Κάπου τελειώνει ο δρόμος,
κάπου τελειώνει η εφήμυκη δόξα.
Κάπου τελειώνουν οι στόχοι,
κάπου τελειώνουν τα βέλη στα τόξα.
Κάπου τελειώνει η σκέψη,
κάπου τελειώνει η τύχη η αντύχη.
Κάπου τελειώνει και η υπομονή,
Κάπου τελείωνουν οι στοίχοι.
Και πάλι να μείνω να δω να πετύχω να δω
ότι κάτι αξίζω
δεν έχω κάθρευτη στο σπίτι
δεν θέλω εμένα ποτέ να αντικρίζω
και είσαι εγώ και τι κάνω
μα με ρώτησαν άμετρη τι
είναι χάμενο μυαλό
είναι χάμενο identity
είμαι στο μπουθ
με την ταυτότητα πάνω μου
χώνω γάμο την πουτάνα μου
κάνω περήφανους φίλους
ομάδα κοπέλα
μα πώλης πιο πόλη τη μάνα μου
στείλω την ένταση
δίχως συνέσθηση σαν να είναι πόρνη
μακάρι να φτάσω 80 χρονών
και τότε να αυτίνω ακόμη
μα τα νούμερα ξέρω που πάω είπα το πρώτο
μου rap δεν άρεσε τόσο και πάλι συνεχισα
από τον Οκτώβρη μέχρι και τώρα περήφανος γι' όσα κι ανέκτησα
κοίταξα πάνω τώρα γάμαω και το απολαμβάνω είδες
τώρα πως το κάνω σου είπα σαν τον καπιτάνο
έβαλα πρους πρους έβαλα τα δυνατά μου αντιθέτει
σκέψη για να καταλάβουν με την ποταμπρό μου δεν χάνω
γράφω για να με θυμούν αύριο ίσως πεθάνω θα γράφω
στην κόλαση ραπ ρε μονοπάνα έτσι θα το παρακάνω
ζούμε στο full,
full,
βλαγκέζουμε στην άκρη της όχθης
αυτήν να φοβάται για το άμα θα ζήσω και εγώ άμα θα μείνω δικός της
που σου να τεκανες για να φανείς δεν είμαστε CD boys ή θα γενείς
είμαστε οι κύριοι,
ποιο γενείς δεν είμαστε φίλοι,
σκένηξη
γράφω το πάνω Συρία γράφω να πέσω και στην επαρχία
γράφω να κάνω περήφανος γράφω να λέω και στη συναυλία
το ποιάνε κανά δεν μεταλλιώνω να χώνω να πίνω και να δίνω πόνο
κανένα ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ
Βλέπεις δεν είμαστε άνθρωποι,
νομίζει ο κόσμος πως είμαστε entity
Γι' αυτό κουβαλάμε για πάντα χαμένο μυαλό και χαμένο identity