Μιλάω με γρίφους 20 χρόνια και κάτι συμπλήρωμα
Ανήθικος όχλος που ψάχνει ευκαιρία να γίνει το πείραμα
Εγώ μες τη θρύκη μου γράφω και σκέφτομαι άλλο ένα άνοιγμα
Κομμάτια να γίνει θα μην με φτωφάζω να φύγει στο σκάλωμα
Οι πόλοι τριχάται κι ακόμα μια νύχτα γυρίζουν βρικόλακες
Σιρήνες, πορνεία και ντρόγκα η πούδρα θα κρύψει τους μόλοπες
Το στρίβω, τα ανάβω, παρκάρει τα σάκη και πιάνω παλμό
Καζάλα ντερφέ θα το χώσω για πάρτι σου με το χαμό
Γαμώ την παγίδα που πέσανε όλοι και τρίβουν τα χέρια τους
Την είδα θα γίνουν μα μέσα στη φούρια χαλάσαν τα βέρια τους
Ο γέρος κουράστηκε, άλλαξε πιάτσα και πουλήσε το πλού
Πήραν στον τάφο μαζί τους οι μάγες που ξέραν τον στόχο του
Ακόμα το σκέφτεται όπως αράζει να γράψει βιβλίο
Οι μνήμες οι φρήκες, τα όνειρα κλείστηκαν μες στο ψυγείο
Ο δρόμος τα βράδια του μιλάγε και γράφε τη μαύρη μοίρα του
Στα πόστα αλλάξαν οι φάτσες και χάθηκε μόνο στη γύρα του
Μην πεις πως δεν σου δώσα ό,τι μου ζήτησες πριν να το σβήσω
Ακόμα το ψάχνουν πως γίνεται και ήρθα σκαστός να το λήξω
Οι νέοι ζητάνε το θέμα να χαίζουν, να χάνουν τον πλάνο τους
Αδειάζουνε μπύρες, σκουπούνε χάπια να κλάσουνε πάνω τους
Οι μπάτσοι γυρνάνε σαν σφίγγες και ψάχνουν για θύμα να δέσουνε
Απόψιλοι σαν νέοι σκύλοι θα δεις οι νεκροί θα χορέψουνε
Καρφώσαν παράθυρα, πόρτες και κλείστηκαν μες το υπόγειο
Ανάψαν λουλάδες, καπτήψαν, σιωπάσαν και γράψανε οργείο
Τα μάτια μου πέντε, δύο δικά μου και τρία του δαίμονα
Που φέρνεις στη σκέψη μου ρήμες και γράφω για βράδια ξημέρωτα
Βιώματα γνώση και πόνο σαν άμυξη με τη μανούρα μου
Γι' αυτή τη ζωή την πουτάνα που σβήνει σαν κάφτρα στην κούρα μου
Κινούμε σαν φαντάσμα μέσα στο πλήδος που υπνοβατεί
Ο σκλάβος θα σκύψει κεφάλι στον ώμο του χαμουράμπι
Στο μαύρο δωμάτιο ακόμα μια μέρα ο Γιάννης το χτίζει
Λιβάνη μυρίζει, τον Πάσο νατρίζει και η Σάλβια γαυγίζει