चुरायांची ही कहानी, किले रायगड आहे निशानी,
पड़कौने बगवनिशान।
यायनिवाडत राजाने ना केला कजी भेदबाव,
आसे चारी तया पुछासे तोडिरे हात पाय।
गादली कीरती,
याभूवरती, तोकतालवलाई कारबाद।
अन्नयावर केले तवार होती, चुबाकी कलवार।
प्रस्रीला माई माननारा एकत रादा होता,
मनुन तयी त्या प्रदेला त्यांका अदर होता।
जैतकरी अन्प्रदेचा,
तोटरला तारण हात।
पिंदु मुत्री में एक दिलाणी डडलेते चैनात।
देविदास मारदाना,
करसो वंदन हेति बास।