เก็บเสื้อผ้ายักใส่กระเป๋า
ลาแล้วนะบ้านเก่า ดินแดนที่เราเกิดมา
กูสนไม่พอขอ ไปตายดาบนา
ตายถึงอย่างนกกา ช่างมันเถิดหน้าชาตินี้
อีกสามวันขันมาเข้ามา
กลัวล้ําตาหนองนา
อยู่ไปเห็นเธอไม่ดี
ตัดใจอําลาลาแล้วแก้วตาแฟนพี่
ไม่ว่าเสียเพื่อนคนดี
ลืมพี่เธอหนักหนามน
โลกหมุนให้เรา
พบกันชั่วครู่ชั่วคราว
แต่เราไม่มีผู้สน
เพราะว่าโชคทุกข์ไม่ใช่เนื้อผู้คนจน
สวรรค์เบื้องบนให้น้องเป็นของคนมี
อยู่ประเป๋าเก้าลงบันได
เดินก็น่าร้องไห้ไม่รู้จะไปไหน
ไม่หัวลังเลเดินขึ้นรถเมทันที
ตัดใจจากบ้านวันนี้
ไม่มีจุดหมายคลายคา
Hashillya
หิ้วกระเป๋า N'Kao ลงบันได
เดินก้มหน้า ร้องหาย
ไม่รู้จะไปไหนดี
ไม่มั่วลังเลเดินขึ้นรถเมธันที
ตัดใจจากบ้านวันนี้ ไม่มีจดหมายพลายทาง
03:22
03:25
03:58
02:59
