Heir mína bæ, myldast í blær, berðu kveðju mín yfir hug.
Þau, síndu hon, saknaða ljóð, vanga hans blít.
Hör mér þú svo, mjúkum þörlum, kistu hans brá, ástarfa.
Kvísla mér þrá, syngið þið hugla, ekkar fegursta ljóðala.
Flitið honu í indalum óði, ástar hljóð mitt, heyr mína bæ.
Pára því strönd, líkt þú faggan, honum við bann.
Þar til svömminn, sígur ábráð, draum heiminn, dögum við þann.
Þau, síndu hon, saknaða ljóð, berðu kveðju mín yfir hug.
Þau, síndu hon, saknaða ljóð, vanga hans blít.
Flitið honu í indalum óði, ástar hljóð mitt, heyr mína bæ.
Pára því strönd, líkt þú faggan, honum við bann.
Þar til svömminn, sígur ábráð, draum heiminn, dögum við þann.
Þau, síndu hon, saknaða ljóð, draum heiminn, dögum við þann.
Pára því strömm, líkt þú faggan, draum heiminn, dögum við þann.
Þau, síndu hon, saknaða ljóð, draum heiminn, dögum við þann.