Ela trabalha nun cabaret,
ele trabalha,
trabalha e trabalha,
llevan horarios desencontrados.
Non
se poden ver.
Necesita explicar o que ve,
apunta cuidadoso nun papel
para evitar nombrarla a ela,
para evitar perderse nela.
Ela ama o amor e o gasta,
ela ama o recorde da primeira vez,
pero ela non pode ser sempre
a primeira vez.
Non é a cabaretera
buscando a fé,
é a cabaretera
onde está ele.
Ela ainda espera-lo de pé,
máis triste, máis triste, máis louca, talvez,
se entregue na cama pensando no passo
que non consegue aprender.
E continua buscando
nomes para ele, mentre ele nega o que foi.
E ela limpa as manchas da sua mesa,
do seu plato,
do seu armario e até os seus pés.
E non irán parar de dançar.