Það er að veraminna sál, svefnin sækir migÉg komst í gegnum klíðin, búinn á þvíNú er mál, ég verð að leggja migÞað er snárt að þurfa að saknaEinhvers hinu megin viðAð þurfað upp úr svefni vatnog byrja að finna aftur tilSvo ég likni augum aftursem að lokast til að sjáÞig eina sinni aftursíðan hverfur þú mér fráÞig segja tímilhættnað sáren það er ekki rétthann bara degir þigSvo á einu auga bræðifyrir allt í einu lésvo verður varum þigSvo á einu auga bræðiÞústum að þurr saknar, einhvers hinn um eigin við.Það þurfað upp úr sem við vaknar, byrja að finna aftur til.Svo ég likni augum aftur, sem að hann lokast til að sjá.Því einu sinni aftur, síðan hverfur þú með frá.Svo ég likni augum aftur, sem að hann lokast til.Svo ég likni augum aftur, sem að hann lokast til að sjá.Því einu sinni aftur, síðan hverfur þú með frá.Það er sjátt að þurfa að sakna.Það er sjátt að þurfa að sakna.Það er sjátt að þurfa að sakna.Það er sjátt að þurfa að sakna.Það er sjátt að þurfa að sakna.Það er sjátt að þurfa að sakna.