Ζούμε τις μέρες της βίας, στο τρέξιμο της δημιουργίαςΘέλω να βγω να βουτήξω επιτέλους στη θάλασσα της ηρεμίαςΖύγιζο κάθε μέρα μου να στείλω την ενέργεια στα άκραΓιάντες που καταλήξαμε τράβαμε το κουπί στην ίδια βάρκαΔεν είχαμε τα πρότυπα που θέλανε οι δικοί μας και τα φράγκα τους στην πάνταΗ κοινωνία πάντα απομονή απομονώνει και μας σώθη στην κατάνταΔιατρεπόμαστε να χτίσουμε παλάτια, φοβόμαστε να δούμε τους ανθρώπους μες στα μάτιαΗ διαφυγή όσο την κυνηγάς δεν σε ξεχνάειΈνα τρός ο χρόνος κι αυτή η φωνή όσο την αδική στα τραγουδάειΑυτό είναι νόμος, αν η ζωή μας είναι ρόδα που γυρνάειΆστη να σε πάει ξέρει να τσουλάει κι όπου κι αν σε βγάλει κοίτα να μη σε νικάειΌντως σπάσαμε τα όρια μας με τη μουσική όσο ρουφιάνοι κατοικούν ανάμεσά μαςΜιλάμε στη γενιά μας που κοιμήθηκε βαθιά δεν νιώθουνε τον ελέγχο τους στα παιδιά μαςΕίναι όλα εναντίον μας, γεννή η καρδιά μας και ενώ το ταμείο μαςΚι όσο επιβίωνα είδα τον εχθρό να εισβάλλεις το σπίτι μαςΣε μιλάμε στο διαδίκτυο γιατί καταγράφουν τα μυαλά μαςΚάποιοι θέλουν την ταυτότητά μαςΌσο ζεις να κάνεις τον ηλίθιο δεν κοντράρεις τον αλγόριθμοΒάζουν τις ζωές μας στον αυτόματο, γράφουν να θυμάσαι τον ψευδόνιμοΆιντε πριν βγω έξω με το αυτόματοΤώρα δες μας ξεφτυλίζουν μάγκα αφού πρώτα εκείνοι μας χωρίζουν πάνταΣτο πηγ�νιο κέλυσου μαύρα μαγιά κι εσύ ξυπ να δούλεψε κι εμείς σου βλάκαΠρογραμματισμένος από τη γένα χαλυνάρι μέσα στο κωλομυαλόΆμα δεν τα βρούμε πρώτα μετάξι μας τότε σίγουρα δεν βγαίνουμε από δωΖούμε τις μέρες της βίας στον τρέξιμο της δημιηρίαςΘέλω να βγω να βουτίξω επadataίλιου στην θαλάσσα της υρεμίαςζούμε τις μέρες της βίας στον τρέξιμο της δημιηρίαςΘέλω να βγω να βουτίξω επadataίλιου στην θαλάσσα της υρεμίαςΕίμαι όταν ήσυχο παιδί με την κουκούλαΑυτό που κάνω μουσική όχι μουσικούλαΌταν τους είπα θα πετύχω αυτό που θέλωΔεν με κοίταξε κανείς πήγα και το έκανα στη σούλαΘέλω να μάθω να μα το απολαμβάνωΚι έχω να μάθω μα θα ζήσω πριν μεθάνωΈχω να πλάνω κι όλο νιώθω πως το φτάνωΜα δεν έχει τέλειο μου για το ελοθέρωΠάνω πάνω τι να κάνω δεν κατάλαβα ποτέ μουΔεν έχω ιδέα πως καλά θα τους νικήσουμεΜα έχω μια ιδέα για το πως θέλω να ζήσουμεΔιατεθειμένοι να μιλήσουμεΜα όσοι μας κλείνουν τα στόματα δικαίως θα γαμίσουμεΚι έχω τον Γκάζ που δεν το έλεγχει κόφτηςΚαι με πονάει που δεν είμαι πια δικός τηςΕίχα στο μάτι βάλει το αφεντικό τηςΓια την επέφτειλα σφυλώματους και πότουςΓια να κάνω feat δεν κοιτάω το hypeΆμα δεν σε πάω δεν φτύνω στο κοιμάκιΌτι πως το beat δεν είναι για τα likeΗ ψυχή μου λόγκας έχει φάει κόκκαΉσουν στα μπουζούκια παραμάκια κι όπαΕίδες την καλή κι είπες να κάνεις κόλπαΠλέον είσαι MC μιλιάς γαντήλια κι όπλαΔεν με έχει πείσει κανένας τουςΑς τους νάζουνε στο ψέμα τουςΣκοτώνουνε μα δεν σκοτώνει πένα τουςΚι εγώ πεθαίνω πιο καλά από τον καθένα τουςΔεν με έχει πείσει κανένας σαςΠόσο κοστίζει το ψέμα σαςΣκοτώνεστε μα δεν σκοτώνει πένα σαςΖούμε τις μέρες της βίαςΣτο τρέξιμο της διμηρίαςΘέλω να βγω να βουτήξω επιτέλουςΣτην θαλασσα της ηρεμίαςΖούμε τις μέρες της βίαςΣτο τρέξιμο της διμηρίαςΘέλω να βγω να βουτήξω επιτέλουςΣτην θαλασσα της ηρεμίαςΖούμε τις μέρες της βίαςΣτο τρέξιμο της διμηρίαςΘέλω να βγω να βουτήξω επιτέλουςΣτην θαλασσα της ηρεμίαςΖούμε τις μέρες της βίαςΣτο τρέξιμο της διμηρίαςΘέλω να βγω να βουτήξω επιτέλουςΣτην θαλασσα της ηρεμίας