Μαύρα μάτια,
μαύρα όπως
είναι ο πιο καμένος τόπος.
Αγαπούσαν τα χταρούσα,
μακριά τους δεν μπορούσαν,
κι όμως ήρθε κάποια μέρα
σαν ευχή και σαν φοβέρα.
Να μου πουν αγαπημένοι,
να τη λένε η πονεμένη,
η πιο παλιά
η αγάπη δεν ξεχνιέται,
μες στην καρδιά μένει και ξανά γεννιέται,
για να νιώθεις ερημιά.
Μες του χρόνου την πραμάτια,
βρήκα αυτά τα μαύρα μάτια,
καθαρά κι όχι κλαμμένα,
δίχως έρωτα
για μένα.
Τόσο δάκρυ έχεις στεγνώσει,
με τη λύθη ή με τη γνώση.
Πρωτοκάλιο κοιτάνε,
κι άρχισαν να τραγουδάνε,
η πιο παλιά
η αγάπη δεν ξεχνιέται,
μες στην καρδιά
μένει και ξανά γεννιέται, για να νιώθεις ερημιά.
Παντοτυνά,
παντοτυνά,
παντοτυνά,
παντοτυνά,
Đang Cập Nhật
Đang Cập Nhật
Đang Cập Nhật