Hey daar,
weet je nog die lente dag?
Alles ging precies zoals je wilde,
en zoals ik had bedacht.
Hé Daan,
we spraken af om kwart voor twee.
Ik bracht zelfgebakken brownie mee,
en we fietsten naar de zee.
Hé Daan.
Hé Daan,
het is alweer zo lang geleden.
Jij was die jongen uit de zesde klas,
maakte je eindexamen af en was verdwenen.
Hé Daan,
wat is er daarna gebeurd?
Dat jij plots op een dag,
levend niet meer voor je zag.
In mijn
hoofd blijf je 23 jaar, na jaar, na jaar.
Met de zeewind in je haar.
Ik denk daar soms nog steeds aan.
Hé Daan,
ik herinner me jouw roze trui
en de pauze voor het vijfde uur,
waarin ik gluurde naar jouw groepje in de aula.
En Daan,
jij was toch juist die grappenmaker,
met een aanleg voor theaternnen.
Hé Daan, droomde aarde blij achter te laten.
Oh Daan,
wat is er dan gebeurd?
Dat jij plots op een dag,
het leven niet meer voor je zag.
In mijn hoofd blijf je 23 jaar,
na jaar,
na jaar.
Met de zeewind in je haar.
En in de kerk, net als toen in de les,
vermeed ik oogcontact met je ex.
Ik weet, je kwam te snel daarna.
Mijn tranen wogen niet zo zwaar als die van haar.
En maak ik het niet een te groot ding?
Het was maar één lente met een onaf begin,
dat ik hierover ***.
Het was niet eens echt de verkeering.
Maar toch Daan,
wat is er dan gebeurd?
Dat jij plots op een dag, het leven niet meer
voor je zag.
In mijn hoofd blijf je 23 jaar,
na jaar,
na jaar.
Met
het strand nog in je haar.
En ik denk daar soms nog steeds aan.
Hé Daan,
weet je nog die lentedag?
Dank je wel voor het luisteren.