Var altid fødd på bra i ombensjøn, da har han fyrt sine mønnerEg veit inte lyken min, og ufødd så er han mellem nåDet mynge nøg han kunde kanskje gjordeTil de som svar av små drønge, han var så støg i måleEg veit om en havringshjelpe, som vrir blodtore ståleDet mynge nøg han kunde kanskje gjordeOg sånn er hesten på temingen, når du han på veggen møterHan er som ormen, jeg er ugod å sjå, og elden når nasen frøserDet mynge nøg han kunde kanskje gjordeTrondheimTror du på noe hemmelig, eg vil innså lagt av deg faraNå skal du renne fjellene, som drønge lokaler bare snaraDet mynge nøg han kunne kanskje gjordeSkulle du renne fjellene, som drønge lokaler bare snaraDå skulle du stå hatt ved meg, kjære konge, og sjå på skudden vanfaraDet mynge nøg han kunne kanskje gjordeOg timingen renner snara fjellet, og skyet spreir på snorHan treiv i kongens aks, løppet inn, så nasen gruvla i morDet mynge nøg han kunde kanskje gjordeAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaDet mynge nøg han kunne kundeAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa