Það er ekki lengur neginn ofinn bar
Á erfiðu andli vinsk í morgundyrta
Klefraðu maskari og krumpu skyrta
Aska í botlum og litlir pokar
Úr apotekinu sem aldrei lokar
Þau erir ebitói við stemmingu og fjör
Skiptast á að setja á resandi lög
Sterpa kallar yfir hópin sem að byrja í kvöldba fín
Veg að partíi stoppar
Ná förum við heim
Það heim til í
Þá eld og stól í stofinni er spertur strákur
Ef vel er að gáð eins og veðu barinn bátur
Auðast einar stórir og hvítan er auð
Rökugsunum tórir en samviskan er auð
Með hverjum það er að báð
Með hverjum líkli finnstónum að merða sem mýr
Samt komin upp í óta tífi þriðja gýr
Taktmæleir í höstum sem að getur ekki hætt
Einmann að sáli með glorfinn sundur tætt
Hann er í reypi tói við stemmingu og fjör
Mokar í sér kóki og heimtar betri lög
Hann kallar yfir hópin að að vandi meira vil
Þetta partíi er að deyja
Þau erir ebitói við stemmingu og fjör
Heimti líf
Heimti líf
Hann hóar samanliðið og þurráða út
Mæta mömmu hóp með varna í morgun gungutúr
Dagspiltan er eilíf og það þarf enki nóg
Sterfbunur eru barfættar og hald á hælaskó
Íleði slutu gangaður spíðar
Það er gala stíð
Með hugmyndum að næsta partíi gefið þeirri tíð
Það klingir í póka sem er fullur af bjór
Þau tala um einna blífi sem að skyndið lega fór
Þau erir ebitói við stemmingu og fjör
Þau saróknir dopnir og mjúkir eins og smjör
Í kjallara óðins gutur sittja þau það nú
Þetta partíi er að deyja
En hlaði fokkan með fúr
Þau erir ebitói við stemmingu og fjör
Þau erir ebitói við stemmingu og fjör
En þá átja minnum að spila sömu lög
Þú finnur þau í skugganum í Reykjavík og Borg
Það reyna kristar gleði og þú sálar sorg
Í suman langri nóttinni sem tekur engan enda
Upp í skíjum svíða og vilja ekki lenda
Þau setja saman við eitthví strætið en að stíg
Og þau setja saman við eitthví strætið en að stíg
Og þau setja saman við eitthví strætið en að stíg