ท
ุกเช้าได้ตื่นมา ไม่ใช่เพราะนาลิกา
แต่เพราะมีใครสักคน ท้อมาปลึกให้ฉันนั้นเต็ม
และในทุกๆคืน ไม่ใครต้องฝันร้าย
เพราะมีคนบอกฝันดี
ทุกครั้งที่อ่อนลา มีคนสับน้ําตา
ไม่เคยต้องเหงา แม้สักเวลา
มีคนที่เข้าใจ จับเมื่อฉันเดินไป
พร้อมให้เธอกําลังวางและเคลียร์ได้สวยงาม
เพียงกันมันได้เลยผ่าน
เหลือแค่ความทรงจํา ที่หล่อลิ้นฉันไปบันวัน
แค่ได้คิดถึงช่วงเวลาแล้วนาน แค่ได้รู้ว่าฉันได้เคยมีวั
นที่ดีเท่าไหร่ รักที่ดีเท่าไหร่ ฉันโชคดีแค่ไหนได้พบเธอ
เพราะรักเธอของฉันได้ผ่านไปแล้ว และไม่มีครั้งใดจะเธอยังเหลือเธอ
แล้วเธอล่ะ คิดถึงกันหรือเปล่า
ได้รู้ว่าเวลาตอนนั้นที่ผ่านไป ทุกๆเรื่องเรา มีคาดมาเท่าไหร่
ยังคงยิ้มยังหัวเราะและยังร้องหา
เมื่อได้คิดถึงวันและคืนที่สวยงาม
เพียงแค่มันได้เลยผ่าน ลืมกับความทรงจํา
ที่หลอกลิ้นฉันไปวันวาน
แค่ได้คิดถึงช่วงเวลาแล้วนาน แค่ได้รู้ว่าฉันได้เคยมีวันที่ดีเท่าไหร่
รักที่ดีเท่าไหร่ ฉันสุขที่แค่ไหนได้พบเธอ
เพราะรักเธอของฉันได้ผ่านไปแล้ว และไม่มีครั้งใดจะดีเหมือนเธอ
แล้วเธอล่ะ
คิดถึงกันหรือเปล่า
คงมีมีบาทที่หา จะพาฉันไปเริ่มในมีอาจจะอทิตย์ทาน
ช่วงเวลาได้ย้อนไป แต่ยังจะพัวนะ ให้เธอกลับมาจะได้ไหม
แ
ค่ได้คิดถึงช่วงเวลาแล้วนาน แค่ได้รู้ว่าฉันได้เคยมีวันที่ดีเท่าไหร่
รักที่ดีเท่าไหร่ ฉันสุขที่แค่ไหนได้พบเธอ
เพราะรักเธอคงฉันได้ผ่านไปแล้ว
และไม่มีครั้งใดจะดีเหมือนเธอ
มันยังมีบางครั้งที่อาจท้า
แต่เธอไม่อยู่ตรงนี้ได้ก็ท้า
แล้วเธอล่ะ คิดถึงกันหรือเปล่า
