της δημιηρίας
Θέλω να βγω να βουτίξω επadataίλιου στην θαλάσσα της υρεμίας
ζούμε τις μέρες της βίας στον τρέξιμο της δημιηρίας
Θέλω να βγω να βουτίξω επadataίλιου στην θαλάσσα της υρεμίας
Είμαι όταν ήσυχο παιδί με την κουκούλα
Αυτό που κάνω μουσική όχι μουσικούλα
Όταν τους είπα θα πετύχω αυτό που θέλω
Δεν με κοίταξε κανείς πήγα και το έκανα στη σούλα
Θέλω να μάθω να μα το απολαμβάνω
Κι έχω να μάθω μα θα ζήσω πριν μεθάνω
Έχω να πλάνω κι όλο νιώθω πως το φτάνω
Μα δεν έχει τέλειο μου για το ελοθέρω
Πάνω πάνω τι να κάνω δεν κατάλαβα ποτέ μου
Δεν έχω ιδέα πως καλά θα τους νικήσουμε
Μα έχω μια ιδέα για το πως θέλω να ζήσουμε
Διατεθειμένοι να μιλήσουμε
Μα όσοι μας κλείνουν τα στόματα δικαίως θα γαμίσουμε
Κι έχω τον Γκάζ που δεν το έλεγχει κόφτης
Και με πονάει που δεν είμαι πια δικός της
Είχα στο μάτι βάλει το αφεντικό της
Για την επέφτειλα σφυλώματους και πότους
Για να κάνω feat δεν κοιτάω το hype
Άμα δεν σε πάω δεν φτύνω στο κοιμάκι
Ότι πως το beat δεν είναι για τα like
Η ψυχή μου λόγκας έχει φάει κόκκα
Ήσουν στα μπουζούκια παραμάκια κι όπα
Είδες την καλή κι είπες να κάνεις κόλπα
Πλέον είσαι MC μιλιάς γαντήλια κι όπλα
Δεν με έχει πείσει κανένας τους
Ας τους νάζουνε στο ψέμα τους
Σκοτώνουνε μα δεν σκοτώνει πένα τους
Κι εγώ πεθαίνω πιο καλά από τον καθένα τους
Δεν με έχει πείσει κανένας σας
Πόσο κοστίζει το ψέμα σας
Σκοτώνεστε μα δεν σκοτώνει πένα σας
Ζούμε τις μέρες της βίας
Στο τρέξιμο της διμηρίας
Θέλω να βγω να βουτήξω επιτέλους
Στην θαλασσα της ηρεμίας
Ζούμε τις μέρες της βίας
Στο τρέξιμο της διμηρίας
Θέλω να βγω να βουτήξω επιτέλους
Στην θαλασσα της ηρεμίας
Ζούμε τις μέρες της βίας
Στο τρέξιμο της διμηρίας
Θέλω να βγω να βουτήξω επιτέλους
Στην θαλασσα της ηρεμίας
Ζούμε τις μέρες της βίας
Στο τρέξιμο της διμηρίας
Θέλω να βγω να βουτήξω επιτέλους
Στην θαλασσα της ηρεμίας