เหมือนชะตาลิขิตและคอยขีดเขียนให้เราเจอกัน
แม้เส้นทางยาวไกลจะหนักแค่ไหนจะไปเพื่อฝัน
จะไกลสุดฟ้า ขุนเขาทะเล คิดถึงคนที่ผูกพัน
เหมือนเดินไปกลางป่า เธอคือ
หยดน้ําที่เย็นชื่นใจ
ทุกข์ที่มีบรรเทา จะกี่ความเหงาก็ พลันจางหาย
คือการเดินทางด้วยใจฝ่าฟัน
ทุกๆวันยังมีจุดหมาย
ยังเดินก้าวไป เพราะใจเธอ
อยากหยุดวันเวลาให้ฉันและเธอไม่ต้องเจอการร่ําลา
อยู่กับฉันได้ไหม เพราะเธอนั้นคือของขวัญจากบนฟากฟ้า
อ้อนวอนสรวงสวรรค์ต้องมีสักวัน
อ้อนวอนยังโชคชะตา
ท้องทะเลขอบฟ้ากว้างไกล
คิดถึงคนไกลให้สายลมหนาว
พัดพาความรัก ให้คืนกลับมา
เหมือนเพิ่งได้เข้าใจว่าความคิดถึงมันเป็นยังไง
แม้เวลาเดินผ่านแต่คําว่ารักมันหยุดไม่ไหว
กี่ความเงียบงันที่ฉันต้องเจอ
เมื่อครั้งที่เธอจากไป
ช่างทรมาน ทุกวันคือการรอคอย
