เก็บเสื้อผ้ายักใส่กระเป๋าลาแล้วนะบ้านเก่า ดินแดนที่เราเกิดมากูสนไม่พอขอ ไปตายดาบนาตายถึงอย่างนกกา ช่างมันเถิดหน้าชาตินี้อีกสามวันขันมาเข้ามากลัวล้ําตาหนองนาอยู่ไปเห็นเธอไม่ดีตัดใจอําลาลาแล้วแก้วตาแฟนพี่ไม่ว่าเสียเพื่อนคนดีลืมพี่เธอหนักหนามนโลกหมุนให้เราพบกันชั่วครู่ชั่วคราวแต่เราไม่มีผู้สนเพราะว่าโชคทุกข์ไม่ใช่เนื้อผู้คนจนสวรรค์เบื้องบนให้น้องเป็นของคนมีอยู่ประเป๋าเก้าลงบันไดเดินก็น่าร้องไห้ไม่รู้จะไปไหนไม่หัวลังเลเดินขึ้นรถเมทันทีตัดใจจากบ้านวันนี้ไม่มีจุดหมายคลายคาHashillyaหิ้วกระเป๋า N'Kao ลงบันไดเดินก้มหน้า ร้องหายไม่รู้จะไปไหนดีไม่มั่วลังเลเดินขึ้นรถเมธันทีตัดใจจากบ้านวันนี้ ไม่มีจดหมายพลายทาง
