*
ที่ลอยผ่านจากดวงตา
เมื่อความรู้สึกที่วันนี้
ไม่หายไปสะทิ
แค่เพียงออกจากตรงนั้น
แต่ทําไมยังไม่กล้าวเดินไป
ต้องให้แค่นาวิการ
เธอฝีมือสึกเท่าไร
โอ้ เธอลงมองออกไปก่อน
ทิ้งเรื่องราวทิ้งมีไม่ต้องไปว่าว่า
เมื่อรู้ดีว่ากันแน่สุดเท่าไร
คงไม่น่าเธอจะผ่านไปใกล้แสนใกล้
เป็นช่วงเวลาที่ยาวและนาน
แต่กว่าจะหลบเรื่องเรื่องราวนั้น
เรียบถึงเหมือนฝัน
ในวันวาน
ถ้าที่ใครก็รู้
ว่าความเป็นจริงมันไม่ง่ายได้
ทุกอย่างที่เคยคิดไว้
มันยากก็ไม่หายไป
โอ้ เธอลงมองออกไปก่อน
ทิ้งเรื่องราวทิ้งมีไม่ต้องไปว่าว่า
เมื่อรู้ดีว่ากันแน่สุดเท่าไร
คงไม่น่าเธอจะผ่านไปใกล้แสนใกล้
โอ้ เธอลงมองออกไปก่อน
ทิ้งเรื่องราวทิ้งมีไม่ต้องไปว่าว่า
เมื่อรู้ดีว่ากันแน่สุดเท่าไร
คงไม่น่าเธอจะผ่านไปใกล้แสนใกล้
โอ้ โอ้ โอ้
โอ้ โอ้ โอ้
โอ้ โอ้ โอ้
โอ้ โอ้ โอ้
