ਗਨੀਏ ਸੁਤਰੀ ਹੋਰੀ ਦੀਵਾ ਗੁਂਦ ਬਂਜੀਰੀ ਖਾਕੇ
ਦੀਲ ਮੇਰੇ ਨੈ ਲੂਟੇ ਗੈ ਆਚਾਤੇ ਆਖੇ ਮੀਲਾਕੇ
ਬੋਲਤਾ ਨਾ ਛੂਡੀ ਕਤੀ ਲਾਗੇ ਥਾ ਕੀਉਟੀ ਉਕੀ ਟੋਟੀ ਪੈ ਤੀਲ ਕਾਲਾ
ਰਾਣ ਵੀਰ ਕੁਂਡੁ ਕਦੁ ਕਾਠੀ ਕੀਕ ਕੱਸੂਤ ਗਾਡਾਈ ਲਾਗੇ ਪੁਰਸਤ ਕੇ ਮੈ ਭਾਈ ਗਤੀ ਪਾਟ ਰਾਚਾਲਾ
ਮੁ ਸੁਂਦਰਤਾ ਨੇ ਦੇਖਰ ਉਸਕੀ ਚਾਂਦ ਵੀ ਸਰਮਾਵੇ ਕਟਮਾ ਕਟਮਾ ਸੇ ਲੀ ਬੀਚ ਮੈ ਛੋਟੀ ਸੀ ਵੀਂਦੀ ਲਾਵੇ
ਨਾਕੇ ਚਡਾਕੇ ਰਾਕੇ ਸੇਵਾ ਤਕਰਾ ਕੂਬ ਜੀਖਾਵੇ ਲਾਮੀ ਗੀਟੀ ਕਾਤੀਲ ਡੁਂਗੇ ਜਾਨ ਕਾਡ ਲੇ ਜਾਵੇ
ਉਮਰ ਤੀ ਸੋਡਾ ਸਾਲ ਉਕੇ ਲਾਲ ਗੁਲਾਬੀ ਗਾਲ ਜਮਾ ਸੇਵਗੀ ਦਾਲਾ
ਕਾਤ ਕਾਠੀ ਕੇ ਕੱਸੂਦ ਗਣਾਈ ਲਾਗਾ ਪੁਰਸਤ ਕੇ ਮਭਾਈ ਗਤੀ ਮਾਟ ਰੇ ਜਾਲਾ ਬੱਸੁਖਾ ਮਾਟ ਰੇ ਜਾਲਾ
ਨਾਗ ਮਣੀ ਜੁ ਚਮਕਰ ਉਸ ਕਾ ਹੀਰੇ ਅਬਰ ਗਾਗਾ ਰੂਪ ਗਜਬ ਲਸਕਾ ਰੇ ਮਾਰ ਕੇ ਦੀਨ ਹੋ ਕੇ ਰਾਲ
ਮੇਰਾ ਬੀਜੀ ਘਣਾ ਕਰ ਉਸ ਗੇਲਾ ਵੋ ਦੋ ਬਾਦ ਜੀਸ ਖਾਡਾ ਸਂਗ ਚਾਂਗ ਵੋ ਰੇ ਤਾਰੇ ਨੂ ਹੋ ਆ ਹਮ ਸਾਂ
ਪਰੀਦ ਪੁਰੀਆ ਯਾ ਮੀਦ ਕੇ ਲਾਕੀ ਯਾ ਮੀਦ ਬੇ ਗਾਲ ਤੁ ਮਾਲ ਕਦ ਕਥੀ ਕੀ ਕੈ ਸੂਦ ਘਣਾ ਈ ਲਾਕੇ ਪੁਰੁ ਸਤ ਕੇ ਮਭਾਈ ਗਤੀ ਪਾਟ ਰੇ ਆ ਚਾਡਾ ਬੈ ਸੂ�
ਇਟ ਸੇ ਜੀ ਆਨ ਮੀਲਸਿਕ