นอกหน้าต่างทุกอย่างสับสน มีผู้คนผู้เดินมากมาย
หลากหลายชายหญิงที่อิงคู่กัน
มองในความปวดร้าวเท่าสาวเจ้ามีกําแพงกัน
ทุกวันทุกคืนร้องไห้ลําพัง
ห้องนั้นสีขาวแต่สาวเจ้าชุดดํา
ชอบช้ํารักกรรมอยู่เพียงผู้เดิน
ทําผิดใดหนาจากหามีใครของเกี่ยว
เปล่าเปลี่ยวเหลี่ยวมองรอช่องประตู
ในหน้าต่างทุกอย่างเงียบเหงา
มองเห็นสาวซ้อนหน้าหดหู
อยากรู้ครูรักเธออยู่ที่ใด
กรรมที่เกิดเป็นหญิงเข้าใจช่องแล้วทิ้งเจ้าไป
ฝากไว้ความทุกข์กับเวทนา
นอกหน้าต่างทุกอย่างสับสน
มีผู้คนเค้าเดินมากมาย
หลากหลาย ชาย หญิง ที่อิ่ง คู่กัน
เพราะมองด้วยความปวดเปล่า
เธอเศร้าเจ้ามีกันแห่งกัน
ทุกวัน ทุกคืนร่องหายลําพัง
ห่อง Além สีขาว แต่เซ้าเจ้ามีกันกัน
ชุดดํา คืนคํา ดึงดังกับหยาดน้ําตา
นั่นคือครั้งสุดท้าย พรุ่งนี้ไปใครจะเห็นหน้า
หากสาวฆ่าตัวตายไปเมื่อคืน
ของนั้นสีขาวแต่ โลกเราไม่ใช่
โหดร้าย น่ารัก ไม่อยู่คู่กัน
แม้จะเธอกลาหาร บุกฟ้าฟันฟินกันทั้งกัน
ทุกวันเศร้าเจ้าจะพบเพื่อนรุ่นทาง
นั้นสุดท้าย พรุ่งนี้ไปใครจะเห็นหน้า
หากสาวฆ่าตัวตายไปเมื่อคืน
ของนั้นสีขาวแต่ โลกเราไม่ใช่
โหดร้าย น่ารัก ไม่อยู่คู่กันทั้งกันทั้งกัน
ทุกวันเศร้าเจ้าจะพบเพื่อนรุ่นทาง