Μμμ, ει, και, λέει, και, ει
Εξαπλώνω τον ήχο σαν νίωση στη γειτονιά σου
Γράφω αυτά που δεν θέλουν να πουν και να δουν τα παιδιά σου
Άλλη μια νύχτα τα μάτια μου ρούφηξαν το ήλιο βασίλεμα και αναρωτηθήκα
Πότε θα βάλω μια δόση ευτυχία σε εκείνη τη σύρυγκα που κοιμήθηκα
Να ονειρευτώ τη ζωή με μεγάλη ταχύτητα πέρα απ' τα σύνορα
Πριν αν η ώρα να μπουν τα στοιχήματα δεν με γεμίζουν τα σίγουρα
Άλλη μια μέρα το σώμα μου ρούφηξε άγχος
Με το κοιλόμα είμαι εδώ να ποντάρω σε κάτι μεγάλο που ίσως με πάρει μια μέρα απ' αυτό
Για να δω, όσο στενεύουνε τα περιθώρια θα δοκιμάζουν το άνθρωπο τα όρια
Πείραμε αυτό ζώα απ' το διαδίκτυο μέχρι τα ντρόκια
Τρώγαν όλοι με χρυσά κουτάλια και βαράγαν προσοχή στο βασιλιά
Τώρα έχει αλλάξει πλέον το παιχνίδι, προπονούμε χρόνια, το μάθα καλά
Με διχάσουν φίλοι, με σκοτώνει θλίψη, δεν με νοιάζουν τόσο τα στατιστικά
Μόλις μένει η τέχνη απ' τον ιό της πείνας, όλα έρχονται και φεύγουν πλαστικά
Είναι η λογική των ακροστεκεί φαντασματών
Είναι η πόλη στους όλες τυρές μανες πειραματών
Απ' την πείρα κάποιον μάθε να συλλέγεις γνώση
Να στοχεύεις πάνω, αλλά να αγαπάς την πνοσή
Είναι η λογική των ακροστεκεί φαντασματών
Είναι η πόλη στους όλες τυρές μανες πειραματών
Απ' την πείρα κάποιον μάθε να συλλέγεις γνώση
Να στοχεύεις πάνω, αλλά να αγαπάς την πνοσή
Στις σουρές δεν περιμένω brother, το φορτώνουμε στην πλάτη πάμε
Μόνιμα στο ζούμε στο φινάλε, την ομάδα κουβαλάω σαν το Harden
Μες στο studio αρκά κοιμάμαι, το δουλεύω μέχρι να με καταστρέψει
Δεν μιλάμε με τους ακουσμένους, δεν με νοιάζει πως η πίεση θα αντέξει
Τέτοιο flow το έγραφε ο Tyson, άμα τον αφήνανε ατάϊστο
Σκάμε με τους δυναμίτες όλη την Αθήνα και έχουμε μεγαλώσει σαν παιδιά του Κουβωτίνα
Δελίγησε η μάνα του κασκόπη και στο μνήμα δεν ξεχνιέται ποιος πεθαίνει
Οι φωνές μας τραγουδάν ακόμα, στον παράδεισο μας περιμένει
Γυρνάμε ακόμα στη σκιά του δρόμου, δεν μας έμαθε κανείς τη συνταγή
Απ' το κάτω κόσμο φέρνω την αλήθεια, δεν μπορούσα απόψε μάλλον να τη δει
Μαθημένη μέσα στα σκατά της πόλης πως αλλιώς από τον υπόνομο θα βγει
Το δουλεύω κάθε μέρα στο μυαλό μου καθέν τη νύχτα με παιδεύει το πόλι
ΕΙΝΗ Η ΛΟΚΑΙΚΗ ΤΟΝ ΑΧΡΟΣ ΤΕΝ ΚΟΙΡΑΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΟΝ
ΑΠΤΗ ΠΗΡΑ ΚΑΠΙΟΝ ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΥΛΕΓΗΣ ΓΝΟΣΗ
ΝΑ ΣΤΟΚΕΒΗΣ ΠΑΝΟ ΑΛΛΑ ΝΑΓΑ ΠΑΣΤΗ ΦΝΟΣΗ
ΕΙΝΗ Η ΛΟΚΑΙΚΗ ΤΟΝ ΑΧΡΟΣ ΤΕΝ ΚΟΙΡΑΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΟΝ
ΕΙΝΗ Η ΛΟΚΑΙΚΗ ΤΟΝ ΑΧΡΟΣ ΤΕΝ ΚΟΙΡΑΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΟΝ
ΑΠΤΗ ΠΗΡΑ ΚΑΠΙΟΝ ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΥΛΕΓΗΣ ΓΝΟΣΗ
ΝΑ ΣΤΟΚΕΒΗΣ ΠΑΝΟ ΑΛΛΑ ΝΑΓΑ
Δεν μιλάει κανείς για κάποια μυστικά μας
Αγκαλιάζει πάλι ο φωφός τη σιωπή
Μα στοχεύει πάντα η συμπεριφορά μας
Και ο δαιμόνας αράσει στη σκεπή
ΕΙΝΗ Η ΛΟΚΑΙΚΗ ΤΟΝ ΑΧΡΟΣ ΤΕΝ ΚΟΙΡΑΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΟΝ
ΕΙΝΗ Η ΠΟΛΗ ΣΟΛΕ ΣΤΗΡΕΣ ΜΑΝΕΣ ΠΗΡΑΜΑΤΟΝ
ΑΠΤΗ ΠΗΡΑ ΚΑΠΙΟΝ ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΗΛΕΓΗΣ ΓΝΟΣΗ
ΝΑ ΣΤΟΧΕΒΗΣ ΠΑΝΟ ΑΛΛΑ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗ ΠΛΟΣΗ
ΕΙΝΗ Η ΛΟΚΑΙΚΗ ΤΟΝ ΑΧΡΟΣ ΤΕΝ ΚΟΙΡΑΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΟΝ
ΕΙΝΗ Η ΠΟΛΗ ΣΤΟΛΕ ΣΤΗΡΕΣ ΜΑΝΕΣ ΠΗΡΑΜΑΤΟΝ
ΑΠΤΗ ΠΗΡΑ ΚΑΠΙΟΝ ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΗΛΕΓΗΣ ΓΝΟΣΗ
ΝΑ ΣΤΟΧΕΒΗΣ ΠΑΝΟ ΑΛΛΑ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗ ΠΛΟΣΗ