Í dagskinn sóla á sundin blá
og setið þá er sæinn þrá
og skipið lagði landi frá
hvað mundi fremur fara mann gledja
það sýrtir að er sumir kveldja
Ég horfi eina á eftir þér
og skipið ber þig bútt frá mér
Ég horfi ein við
í stu skjær
því hugur minn er hjá þér bundin
og laung er nótt við loku sundin
En ég
skal byggja og býða þín
uns nóttinn dvín
og dagur skín
Þó aldrei rættist óskinn mín
Til hins það dags ég rúb og kalla
Svo heiðum ég þá
Við þá skallum heim allar
En ég skal byggja og býða þín
uns nóttinn dvín
og dagur skín
Þá aðdreið ætist óskinn mín til einsta dags ég róp og kalla,
svo heyra skal um heimalla.
Svo heyra skal um heimalla.
