Με λένε Άλεξη Γραφορά,
δεκα χρόνια για κου αλλά τόσα.
Είχα 25 χρόνια μου,
το κάνα πρώτα απλά για να εκφράσω το πλόγιο αυτό.
Δεν κοιμάμαι ποτέ στην ώρα μου το πόσο θα ανοιχτώ στο γραπτό αυτό.
Ρίζει το πόσο με ξέρω ίδιο στο πού μπορώ να φτάσω.
Δεν το ξέρω μα αν δουλέψω θα γίνει έτσι πάει συνήθως.
Αποδέχτηκα πως είναι ok η απάντηση.
Κοιτά να φτιάξεις τη ζωή σου.
Αποδέχομαι χρόνια το αυτό μου την άρνηση.
Την αμοκλάση δική σου.
Όταν γράφω rap δεν νιώθω εντάξει.
Όταν γράφω μου λένε πως δεν πάω καλά.
Κάθε μπουμπάρα μου θύμισε την απόψη σου bro.
Γιατί την γράφω συχνά απ' τα 15 έως τα 24.
Δεν έχω αλλάξει πολλά.
Τέσσερις χώρες με στα 2 κιλά και μυαλά και πλομπρύζω και στα γαλλικό.
Στερηθηκά κάτι εμπειρίες,
κάτι μαλακίες που μου λένε τα παιδιά.
Για να γράψω αυτά τα γραφτά που δεν πάω πουθενά.
Μα δεν το παρατήρησα καν.
Δεν δίνω μία για τον κόσμο αυτό.
Βάζω κόκκα στο room, κόλα στον bro και τρώω.
Και με χρωστάω ένα χαριστό,
είναι από ακόμα μ' ανέχομαι στον εαυτό μου.
Σ' έναν κόσμο γεμάτο πονές.
Καλώς ήρθες στο δικό μου.
Αν δεν έχουν αυτιά ούτε για σένα αυτή.
Έλα πάρ' το δεξακουστικό μου.