ΛΕΥΚΛΕΙΜΗ Cristiano Ronaldo
각άζομαι ένα τεμαυστίο να πάω να καμηθείς
στα αρχηγιά μου γραμμένη του κοσμου δειχνομεί
δε με ακουμπάει κανεις όσο είμοι εδώ
μισή ΣΥΜΟ σωπορίζω και φωνάξε τον να τ' ακούσουν κι οι γειτονοί
γνιαζομαι ένα τεραστηίο να πάω να καμηθεις
κι εχω στα αρχηγιά μου γραμμένη του κοσμου δειχνομει
δεν με ακουμπάει κανει όσο είμαι εδώ
μισή ΣΥΜΟ σωπορίζω και φωνάξε τον να τ' ακούσουν και οι γειτονοί
στη γαμημένη γη αυτή δε μπατώ
οι συνάψεις του εκεφάλαιο μου μου δώσαν φτερά από μωρό
μιλάς για το αγάπη μου δεν μπορώ να δω
αν είσαι στη σπηλιά μαζί μου μα δε με νιώθεις κανεχόντα να φοβώ
ο χρόνος πολύτιμο σαν ένα μυαλό παίρνεις ντροφές
γευτεύω τροφιά σου στις γαμημένες ασκήρια γευστές
ρωτηματικά στο βλέμμα σου θα δω πόρτες κλειστές
δεν σου αξίζουν δεν ξέρεις τι θες
είμαι σπάνια συχνότητας όντης λογικής σου κλίβανος
έχω εκπαιπώσει διαφορετικά με κυκλήματος
κι είμαι καλλιτέχνη σαν εσένα
μα του ραδιοφόνου σου τα μικρά κύματα δε με ψήνουν εμένα
έχω τα βγάζω πέρα με ένα βιντεοκέιμπ της μέρα
ένα μπαλκόνι με θέα και ένα κορίτσι για καλημέρα
το όνειρό σου χαρτιά
το όνειρό μου έχει πάρει σάρκα
μόλις σου σπάσω τα κόκκαλα θα πάρει κιωστά
μοιάζομαι ένα τεράστιο να πάω να καμηθείς
κι έχω스타 αρχήδια μου γραμμένοι του κόσμου
τη θεωρή δε με ακούν πάει κανείς
αύριο είμαι εδώ ομίζεις έμως ομπώρης
και φώναξε τον αντακούσουν και οι γειτονοί
μοιάζομαι ένα τεράστιο να πάω να καμηθείς
κι έχω στα αρχήδια μου γραμμένοι του κόσμου
τη θεωρή δε με ακούν πάει κανείς
αύριο είμαι εδώ ομίζεις έμως ομπωρής
και φώναξε τον αντακούσουν και οι γειτονοί
έχω έχω μάθει να στερούμαι
έβγαλε έρπη στην πλάτη βλέποντας πράγματα να αργούνε
κι έχω μάθει το χαμημένο στο μάμου να το ράβω
μέχρι πράξεις να κάνω γι'αυτό θα σκάσω όταν μιλάω μπάζω
ποια είσαι, ε
κατηγόρησέ με γιατί και μένω πίσι
λες και δεν ξέρω πως είναι
λες και δεν κάνεις το ίδιο αλλά πες πως δεν είναι ψέμα
πως μαζί μου θες να είσαι επειδή θες εμένα για μένα
κάτι όλα
δεν φέρομαι με τρόπους πουλικούς
εγώ θέλω λεφτά να κάνω τους φίλους μου πλούσις
εσύ κρύψε την ανασφάλειά σου σ'έναν ελληφρεντικό μονόλογο
και κλάσσε μου τα αρχίδια από τον πρόλογο
και ψάχνεσέ μου όλα αυτά που έχω γράψει
για να με μάθεις δεν αρκεί ένα κομμάτι
είμαι οτιδήποτε σου είπα μετά από τις δύο το βράδυ
όχι ότι θέλες να πίστεψεις με γεμάτο φεγγάρι
μοιάζω με ένα τεράστιο να παναγραμμιθείς
και έχω στα αρχίδια μου γραμμένη του κόσμου την φτε 사람�
έχω τους ίδιους φίλους τόσα χρόνια, εγώ ήμαι αυτός
ότι νιώθω ότι αξίζει, τα αποδεικνύω συνεχώς
δεν λειτουργώ, δεν πράττω, δεν γράφω συμβατικά
κι αυτός την έκθεση είχα 17 γεφτά
και δεν αλλάξανε πολλά πέρα από την όψη του κέρματος
ή μ' αγαπάς για το πως σκέφτομαι ή ποιον έκτος θέματος
ζηλέψη που έγινα όσο δεν κατάφερες να γίνεις
να ζηλέψω για όσα πρόλαβες, θα ήθελες ίσου να ζήσεις
μα με να δε μ' αγγίζεις και τον ήλιο μου να δείσεις
αν σου πεθάνεις κατά σαν σπόρος, μια μέρα θα ανθήσεις
καλογραμμένα θήγοτα, κάκο σκυμμένα σήμερα
τεκατούριζα το φίλικό σου τίποτα
πήρα το εχθρικό σου κάτι να γράψω ποιήματα