ห
ัวใจเธอเงียง
เอ็นเอียงเบียงไปทางเขา
นี่บ่หักเฮา
พ่อเขาก็ไปอาดลาด
มาตัวมาต้ม
ให้ไอตรมเกือบเป็นประสาท
หูบ่ไอเครียดขนาด
ถือเขาญาติ
หักไปแล้วเฮา
หัวใจเธอเงียง
เอ็นเอียงเหมือนรถเสียสูญ
ไปส่อมไปจูนเขาสูนก็บ่คือเก่า
ถึงส่อมช่วงลางยกเครื่องใหม่แค่ขมปัญเทศ
เหนื่อใจเงียงไปกับเขาส่อมจนเหงาก็บ่เศร้าเป็น
ส่อมรําหน่าเฮามีค่าแค่เที่ยงหน้าน้อย
เขาถิ่มเขาปล่อยถึงหงอย ถึงพูดคนแน่บ่เห็น
ฝนตกแดดออก พ้นแว่ยู่ดอก ถ้าพ้นจําเป็น
นอกนั้น บ่แล่บ่เห็น สางเหตุเป็นหนี ป้องขาดขาด
หัวใจเธอเงียง เบียงเบนเอง ไปกับเขา
เศร้าถอดใจเฮา ปล่อยเขาไว้มีโอกาส
คันคืนดึงดือ หูบะหือใจเจ็บขนาด เอาเวลาไปตําสาด ปลูกภากาศ ขายยังได้เงิน
ส
มนําหนา เหามีค่าแค่เทียงหนาน้อย เขาทิ
้งเขาปล่อย ถึงงอยทั้งพ้น คนแน่มบ่เห็น
ฝนตกแดดออก พ้นแว่อยู่ดอก ถ้าพ้นจําเป็น นอก
นั้น บ่แล่บ่เห็น สางเหตุเป็นหนี ป้องขาดขาด
หัวใจเธอเงียง เบียงเบนเอง ไปกับเขา เศร้าถอดใจเฮา
ปล่อยเขาไว้มีโอกาส
ขันคืนดึงดือ หูบะหื้นใจเจ็บขนาด เอาเวลาไปตําสาด ปลูกภากาศ ขายยังได้เงิน